بریده‌هایی از کتاب راهنمای خوشبختی و ثروتمندی به روایت ناوال راویکانت

دکترها شما را سالم نمی‌کنند. متخصصان تغذیه شما را لاغر نمی‌کنند. معلم‌ها شما را باهوش نمی‌کنند. گوروها شما را آرام نمی‌کنند. آموزگاران شما را ثروتمند نمی‌کنند. مربی‌های ورزشی اندام شما را متناسب نمی‌کنند. در نهایت، خودتان باید مسئولیت را بر عهده بگیرید. خودتان را نجات دهید.

خوشبختی برای من واقعاً با زجرنکشیدن، تمایل‌نداشتن، زیاد فکرنکردن به گذشته یا آینده، پذیرفتن واقعی زمان حال و واقعیت، به همان شکلی که هست، معنی می‌شود

«به‌واسطهٔ اصالت از رقابت خارج شوید.» اساساً دلیل اصلی رقابت‌کردن با دیگران این است که از آن‌ها کپی می‌کنید. تلاش می‌کنید دقیقاً همان کار را بکنید. اما هر انسانی با دیگری تفاوت دارد. از دیگران کپی نکنید.

وقتی کمبود را از زندگی خود حذف کنید، آنچه باقی می‌ماند، همان خوشبختی است.

هر انسان منطقی می‌تواند با پرورش بی‌اعتنایی در مورد چیزهای خارج از کنترلش، به آرامش برسد. من به هویتی با سطح نازل‌تر از آنچه بودم رضایت داده‌ام. پچ پچ‌های ذهنی‌ام را کاهش داده‌ام. به چیزهایی که واقعاً مهم نیستند اهمیت نمی‌دهم. درگیر سیاست نمی‌شوم. با افراد ناراضی و ناراحت نمی‌چرخم. من واقعاً برای زمانم روی زمین ارزش قائلم. فلسفه می‌خوانم. مراقبه می‌کنم. با افراد خوشحال می‌چرخم. و همهٔ این‌ها مؤثرند.

خوشبخت کسی نیست که همیشه خوشحال است. کسی است که بدون زحمت، وقایع را به‌گونه‌ای تفسیر می‌کند که آرامش درونی خود را از دست ندهد.

شغل‌های خوب لزوماً دستوری یا با مدرک دانشگاهی ایجاد نمی‌شوند. کسانی که در بازار آزاد مدام در حال یادگیری‌اند با روش‌های خلاقانه آن‌ها را ایجاد می‌کنند.

خودت باش، با اشتیاق خیلی زیاد.

بنابراین تعریف من از ثروت بیشتر شامل همان مشاغل و دارایی‌هایی می‌شود که در خواب هم درآمد کسب می‌کنند. [۷۸

وقتی جوانید، زمان دارید. سلامت هستید، اما پول ندارید. وقتی میان‌سال می‌شوید، پول و سلامتی دارید، اما زمان ندارید. وقتی پیر می‌شوید، پول و زمان دارید، اما سلامتی ندارید. بنابراین شرط اصلی برنده‌شدن این است که هر سهٔ این‌ها را هم‌زمان داشته باشید. درست زمانی که مردم متوجه می‌شوند پول کافی دارند، وقت و سلامتی‌شان را از دست داده‌اند.

خیلی خودتان را جدی نگیرید. شما فقط میمونی هستید که نقشه‌ای دارد.

خرد را چطور تعریف می‌کنید؟ درک پیامدهای طولانی‌مدت اقدامات خود.

مسئولیت‌پذیریِ واضح مهم است. بدون مسئولیت‌پذیری هیچ انگیزه‌ای ندارید. بدون مسئولیت‌پذیری نمی‌توانید اعتبار بسازید. اما خطرها را بپذیرید. خطر شکست را به جان بخرید. انتظار تحقیر را داشته باشید. خطر شکست را با نام خودتان بپذیرید.

«باید» یکی از چیزهایی است که سعی دارم از شر آن خلاص شوم. هر وقت کلمهٔ «باید» در ذهن‌تان ظاهر شد، بدانید که یا احساس گناه است یا برنامه‌نویسی اجتماعی.

«در بازی بلندمدت، به نظر می‌رسد که همه برای ثروتمندکردن همدیگر تلاش می‌کنند. در بازی کوتاه‌مدت، به نظر می‌رسد که همه برای ثروتمندکردن خودشان تلاش می‌کنند.» به نظرم این جمله یک فرمول برجسته است. در بازی بلندمدت، نتیجهٔ نهایی مثبت است. همهٔ ما در حال پخت یک شیرینی پای هستیم. در بازی بلندمدت سعی داریم تا جایی که ممکن است این شیرینی پای را بزرگ کنیم تا هر کس سهم بیشتری داشته باشد. اما در بازی کوتاه‌مدت، ما شیرینی پای را برش می‌دهیم تا هر کدام سهم خود را برداریم.

یک فلسفهٔ خیلی راحت‌تر دارم: «سازنده‌ای باش که چیز جذابی را می‌سازد که مردم می‌خواهند. کار خود را نشان بده، ساختش را تمرین کن. افراد مناسب بالاخره پیدایت خواهند کرد.»

پول درآوردن شانسی یا ذاتی نیست، مهارتی است که باید بیاموزید.

با ذهن‌تان پول در بیاورید، نه با زمان‌تان.

می‌خواهم از این تردمیل لذت‌گرایی پایین بیایم.

«به‌واسطهٔ اصالت از رقابت خارج شوید.