بریده‌هایی از کتاب ولایت نور

بسیار از محدثان و تاریخ نویسان نقل می کنند که پیامبر اکرم (ص) روز دوشنبه به رسالت مبعوث شد و حضرت علی (ع) فردای آن روز ایمان آورد.

علی (ع) که از همه کوچک تر بود گفت: «ای پیامبر خدا! من تو را یاری می کنم». پیامبر (ص) فرمود: «اِنَّ هذا اخی و وصیی و خلیفتی فیکم فاسمعوا له و اطعیو این برادر، وصی و جانشین من در میان شماست. سخن او را بشنوید و از او اطاعت کنید» جمعیت برخاستند در حالی که می خندیدند و به ابوطالب می گفتند: «محمد (ص) امر کرد که از پسرت اطاعت کنی و به حرف او گوش فرادهی (در حالی که از همه کوچک تر است)». این قضیه در میان مورخان و مفسران به نام های «یوم الدار» روزی که در خانه پیامبر (ص) جمع شدند»

امام علی (ع) خود به صراحت فرمود که نخستین نمازگزار پس از رسول خدا (ص) بوده است: غیر از رسول خدا (ص) کسی در نماز بر من پیشی نگرفت.

محمد (ص) تصمیم گرفت قبل از آمدن آنها خانه خود را به طرف یثرب ترک کند برای این که محمد (ص) در هنگام خروج از دید مشرکان مخفی بماند آیه «و جعلنا من بین ایدیهم سداً و من خلفهم سداً فَاَعشیناهم فَهُم لایُبصرون سوره یس آیه ۹ و ما فرا روی آن ها سدی و پشت سرشان سدی نهاده و پرده ای بر (چشمان) آنان فرو گسترده ایم در نتیجه نمی توانند ببینند» را تلاوت کرد.

پیامبر (ص) در جستجوی او برآمد و به او فرمود: آیا ناراحت شدی که بین مهاجران و انصار عقد اخوت بستم و تو را برادر هیچ یک از آنها قرار ندادم؟ آیا راضی نیستی که مقام و منزلت تو نسبت به من همانند مقام و منزلت هارون نسبت به برادرش موسی (ع) باشد با این تفاوت که پس از من پیامبری نخواهد آمد؟ این سخن پیامبر (ص) به حدیث منزلت مشهور است.

و همچنین در حدیث دیگر آمده است که: امام باقر (ع) فرمودند: مهریه حضرت زهرا (س) در آسمان یک پنجم دنیا و ثلث بهشت و چهار رود از رودهای دنیا، فرات، نیل، نهروان و بلخ مقرر شده و در زمین هم مهر السنه یعنی پانصد درهم بوده است.

بنابراین معنای «آب مهریه حضرت زهرا (س) است» عبارت از آب رودهایی است که خداوند متعال آنها را به عنوان مهریه در روی زمین برای آن حضرت قرار داده و چون که این چهار رود آب های زیادی در ذخیره دارند، بدین لحاظ تعبیر به «آب مهریه حضرت زهراست» می کنند.

شیخ طوسی روایتی از امام رضا (ع) نقل کرده که امام علی (ع) را اولین ایمان آورنده به پیامبر اسلام معرفی می کند.

در جنگ خیبر پیامبر (ص) پرچم را به دست علی (ع) داد.

علی بن ابی طالب (ع) در تمام نبردهای دوران پیامبر اسلام (ص) به استثناء جنگ تبوک شرکت کرد. محمد بن عبدالله (ص) در این جنگ علی (ع) را به عنوان جانشین خود در مدینه گذاشت تا از سوی مخالفین توطئه ای صورت نپذیرد.

که تعداد آنان از پنجاه نفر تجاوز می کرد قصد جان پیامبر کردند و تنها حملات علی (ع) بود که آنان را متفرق می کرد

در جنگ خیبر سرانجام پس از کشته شدن تعدادی از مسلمین به دست تیراندازان علی بن ابی طالب (ع) به درب خیبر هجوم برد و در قلعه را با دو بازوی خود از جای درآورد و مسلمانان وارد قلعه شدند و آنجا را به تسخیر خود در آوردند.

زیرا که من فرزندی آورده ام در میان خانه برگزیده او و سه روز در آن خانه محترم ماندم و از میوه ها و طعام های بهشتی تناول کردم و چون خواستم که بیرون آیم در هنگامی که فرزند برگزیده من بر روی دست من بود. هاتفی از غیب مرا ندا کرد که: ای فاطمه! این فرزند بزرگوار را علی (ع) نام کن، به درستی که منم خداوند علی اعلی و او را آفریده ام از قدرت و عزت و جلال خود و بهره کامل از عدالت خویش به او بخشیدم و نام او را از نام مقدس خود اشتقاق نموده ام

اتفاقاً در آن موقع که علی (ع) وارد ششمین سال زندگانی خود شده بود قحطی عظیمی در مکه پدیدار شد و چون ابوطالب مرد عیالمند بوده و اداره هزینه یک خانواده پرجمعیت در سال قحطی خالی از اشکال نبود لذا پیغمبر (ص) حضرت علی (ع) را که دوران رضاع و کودکی را گذرانیده و در سن شش سالگی بود جهت تکفل معاش از پدرش ابوطالب گرفته و بدین بهانه او را تحت تربیت و قیمومت خود قرار داد و به همان ترتیب که پیغمبر (ص) در پناه عّم خود ابوطالب و زوجه وی فاطمه زندگی می کرد پیغمبر (ص) و زوجه اش خدیجه نیز برای علی (ع) به منزله پدر و مادر مهربانی بودند.

