بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

اگر با فردی ملاقات داشتید که در خود نسبت به او کشش عاطفیِ بالایی احساس کردید، در مقیاس ۰ تا ۱۰ مقدارِ این کشش عاطفی را برآورد کنید. اگر ارزیابی‌تان درمورد این فرد ۹ یا ۱۰ بود، «برای مراوده‌داشتن با این فرد تجدیدنظر کنید». گهگاهی، چنین رابطه‌هایی بعد از مشقت‌های فراوان به سرانجام می‌رسند. اما اغلبِ اوقات کشش عاطفی شدیدی که احساس می‌کنید، بیش‌تر به‌خاطر تله‌ای است که این کشش‌ها در شما فعال می‌کنند، و نه ویژگی‌های مثبتی که موجب دوام رابطه می‌شوند.

افراد وابسته تحمل تنهایی را ندارند. بیش‌ترِ افرادِ وابسته در پیداکردن فردی که از آن‌ها مراقبت کند بسیار بااستعدادند. آن‌ها از فردی به فرد دیگر می‌رسند؛ در فاصله‌ای که به‌ندرت به یک ماه می‌رسد. این موضوع الزاماً درمورد افرادی که ترس از رهاشدگی «عاطفی» دارند صدق نمی‌کند. آن‌ها می‌توانند برای مدت‌زمانی طولانی تنها باشند. ممکن است از روابط نزدیک عقب بکشند تا از صدمه و ترسِ صدمه‌دیدنِ دوباره، فاصله بگیرند

تغییرْ تجربهٔ داوطلبانهٔ درد را طلب می‌کند.

برای رسیدن به اهداف بلندمدت‌تان، یاد بگیرید با سرخوردگی مدارا کنید.

بیش‌ترِ مردم به‌دنبال به وجودآوردن محیط‌هایی‌اند که احساسی آشنا و مشابه محیطی را که در آن بزرگ شده‌اند به آن‌ها بدهد؛ هرقدر هم که آن محیط ناسالم باشد

«بر کس مپسند آن‌چه تو را نیست پسند.»

شناخت‌درمانی رویکردی فعالانه است که به بیماران می‌آموزد با مهار افکارشان، حالت‌های روحی‌شان را در اختیار بگیرند.

تلهٔ زندگی الگویی است که از دوران کودکی آغاز می‌شود و در سراسر زندگی منشأ اثر می‌شود. این الگو با «برخوردی» که خانواده یا بچه‌های دیگر با ما داشته‌اند آغاز شده است. ما رها شده‌ایم، در معرض انتقاد دیگران قرار گرفته‌ایم، زیادی مراقبت شده‌ایم، سوءرفتار دیده‌ایم، کنار گذاشته شده‌ایم یا محرومیت کشیده‌ایم؛ به‌نوعی صدمه دیده‌ایم. در نهایت، تلهٔ زندگی بخشی از ما می‌گردد.

افرادی را که عاشق شما هستند، از خودتان نرانید.

نمی‌خوام به زمانی برگردم که دائماً از همه‌چیز می‌ترسیدم.

اگر قبول نداشته باشیم مشکلی وجود دارد، نمی‌توانیم چیزی را تغییر دهیم.

دست‌به‌عصا حرکت‌کردن در چند ماه اول اجتناب‌ناپذیر است.

شروعْ سخت‌ترین قسمت است. بعد از آن گشایش حاصل خواهد شد.

احترامی را که شایستهٔ آن هستید نثار خودتان کنید.

ممکن است بدون این‌که بتوانید دلیلش را بیان کنید، تجربهٔ ناخشنودی‌ای مزمن و مبهم داشته باشید. متوجه نیستید افسردگی‌تان نتیجهٔ کارکرد دیدگاه منفی شما نسبت به خودتان است. احساس بی‌ارزشی و عصبانی‌بودن از خود، بخش بزرگی از افسردگی است.

به‌منظور تغییر، باید مشتاقانه کمی از احساسات دردناک را بپذیرید و تحمل کنید.

«احساس می‌کنم انگار هیچ‌وقت بچه نبوده‌م.»

برای کودکان بسیار متداول است که وقتی مورد بدرفتاری قرار می‌گیرند، یا نادیده گرفته می‌شوند، خودشان را مقصر بدانند.

با سرکوب‌کردن خشم‌تان، به‌جای کاستن، آن را افزایش می‌دهید و این احتمال را دامن می‌زنید که خشم‌تان را به شیوه‌ای خودمخرب ابراز کنید.

تغییر نیازمند انضباط‌پذیری است. مجبورید روزانه به‌صورت روشمند رفتارها را زیر نظر بگیرید و تغییر دهید.

به بهانه‌های‌تان اجازه ندهید پیامدهای منفی تلهٔ زندگی‌تان را لاپوشانی کنند.

شما آزادید در یک رابطه باقی بمانید؛ چراکه شما «می‌خواهید» بمانید، نه این‌که «نیازمند» آن باشید.

کودک مجروحِ درون‌تان را احساس کنید.

«سفری هزاران کیلومتری با اولین قدم شروع می‌شود»

وقتی بیش از حد کنترل بشوید، به‌تان اجازه داده نمی‌شود ابراز وجود کنید.

«حقیقتِ شما، شما را آزاد خواهد کرد.»

به یاد داشته باشید که «اساساً» با کوچک‌کردن دیگران نمی‌توانید احساس بهتری دربارهٔ خودتان داشته باشید.

هر تلهٔ زندگی منشأ قابل‌قبولی در کودکی دارد که درستیِ آن را قلباً احساس می‌کنیم. به‌طور مثال، به‌محض این‌که دریابیم والدین‌مان چقدر پرتوقع و اهل تنبیه بوده‌اند، می‌توانیم متوجه شویم چرا به‌سمت شریک زندگیِ عیب‌جو کشیده می‌شویم و زمانی که دچار اشتباه می‌شویم، چرا نسبت به خودمان احساس خیلی بدی داریم.

زمانی که کودکی‌ام را به یاد می‌آورم، آنچه پررنگ‌تر است، احساس شرمندگی است.

دو تلهٔ زندگی که به عزت‌نفس شما مربوط می‌شوند، «کمبود» و «شکست» هستند.