بریده‌هایی از کتاب گره خورده ام به نام تو

دوست داشتم بگویم ما را با کسانی که طعم عشق نچشیده‌اند کاری نیست.

قلبی که محبت ارباب توش نشسته نباید از هیچ کسی متنفر باشه.

این سنگین‌ترین حق‌الناس دنیاست به نظرم. وقتی به دخترت درست محبت نکنی و او را تشنه نگه داری طوری‌که برای جبران کمبودهایش کاسهٔ گدایی دست بگیرد و دوره بیفتد، گناه نیست؟

«کاری که از سر اجبار باشد ارزش ندارد.»؟ من از این به بعد این جملهٔ روان‌شناسان ابله را خط‌خطی می‌کنم. شاید ارزش یک عمل اجباری کم باشد ولی بهتر از آن است که بگذاری کسی با اختیار خودش گند بزند به زندگیش.

ارزش زندگی به همین ساکت و ساکن نبودن‌هاست، وگرنه اگر همان‌طور یک جا بمانند روی‌شان را لجن می‌گیرد.

فقط می‌دانم وقتی چیزی دست‌یافتنی شد به همان نسبت برایم عادی می‌شود.

ننه‌گل همیشه می‌گفت کسی که غم‌هایش زیاد باشد، خنده‌هایش هم شدیدتر است. انگار می‌خواهد با خنده‌های عمیق، تمام غصه‌ها را بیرون بریزد. در مورد خاله دقیقا همین‌طور بود.

می‌دانم تربیت یک دختر نوجوان کار سختی است ولی گاهی به این نتیجه می‌رسم که غیرممکن است.