سپس پیامبر (ص) رو به حضرت علی (ع) کرد و گفت: «انک تسمع ما اسمع و تری ما اری اِلا انک لست بنبی و لکنک لوزیر»؛ تو آنچه را که من می شنوم و می بینم می شنوی و می بینی، جز اینکه تو پیامبر نیستی بلکه وزیر و یاور من هستی.

مجموع عمر امیرالمؤمنین علی (ع) ۶۳ سال است

مأمون از امام رضا (ع) سؤال کرد بزرگ ترین فضیلت امام علی (ع) در قرآن کدام است. امام رضا (ع) فرمودند: فضیلت او در مباهله، رسول خدا (ص) امام حسن (ع) امام حسین (ع) را دعوت کرد که پسرانش بودند و حضرت فاطمه (س) را دعوت کرد که در اینجا مصداق کلمه زنان است و امیر المؤمنین (ع) را دعوت نمود که به حکم خداوند عزوجل نفس (=جان) پیامبر (ص) است هیچ آفریده ای برتر از پیامبر (ص) نیست؛ پس به حکم خداوند بایستی کسی برتر از نفس (جان) پیامبر (ص) نباشد.

ماجرای کسر اصنام و یا «حدیث کسر الاصنام» به داستان بر دوش گرفتن امام علی (ع) توسط پیامبر اسلام (ص) برای شکستن بت های بالای سقف کعبه اشاره دارد. در این واقعه از سرنگونی برخی بت های مهم مانند بت هبل یاد شده است. البته درباره جزئیات این واقعه اختلافاتی وجود دارد. بر پایه پاره ای از نقل ها ابتدا علی (ع) خواست تا پیامبر (ص) را بر دوش خود بگذارد اما نتوانست از این رو علی (ع) از دوش پیامبر (ص) بالا رفت و بت ها را از بالای کعبه به زمین انداخت. در گزارش دیگری از پیشنهاد اولیه امام علی (ع) برای بالا رفتن پیامبر (ص) بر دوش او سخن به میان آمده که حضرت محمد (ص) به علی (ع) یاد آور شد چنین کاری از عهده هیچ کس بر نمی آید.

برپایه برخی روایات پیامبر (ص) در این ماجرا آیه «و قُل جاءالحق و زهق الباطل اِنَّ الباطل کان زهوقا» سورهٔ اسراء آیه ۸۱ را قرائت می کرد. از این رو ماجرای کسر اصنام سبب نزول این آیه نیز دانسته شده است. همچنین بر پایه روایتی که ابن شهر آشوب نقل کرده آیه «و رفعناه مکاناً علیاً» سوره مریم آیه ۵۷ در این ماجرا نازل شده است.

در غزوه احد هنگامی که از اطراف به پیامبر (ص) حمله می شد حضرت علی (ع) به فرمان پیامبر (ص) به آنان حمله می کرد جبرئیل نازل شد و روحیه جوانمردی امام علی (ع) را ستایش نمود. رسول خدا (ص) جبرئیل را تصدیق کرد و گفت: من از علی هستم و او از من است. سپس صدایی در آسمان پیچید که: «لاسیف الاذوالفقار، و لافتی الاعلی، شمشیری چون ذوالفقار و جوانمردی همچون علی وجود ندارد».

من پیش از شما در کنار حوض (حوض کوثر) حاضر می گردم و شما در کنار آن بر من وارد می گردید، پس بنگرید که پس از من چگونه درباره ثقلین رفتار می کنید ثقل اکبر کتاب خداست... و ثقل دیگر عترت من است...»

حضرت فرمود: خداوند ولی من است و من ولی مؤمنین ام و من به خود شما، به ولایت (سرپرستی) شما سزاوارترم پس هر کس که من مولای اویم علی مولای اوست» رسول خدا (ص) سه بار این جمله را تکرار کرد

هنوز جمعیت متفرق نشده بودند که دوباره جبرئیل نازل شد و از جانب خداوند آیه سوم سوره مائده نازل شد که به آیه اکمال مشهور است. در بخشی از آیه آمده است: «الیوم اکملتُ لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا؛ امروز دین شما را کامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برای شما پسندیدم».

در این هنگام مردم به امیر مؤمنان (ع) تهنیت گفتند از جمله کسانی که پیشاپیش سایر صحابه به امام علی (ع) تهنیت گفتند، عمر بود او پیوسته خطاب به امیر مؤمنان (ع) می گفت: بر تو گوارا باد! ای پسر ابوطالب! تو مولای من و مولای هر مرد و زن با ایمان گشتی. پیامبر (ص) نیز دستور داد خیمه ای برای علی (ع) بر پا کردند و به مسلمانان فرمان داد دسته دسته خدمت ایشان برسند و به عنوان امیر مؤمنان (ع) به او سلام دهند و همه مردم حتی همسران رسول خدا (ص) و همسران مسلمانان، دستور پیامبر (ص) را عملی ساختند.