بریده‌هایی از کتاب رهبری در موقعیت های دشوار

هیچ‌چیز باارزشی در زندگی بدون تلاش به دست نمی‌آید.

رهبران عالی به‌هیچ‌وجه دیگران را به دل موقعیت‌های دشوار نمی‌فرستند. بلکه خودشان کل مسئولیت را به عهده می‌گیرند.

الکس هیلی نویسندهٔ کتاب ریشه‌ها می‌گوید: «یا باید به واقعیت بپردازید یا واقعیت به شما خواهد پرداخت.»

روزگار سخت پایدار نیست ولی انسان‌های سرسخت پایدارند

همگی شما ارزش‌های ناب به من اضافه کردید، و همین امر باعث شد من نیز بتوانم به دیگران ارزش اضافه کنم.

مراقبت و مهربانی روابط را می‌سازد در حالی‌که صداقت روابط را گسترش می‌دهد

وقتی این واقعیت را بپذیریم که زندگی ساده نیست، شروع به رشد می‌کنیم. کم‌کم درک می‌کنیم که در ورای هر مشکل یک فرصت نهفته است. آن زمان است که بیشتر کنکاش می‌کنیم تا بیابیم از چه ساخته شده‌ایم. شروع می‌کنیم به پذیرش چالش‌های زندگی. به‌جای اینکه اجازه دهیم سختی‌ها شکستمان دهند، از آنها استقبال می‌کنیم تا شخصیت خود را محک بزنیم. از سختی‌ها به‌عنوان عاملی برای رشد و بهره‌وری استفاده می‌کنیم.

کارهایی می‌توانید انجام دهید تا فاصلهٔ بین خودتان و دیگران را پر کنید: افراد احساس ناامنی می‌کنند؟ به آنها اعتمادبه‌نفس بدهید. می‌خواهند احساس خاص بودن کنند؟ صادقانه از آنها تعریف و تمجید کنید. خواستار فردایی بهتر هستند؟ امید را به آنها نشان دهید. می‌خواهند درک شوند؟ به حرفشان گوش دهید. خودخواه هستند؟ اولین نیازهای آنها را برآورده کنید. از نظر احساسی ضعیف هستند؟ آنها را تشویق کنید. می‌خواهند در موفقیت سهمی داشته باشند؟ به آنها کمک کنید تا برنده شوند.

رهبران موفق روی خودآگاهی بسیار کار می‌کنند. آنها نقاط ضعف و قوت خود را به خوبی می‌شناسند، روحیات خود را درک می‌کنند و آنها را مورد بررسی قرار می‌دهند. رهبران موفق می‌دانند کدام تجربیات شخصی برای آنها کارآمد بوده است. آنها سطح انرژی خود و ریتم‌های روزانه، ماهانه و فصلی خود را به خوبی می‌شناسند. آنها می‌دانند چه افرادی با آنها به خوبی کار می‌کنند و باید روی چه افرادی بیشتر کار کنند. رهبران موفق حسی غریزی دارند که به آنها می‌گوید کجا قرار دارند و چگونه باید به جایی که می‌خواهند برسند. در نتیجه می‌دانند که قدرت توانایی چه کاری را دارند و سِمت رهبری آنها همیشه پابرجا می‌ماند.

وقتی انسان‌ها با مشکلی روبه‌رو می‌شوند اجازه می‌دهند مشکل آنها را ناامید کنند. به‌جای ناامیدی باید دنبال منافع یا فرصت بگردید.

به نظر من بیشتر افراد مسئولیت روابط زندگی‌شان را به عهده نمی‌گیرند. آنها اجازه می‌دهند اوضاع شرایط را مشخص کند، به جای اینکه از روی قصد کاری را انجام دهند.

شاید به عنوان یک رهبر بیشتر دوست داشته باشید با افرادی ارتباط برقرار کنید که از آنها خوشتان می‌آید یا با آنها سازگاری بیشتری دارید و دیگران را نادیده بگیرید، اما با این کار پتانسیل بقیهٔ افراد را از دست می‌دهید. درست است که رابطه داشتن با افرادی که وجه‌های مشترکی با ما دارند بسیار لذت‌بخش است اما یادتان باشد این تفاوت‌ها هستند که یک رابطه را جالب می‌کنند. رهبران خوب با موفقیت این تفاوت‌ها را پشت سر می‌گذارند و از آنها به عنوان اهرم استفاده می‌کنند تا به تیم و سازمانشان سودرسانی کنند.

وقتی اوضاع دشوار می‌شود همه باید با هم کار کنند تا تیم را از مشکل بیرون بکشند. قانون «قلهٔ اورست» در کتاب ۱۷ اصل کار تیمی می‌گوید وقتی چالش بالا گرفت ضرورت به کار تیمی نیز بالا می‌گیرد. هیچ تیمی نمی‌تواند برنده شود و به بردهای خود ادامه دهد مگر این که تک‌تک افراد با هم و در کنار هم کار کنند. این وظیفه و مسئولیت رهبران است که کار تیمی را ترویج دهند و کاری کنند تمام اعضا با یکدیگر مشارکت کنند و در کنار هم به حل مشکلات بپردازند.

وقتی این واقعیت را بپذیریم که زندگی ساده نیست، شروع به رشد می‌کنیم. کم‌کم درک می‌کنیم که در ورای هر مشکل یک فرصت نهفته است. آن زمان است که بیشتر کنکاش می‌کنیم تا بیابیم از چه ساخته شده‌ایم. شروع می‌کنیم به پذیرش چالش‌های زندگی. به‌جای اینکه اجازه دهیم سختی‌ها شکستمان دهند، از آنها استقبال می‌کنیم تا شخصیت خود را محک بزنیم. از سختی‌ها به‌عنوان عاملی برای رشد و بهره‌وری استفاده می‌کنیم.

استیون پرسفیلد مؤلف و استاد نوشتاری می‌گوید: افراد تازه‌کار فکر می‌کنند اول باید بر ترسشان غلبه کنند سپس کارشان را انجام دهند، اما افراد حرفه‌ای می‌دانند که هرگز نمی‌توان بر ترس غلبه کرد. از آنجا که شما نمی‌توانید ترس را شکست دهید یا با آن احساس راحتی داشته باشید، باید یاد بگیرید چگونه با آن کنار بیایید. من به این قضیه می‌گویم راحت بودن خارج از منطقهٔ امن.

افرادی که به جای سمت، پست و مقام، حقوق یا دیگر اهداف خارجی روی رشد تمرکز می‌کنند و هدف اصلی‌شان رشد است، همیشه آینده‌ای درخشان دارند.

فقط امروز ... می خواهم تصمیم بگیرم نگرش مثبت داشته باشم و این نگرش را در رفتارم نشان دهم. می‌خواهم مهم‌ترین اولویت‌هایم را بشناسم و مطابق با آنها عمل کنم. می‌خواهم دستورالعملی برای سلامتی‌ام یاد بگیرم و آن را دنبال کنم. می‌خواهم با اعضای خانواده‌ام ارتباط برقرار کنم و از آنها محافظت کنم. می‌خواهم تفکر مثبت را تمرین کنم و آن را پرورش دهم. می‌خواهم یک‌سری تعهدات درست ببندم و به آنها پایدار باشم. می‌خواهم اوضاع مالی‌ام را کنترل کنم و پول به‌دست بیاورم. می‌خواهم ایمانم را محکم‌تر کنم و مطابق با آن زندگی کنم. می‌خواهم روابط محکمی بسازم و روی آنها سرمایه‌گذاری کنم.