بریده‌هایی از کتاب دوست داشتن آگاهانه

ما آن چه را لازم است گفته شود، نمی‌گوییم. منظورم از پنهان کردن، این است

انتظار تغییر دیگران را داشتن، نشانهٔ دوست داشتن ناآگاهانه است. پیش بروید و برای رشد شخصی خود با همهٔ وجود متعهد شوید.

رابطهٔ متعهدانه هنگامی ممکن می‌شود که دو نفر، مسؤولانه و صادقانه زندگی می‌کنند. زندگیِ همراه با دسترسی به گسترهٔ کامل احساس‌هایتان، راست‌گویی در عمیق‌ترین لایه‌ای که می‌توانید و آموختن خوش‌قولی، همگی برای مهارت در رابطه‌ای متعهدانه ضروری هستند

همهٔ آدم‌ها احساس‌ها و الگوهایی دارند؛ چگونگی برخوردمان با آن‌هاست که ما را از همدیگر متمایز می‌کند.

وقتی هم‌وابسته هستیم، رابطه نداریم، «گرفتاری» داریم. گرفتاری فقط میان دو شخص نابرابر امکان وجود دارد. نابرابر بودن نشانهٔ هم‌وابستگی‌ست.

اگر تعهدی پایدار به کاوش درونی داشته باشیم، هستی مجبور نمی‌شود برای بیدار کردن ما از بحران استفاده کند.

تنها اقدام مؤثر این است که حقیقت را ببینید و بگویید.

دیدن و گفتن حقیقت به این معناست که باید نسل‌ها شرطی‌سازی منفی را دور بیندازید.

نمی‌توانید به طور کامل به همدیگر نزدیک شوید، مگر این که بتوانید به طور کامل جدا باشید

«وابسته» به معنای ۱) معلق، ۲) تعیین شدن توسط چیز یا کس دیگر، ۳) متکی بودن به حمایت و ۴) پیرو بودن است. این تعاریف، درست هستند.

هم‌وابستگی هنگامی رخ می‌دهد که رفتار شما توسط کسی دیگر تعیین می‌شود؛ وقتی دیگران برای حفظ رفتارهای ویرانگرانه و اعتیادهای خود به شما تکیه می‌کنند و هنگامی که پیرو دیگران هستید و در نتیجه، به احساس‌های خودتان وفادار نیستید.

هیچ لزومی ندارد با درد و رنج به روشن‌بینی برسید، مگر این که بخواهید از درد و رنج فرار کنید. آن وقت هستی چاره‌ای ندارد جز این که از طریق درد به شما درس بدهد. یکی از تدابیر هستی این است که درست همان مسایلی را که سعی می‌کنید از آن‌ها بگریزید، پیش رویتان بگذارد.

راست‌گویی تمام‌عیار، یعنی این که در بارهٔ تجربهٔ درونی خود آن گونه که در حال حاضر احساس می‌کنید، بگویید.

شما در بارهٔ مسایل خصوصی خود چیزی به همسرتان نمی‌گویید، چون نمی‌خواهید او را آزرده کنید. اما اگر به این دلیل راست نمی‌گویید، توجه کنید که معمولاً همراه با این مسأله است: شما حقیقت را نمی‌گویید، زیرا نمی‌خواهید پیامدهای احساس‌های ناراحت‌کنندهٔ همسر خود را حس کنید. اگر حقیقت را به این دلیل نمی‌گویید که نمی‌خواهید طرف دیگر را بیازارید، به احتمال زیاد می‌خواهید خود را نیز از غم، خشم و انتقام او محفوظ نگه دارید.

گاهی حقیقت را به این دلیل نمی‌گوییم که به ندرت دیده‌ایم حقیقت گفته شود

ما از پدر یا مادرمان از گذشتهٔ دور عصبانی هستیم، اما در این مکان و زمان خشم خود را متوجه همسرمان می‌کنیم

البته زندگی بسیار پیچیده است و این شکل از فرافکنی معمولاً با شکل دوم در هم می‌آمیزد: وقتی با مسأله‌ای در درون خود رو به رو نمی‌شویم، شروع به دیدن آن در بیرون می‌کنیم

وقتی ابراز سالم احساس‌های خود را دریغ می‌دارید و شروع به فرافکنی می‌کنید، چیزها و آدم‌های بی‌شماری هستند که هدف خشم شما قرار گیرند

در واقع به باور ما بسیاری و شاید بیش‌تر بیماری‌ها، راهی برای پنهان کردن احساس‌ها هستند.

در واقع به باور ما بسیاری و شاید بیش‌تر بیماری‌ها، راهی برای پنهان کردن احساس‌ها هستند.

زیرا یک رابطهٔ خوب می‌تواند روی بسیاری از مردم اثر بگذارد و آن‌ها را بهتر کند

تفاوت میان کمدی و تراژدی، بسیار روشن است. در تئاتر، سینما و تلویزیون، قهرمان باید مسأله‌ای را حل کند یا با نقطه‌ضعفی در شخصیت خود رو به رو گردد. اگر قهرمان به موقع بیدار شود و پیام را بگیرد، به پایانی خوش می‌رسیم. اما اگر قهرمان به الگوهای قدیمی بچسبد و با زنگ بیدارباشِ هستی بیدار نشود، تراژدی پدید می‌آید.

به سخنی دیگر، هر چه به عنوان یک فرد، رشدیافته‌تر باشید، بیش‌تر قابلیت تبادل عشق را در رابطه خواهید داشت

زیرا رابطهٔ صمیمانه فقط در نتیجهٔ شفاف بودن شکوفا می‌شود

کاملاً شفاف بودن، سایه را درمان می‌کند. اگر انرژی شما صرف پنهان کردن چیستی و چگونگی وجودتان شود، انرژی اندکی برای فعال‌سازی خلاقیت شما باقی می‌ماند

در هم‌وابستگی، شما به دیگران حق می‌دهید که ناتوان باشند. در تعهد مشترک، از آن‌ها حمایت می‌کنید تا توانمند باشند. با چنین تعهدی، شما در این موضع قرار می‌گیرید که به دیگران اجازه دهید از توان کامل خود بهره ببرند

زیبایی عشق، این است که خودتان می‌توانید آن را پرورش دهید