بریده‌هایی از کتاب تکامل؛ نظریه ای همچنان در بحران

مفهوم ساختارگرایانه که بر این باور است که محدودیت‌های فیزیکی در تعیین اشکال ارگانیک نقش مهمی ایفا کرده‌اند، نظریه‌ای درونی است؛ زیرا براساس پارادایم ساختارگرایی نظم زندگی یا عنصر مهم این نظم از خواص ذاتی خودسازمان‌دهی مادهٔ زیستی بوده و به همین ترتیب براساس قانون طبیعی «تحمیل‌شده از درون» یا چیزی است که (همان‌طور که در بالا ذکر شد) زیست‌شناسان قرن نوزدهم آن را «قوانین اشکال» می‌نامیدند.