بریده‌هایی از کتاب پسرت تنبل نیست

فقط به همراه یک معلم خصوصی که والدینش استخدام کرده بودند و هفته‌ای دوبار به خانه آن‌ها می‌آمد تکالیف خود را انجام می‌داد. فقط زمانی چیزی می‌خورد که غذا را در یک سینی به اتاق او می‌آوردند.

پسرتان تنبل نیست؛ بلکه مغز وی همچنان در حال تکامل است؛ او در جست‌وجوی مردانگی است، نگران آینده خود است و نیازمند خوداتکایی بیشتر، پاسخ‌گویی بیشتر و داشتن آزادی برای شکست است. یاد خواهید گرفت که از او سؤالات مختلفی بپرسید، به پاسخ‌ها دقیق‌تر گوش فرا دهید و اعتمادی را که نیاز دارد به وی داشته باشید؛ آنگاه او خواهد توانست در وادی خودباوری گام نهد.

که والدین بارها به وی مراجعه کرده‌اند تا بگویند: «برای پسرم هر کاری که فکرش را بکنید انجام داده‌ام، اما او همچنان به‌زحمت راه خود را پیدا می‌کند. چه کار دیگری می‌توانم انجام دهم؟» کلی در پاسخ به این درخواست، بدون تعارف می‌گوید: «همه کارها را انجام داده‌اید؛ حالا فقط از سر راهش کنار بروید.»

والدگری روبه‌جلو به معنای متوقف کردن هرگونه بحث با خودِ نابالغ اوست که فکر می‌کند آزادی به معنای داشتن حق بی‌مسئولیتی است.

«درک، نامِ دیگر عشق است. اگر درک نکنید، نمی‌توانید عشق بورزید.»

برخلاف آقای «مقابله‌جو» و «برایم انجامش بده»، آقای «نامطمئن» خشم خود را مستقیمآ به والدین خود نشان نمی‌دهد، برعکس این خشم را در خود می‌ریزد که گاه به افسردگی نیز می‌انجامد.

تعداد والدینی که خواهان اخذ معافیت یک‌ساله برای پسرانشان هستند نیز تبدیل به یک نگرانی برای متخصصان آموزش شده است. والدین فرزندشان را یک سال دیرتر در مدرسه ثبت‌نام می‌کنند تا از همکلاسی‌هایشان یک سال بزرگ‌تر بوده و نسبت به آن‌ها برتری داشته باشند.

تلاش آنان برای آزادی در آستانه برخورد با نیاز شما برای حفظ امنیت آن‌هاست. جست‌وجوی آن‌ها برای فاصله‌گیری عاطفی، تهدیدی برای کشش شما درجهت نزدیک نگه داشتن آنان است. حمله آنان به شخصیت شما آرزوهایتان را برای مورد تحسین و احترام قرار داشتن به چالش می‌کشد

سن بلوغ، تعداد گیرنده‌های دوپامین در ساختار کوچکی درون سیستم لیمبیک که هسته اکومبنس نام دارد افزایش می‌یابد؟

مردان از گروه سه‌تایی دفاع روان‌شناسی برای خاموش کردن احساسات خود استفاده می‌کنند: اجتناب، جداسازی و انکار.

سه نیاز اساسی، سوخت لازم برای به جریان انداختن انگیزه را فراهم می‌کنند: کنترل، شایستگی و ارتباط.

پدر/ مادر خوب کسی است که به کودک خود اجازه می‌دهد با میزان مطلوبی از سردرگمی، ناامیدی و خودناباوری مواجه شود

یک پدر/ مادر خوب به فرایند جدایی احترام گذاشته و از رها کردن نمی‌هراسد.

والدین به دو دلیل بسیار خوب به کنترلگری روی می‌آورند. عشق و ترس.

بسیاری از والدین امیدوارند که بتوانند از طریق فرزندان خود (آینده) خود را از دست گذشته نجات دهند.

برخی از والدین، به‌طور ناخودآگاه، از فرزندان خود انتظار دارند از عزت نفس آنان حمایت کنند به‌جای اینکه درست برعکس این باشد.

«یک پدر/ مادر فقط به‌اندازه خوشحالی غمگین‌ترین کودک خود می‌تواند خوشحال باشد.»

اما عزت نفس شما نباید به موفقیت‌های آنان وابسته باشد.