بریده‌هایی از کتاب خانه تکانی مغزی

همهٔ ما به‌نوعی قربانی هستیم. قربانی حرف‌هایی که نباید می‌شنیدیم و شنیدیم.

هیچ‌کس هرگز برای ما حتی یک نفس نخواهد کشید. هیچ‌کس هرگز به‌جای ما حتی یک فکر نخواهد کرد. هیچ‌کس هرگز در بدن ما نخواهد ماند، آنچه را که برای ما اتفاق می‌افتد تجربه نخواهد کرد، ترس ما را احساس نخواهد کرد، رویاهای ما را نخواهد دید یا به‌جای ما گریه نخواهد کرد. ما خود کاملاً به‌تنهایی به دنیا می‌آییم، زندگی می‌کنیم و سپس این زندگی را ترک می‌کنیم. آنچه که تنها از آن برخورداریم، «خود» و روح الهی‌ای است که ما را به حرکت درمی‌آورد. هیچ‌کس دیگری هرگز نمی‌تواند یک لحظه از زندگی ما را برای ما زندگی کند. به این معنا که ما باید خودمان این کارها را انجام دهیم. «این مسئولیت است.»

یادداشت مترجم ساعتی میزان آنی ساعتی موزون این بعد از این میزان خود شو تا شوی موزون خویش

۱. برنامه‌نویسی، باورها را ایجاد می‌کند. ۲. باورها، باعث ایجاد نگرش‌ها می‌شوند. ۳. نگرش‌ها، احساسات را ایجاد می‌کنند. ۴. احساسات، اعمال را مشخص می‌کنند. ۵. اعمال، دستاوردها را ایجاد می‌کنند. این نحوهٔ کار مغز است. اگر می‌خواهید خود را به‌شیوه‌ای بهتر مدیریت کنید و دستاوردهای خود را تغییر دهید، می‌توانید در هر زمان که بخواهید این کار را انجام دهید. با اولین مرحله شروع کنید، برنامه‌نویسی خود را تغییر دهید.

واگویه روشی برای باطل ساختن برنامهٔ منفی گذشته خود، با پاک کردن یا جایگزینی آن با دستورالعمل‌های آگاهانه و مثبت جدید است. واگویه راهی آزموده برای این است که با اقدامی جدی به‌جای پذیرش منفعل زندگی کنیم.

با به‌عهده نگرفتن مسئولیت افکار خود، ذهنمان را به روی بوالهوسی‌های دیگران باز می‌گذاریم

اگر کسی ماه را به شما پیشنهاد داد، آن را نخرید.