بریده‌هایی از کتاب مانیفست قهرمان هر روزه

تغییرات شخصی و بنیادین اغلب دردناک‌اند، چون شما را به‌شدت دگرگون می‌کنند. نمی‌توانیم بدون رها کردن وجود قبلی‌مان به تمام آنچه می‌خواهیم برسیم. اول باید وجود ضعیف‌تر خود را بکشیم تا قوی‌ترین نسخه‌مان دوباره متولد شود

وقتی هیچ کس باورتان ندارد، باید بیش از همه به خودتان ایمان داشته باشید.

هیچ سرمایه‌گذاری‌ای به‌اندازهٔ کتاب خریدن پربازده نیست

وقتی بیش از همیشه به جادوی وجودتان نزدیک می‌شوید، صدای ترس بلندتر می‌شود.

گاهی سکوت بلندترین پاسخ است.

به حرف مخالفان گوش نکنید. به بدخواه‌ها توجه نکنید. منفی‌باف‌ها را نادیده بگیرید. آن‌ها از شگفتی‌های وجودتان خبر ندارند.

گذشته آینده را مشخص نمی‌کند. همیشه می‌توانید فردای بهتری از امروز داشته باشید. شما انسانید و قادر به این کار هستید.

اگر گمان کنیم فلان چیز غیرممکن است، وارد عمل نمی‌شویم و ثبات و شکیبایی لازم را برای تحقق رؤیا نخواهیم داشت. پس، هیچ اتفاقی نمی‌افتد و مطمئن می‌شویم که اتفاقی غیرممکن بوده است.

بدانید که همه چیز ناقص است. با پذیرش این موضوع، خودبه‌خود، جادویی را می‌بینید که در دل آشفتگی نهفته است.

هر اتفاقی را به‌منزلهٔ پله‌ای بدانید که کمکتان می‌کند تا به یک جنگجو-حکیم تبدیل شوید

بسیاری از ما کارهایی را به تعویق می‌اندازیم که روحمان را زنده می‌کنند. منتظر می‌مانیم زمانی جادویی و آرمانی از راه برسد. هیچ وقت این اتفاق نمی‌افتد. برای انسان شدن و خلق یک زندگی پرشور، الان، بهترین زمان است.

همانند یک جنگجو زندگی کنید، همیشه به چشم‌انداز، تلاش و وعده‌های خود وفادار بمانید. یادتان باشد در سرتاسر عمر همواره دنبال پیروزی‌های کوچک و منظم باشید تا به تحول قهرمانانه‌ای برسید. بالاخره، به نقطه‌ای می‌رسید که آرزویش را دارید؛ البته، به اراده و شکیبایی هم نیاز دارید.

هیچ چیزی عالی نخواهد بود، حتی اگر مهم‌ترین کارتان باشد.

سختی‌ها دارو و مکملی‌اند که شما را قوی‌تر می‌کنند

همیشه باید در مسیری قدم بگذاریم که از آن می‌ترسیم. چراکه موهبت‌هایمان همان جا هستند.

زندگی همیشه به‌زیبایی به‌نفع شما عوض می‌شود، حتی زمانی که این‌طور به نظر نمی‌رسد.

نبوغ ارتباط چندانی با ژنتیک ندارد و بیشتر به عادات برمی‌گردد. تبدیل شدن به شخصی که همیشه خیالش را داشتید با آموزش حاصل می‌شود. یعنی هر کس دروازهٔ قلبش را باز کند و برای تحقق این جادو تلاش کند به آن می‌رسد.

نظرات او فقط مال خودش بودند. چرا باید برای آن‌ها ارزش زیادی قائل می‌شدم؟

(یادتان هست پیش‌تر چه گفتم؟ نظر هر کسی متعلق به خودش است. اگر به پیشرفتتان کمکی نمی‌کند، باورش نکنید.)

(اگر صبر کنید تا شرایط عالی شود و بعد سراغ بزرگ‌ترین رؤیاهایتان بروید، هیچ وقت کارتان را شروع نخواهید کرد.)

یادتان باشد مسیری که با فشار و سختی همراه نباشد از شما انسان بهتری نمی‌سازد. معمولاً سخت‌ترین فعالیت‌ها بیش از همه ارزش دارند.

هر انسانی می‌تواند عدم تسلط و شرایط معمولی‌اش را گردن کائنات بیندازد و بیشتر احساس امنیت کند. چون پذیرش مسئولیت کامل اعمالمان و نتایجشان مستلزم جنگیدن با اژدها و شیاطین درونی‌مان است. برای این کار به شجاعت و حکمتی ژرف نیاز داریم، ولی افراد کمی حاضرند به آن‌ها بپردازند. اما برای رسیدن به نتایجِ معدودِ افرادِ جامعه باید مثل آن‌ها عمل کنید. هیچ کس در زندگی شانس نمی‌آورد، بلکه خلقش می‌کند. چگونه؟ با قدم گذاشتن در مسیر درست.

در واقع، رفتارهای روزانهٔ افرادْ عمیق‌ترین باورهایشان را هویدا می‌کنند. پس، کلماتی که به زبان می‌آوریم نیز زخم‌های دردناکمان را نشان می‌دهند.

برای پیشرفت به فروپاشی نیاز داریم. پیشرفت بدون مشکلات رخ نمی‌دهد و تولدِ چیزی بهتر همواره نیازمند مرگ چیزی آشناست

النور روزولت می‌گفت: «مقایسه سارق خوشی و لذت است.»

پیش از هر چیزی، باید با خودتان گفت‌وگو کنید و ببینید دوست دارید چه‌کسی باشید و برای جهان چه کنید. اگر با ظریف‌ترین جنبهٔ وجودتان حرف نزنید، از اصالتتان دور می‌شوید.

قطعاً مسیرهای بدون چالش خیلی امن‌تر به نظر می‌رسند، ولی نهایتاً خطرناک‌ترند. چون جسارت، سرزندگی و عظمت وجودمان را خفه می‌کنند.

ترجیح می‌دهم گیج و کبود شوم (کم یا زیاد) و بدانم که از زندگی نهایت بهره را برده‌ام، نه اینکه بهترین سال‌های عمرم را صرف تماشای تلویزیون کنم یا برای تأثیرگذاری روی افرادی که نمی‌شناسم، برخلاف میلم، وارد فلان فروشگاه شوم و بی‌جهت خرید کنم.

امروز شجاع‌تر از دیروز و خوش‌بین‌تر و مهربان‌تر از دیشب خواهم بود. می‌دانم که انسان‌های بزرگ کسانی‌اند که به بقیه حس بزرگی می‌دهند. می‌دانم در بستر مرگم مهم‌ترین مسئله این است که الهام‌بخش چه کسانی بوده‌ام، به چه اشخاصی اهمیت داده‌ام و چقدر بخشنده بوده‌ام.

بزرگ‌ترین ریسکِ زندگی ریسک نکردن است، درست است؟