بریده‌هایی از کتاب دیونامه

مخالفت مانویت با کشاورزی و کاشتن و درو کردن گندم و پخت نان را پیش چشم داشته باشیم و گذری بیندازیم به وندیداد، یکی از بخش‌های اوستا؛ آن‌جا که دیوان را انبوهی از اهریمنان می‌خوانَد که آسیب‌رسان و مرگ‌آورند و از آن مهم‌تر، دشمن کشاورزی: «هنگامی که جو به بار آید، دیوان از جا برمی‌جهند. هنگامی که گندم فراوان برویَد، دل دیوان از هراس می‌لرزد. هنگامی که گندم آرد شود، دیوان ناله برمی‌آورند. هنگامی که گندم خرمن شود، دیوان نابود می‌شوند. در خانه‌ای که گندم چنین به بار آید، دیوان بیش نمی‌پایند. از خانه‌ای که در آن گندم این‌چنین به بار آید، دیوان دور رانده می‌شوند. هنگامی که در خانه‌ای انباری از گندم باشد، چنان است که آهنِ سرخِ گدازان در گلوگاه دیوان به گردش درآید.»

بین فانتزی و کهن‌الگوها یا فانتزی و اخلاق و یا فانتزی به مثابهٔ یک بیان متافیزیکی رابطه برقرار است؛ اما نسبت سیاست با فانتزی چیست؟ در ایتالیا فانتزی را ژانری می‌دانند که دست‌راستی‌ها آن را به کار می‌گیرند؛ درحالی‌که داستان علمی ـ تخیلی از جناح چپ سرچشمه می‌گیرد. یک انتشارات نئوفاشیستی در این کشور هست که چیزی جز فانتزی چاپ نمی‌کند.