بریده‌هایی از کتاب خویشتن مقدس شما

"گری زوکاف" در "استادان رقصنده وولی" تشریح می‌کند: "بطور قطع به یقین و براساس محاسبات دقیق ریاضی و فلسفی، آن‌چه در "محیط خارج" رخ می‌دهد در حقیقت تابعی است از آن چه ما "در درون" تصمیم می‌گیریم که باشد. فیزیک مدرن به ما می‌گوید که ما به عنوان یک مشاهده‌گر قادر به مشاهده نخواهیم بود مگر آن‌که آن‌چه را می‌بینیم، تغییر دهیم. "

ببینیم چه نیستیم؟! من جوابی را که نیزارگاداتا ماهاراج در کتاب "من آنم" به این سئوال می‌دهد، بسیار دوست دارم. او می‌نگارد: "درست همانند رنگ‌های این فرش که بواسطه تلاءلو نور دیده می‌شود امّا نور آن رنگ‌ها را در خود ندارد، به همین معنا، جهان از شما به وجود می‌آید امّا شما آن جهان نیستید. این آن چیزی است که جهان را ساخته و پرداخته می‌سازد، آن‌چه شما آن را خداوند خالق یا قادر متعال می‌خوانید. امّا سرانجام دلیل و مدرک وجود خداوند، خود شما هستید و نه چیزهای دیگر؛ پیش از آن‌که سئوالی در مورد خداوند مطرح شود، شما باید آنجا باشید تا آن را مطرح کنید. "

هنگامی که تنها شادمانی را برای خود طلب می‌کنید، آن شما را فرا نخواهد گرفت. امّا هنگامی که آن را برای دیگران بخواهید، آن را نخست در خود خواهید یافت

در هر لحظه می‌دانم که در تصمیم‌گیری، آزاد هستم.

آزادی فقط یک لفظ دیگر است برای این‌که چیز دیگری برای از دست دادن نداشته باشید".

خودآگاهی شما را به همان نتیجه‌ای می‌رساند که ماهاتما گاندی رسید: خدا مذهب ندارد!

برای لذت بردن از زیبایی وقت بگذار. به پرندگان، گل‌ها، طلوع آفتاب، به یک مادر که از نوزادش پرستاری می‌کند، به یک مرد پیر یا یک اتوبوس پر از بچه فکر کن و قلب خود را بر آن‌ها بگشا. اجازه بده عشق از شما به آن‌ها جریان یابد و برگشت آن‌ها را احساس کنید. هر چه بیشتر دریافت عشق از محیط اطراف را بیاموزید، بیشتر انرژی خواهید گرفت. در هر چیز و هرکس انرژی وجود دارد. شیوه دریافت این انرژی از طریق دریافت و پذیرش واقعی این انرژی و زیبایی و حیرت توأم با جستجو در کائنات است. با تمرین، شما قادر خواهید بود عشقی را که از طریق روش ساده درک زیبایی دریافت می‌دارید، به خارج ارسال کنید. امتحان کنید! سعی کنید همه کینه‌ها و دشمنی‌ها را از ذهن خود بیرون کنید. همان خردی که در وجود شما جریان دارد، در کلیه نژاد بشر نیز جریان دارد.

این واقعیت را بپذیرید که جسم ما خواهد مرد و خود واقعی ما جاودان است. به این حقیقت تسلیم شوید که وقتی کسی می‌میرد، به خود نگوید که مرگ آن‌ها نباید بدین شکل و شیوه اتفاق می‌افتاد. می‌توانید تسلیم شوید و بپذیرید یا این‌که نپذیرید و عذاب بکشید. به هر گفتگو تکراری در درون خود پیرامون غم و وحشت موجود در دنیا توجه کنید. تسلیم شوید و رهایش کنید. این بدان معنا نیست که از عذاب کشیدن دیگران خشنود شوید. این یعنی توجه نیروی درونی خود را روی عذاب کشیدن متمرکز نکنید. این موضوع راحت‌تر است: به خود کمک کنید و عذاب را از زندگی خود حذف کنید. هر روزه میلیون‌ها نفر می‌میرند و میلیون‌ها نفر دیگر روی این کره خاکی ظاهر می‌شوند. این همان روند ممتد آمدن و رفتن است. همه نظرات شما درخصوص این‌که این اتفاقات چگونه بایست روی دهد، چیزی نیست جز تعیین و تکلیف برای خدا که چگونه این جریانات را بگرداند.

"هنگامی که تنها شادمانی را برای خود طلب می‌کنید، آن شما را فرا نخواهد گرفت. امّا هنگامی که آن را برای دیگران بخواهید، آن را نخست در خود خواهید یافت".

دنیا و حضور ما در آن تصادفی نیست

هر آن‌چه برای ما روی می‌دهد، بخشی ناگفته از آن خرد ناب است. بخشی از آن خرد، تمایل شما به رسیدن به خودآگاهی والاست.