بریده‌هایی از کتاب سنگ فرش هر خیابان از طلاست

هیچ دردی بالاتر و فرساینده‌تر از این نیست که فرد با استعدادی که قابلیت یک نوازنده چیره‌دست شدن را دارا است غافل از این قدرت نهفته، در گوشه عزلت بنشیند و نوحه سر دهد که چرا استعداد نقاش شدن را ندارد.

در جامعه هر کسی صندلی مخصوص به خود دارد و زمانی که همگی در صندلی‌های واقعی خود قرار بگیریم، جامعه بدون هیچ اشکالی فعالیت کرده و کارها در نهایت آرامش و سرعت پیش می‌روند. زیرا هر کسی مسئولیت واقعی خود را عهده‌دار می‌باشد، نقش افراد در جامعه نیز همانند جایگاه واقعی آنان با یکدیگر تفاوت دارد، بنابراین بسیار مهم است که فرد در جایگاه اصلی خود باشد، و کاری که باید انجام دهد. کار و حرفه به‌خودی‌خود، خوب یا بد نمی‌شود. بلکه زمانی خوب است که افراد کاردان آن را اشغال کنند و زمانی به دست که اشخاص بی‌کفایت در آن جایگزین شوند. تفاوت تنها در همین نکته است.

چندی قبل در یکی از ترانه‌های روز شنیدم که می‌گفت «می‌چرخد می‌چرخد صندلی می‌چرخد و به کسی تعلق می‌گیرد که رویش بنشیند.» اما این عکس حقیقت است، زیرا هر صندلی متعلق به استاد کارآزموده‌ای است که فقط او باید روی این صندلی قرار گرفته مسئولیت‌های مربوط به آن را انجام دهد. این تنها روش صحیح تصدی صندلی‌هاست ولا غیر. اما زمانی که فرد غیر واجد شرایطی صندلی را اشغال می‌کند مسائل شروع می‌شود، زیرا او یا کارهای مربوطه را انجام نداده و یا به روش صحیح انجام نمی‌دهد.

یک فرد باهوش و زیرک اول تصمیم می‌گیرد که واقعاً در طول زندگی‌اش چه می‌خواهد بکند. سپس برحسب این تشخیص و تصمیم شغل آینده خود را انتخاب می‌کند.

مردمانی که آرزو و هدف دارند فقر نمی‌شناسند، زیرا شخص به اندازه هدف‌هایش ثروتمند است

تاریخ متعلق به کسانی است که در زندگی هدف دارند، آرزوها، اهداف، آمال، امیدها قدرت‌هایی هستند که با آن‌ها می‌توان جهان را متحول ساخت، مردمی که هدف دارند، جوامعی که دارای هدف هستند، ملت‌هایی که برنامه دارند سرانجام اهدافشان به واقعیت منتهی می‌شود. کشوری که برای رسیدن به اهدافش همه مردم را به مشارکت بگیرد قهرمان تاریخ جهان خواهد شد. اطمینان دارم تمام کسانی که امروزه سرنوشت جهان را شکل می‌دهند کسانی هستند که دیروز در دوران جوانی برای زندگی‌شان هدف داشته‌اند.

آرزو مانند سکان یک کشتی جهت حرکت را مشخص می‌سازد. سکان یک کشتی نسبت به خود آن ممکن است خیلی کوچک باشد و دیده نشود، اما مسیر حرکت یک کشتی عظیم را کنترل می‌نماید. بنابراین یک زندگی بدون امید و هدف مانند یک کشتی بدون سکان می‌باشد، همین‌طور یک فرد بی‌هدف نیز جهت خود را از دست خواهد داد و آن‌قدر در امواج متلاطم زندگی سرگردان می‌شود تا سرانجام غرق شود.

وقتی دیگران شمارش معکوسی غیرممکن‌ها را شروع می‌کنند من به شمارش ممکن‌ها می‌پردازم.

زندگی هم شامل یکسری تصمیمات می‌شود. یک تصمیم غلط می‌تواند زندگی انسان را به نابودی بکشاند. گاهی اوقات من فکر می‌کنم ما برای این زنده‌ایم که قادر باشیم در فرصت مناسب یکسری تصمیم صحیح بگیریم که نهایتاً به موفقیت منجر شود. برای موفق شدن، شما تا حد ممکن باید از انتخاب‌های قابل‌دسترس مختلف و متنوع برخوردار باشید. هرچه انتخاب محدودتر باشد بهمان اندازه فرصت تصمیم‌گیری نیز محدودتر می‌گردد.

راه صحیحی برای خود انتخاب کنید، توانائی‌های خود را بیابید، استعدادهای پنهان خود را کشف کنید، و همه آن‌ها را تقدیم سازندگی جامعه‌تان کنید. فقط در سایه سختی‌ها و مشقات و تلاش‌های امروز ماست که فردایی نورانی در پیش رو خواهیم داشت

موضوع دیگری که مرا آزار می‌دهد این است که در اغلب اشخاص به‌طور محسوسی کبر و خودپسندی جلوه‌گر شده است. اگر همه خودخواه باشند در آن صورت جامعه همیشه درگیر دردسر و گرفتاری خواهد بود.

واقعاً خطری بالاتر از این در جهان وجود ندارد که ما به جای سنت پسندیده خوش‌بینی، بدبینی یعنی متضاد آن را انتخاب کنیم.

تصمیم‌گیری بین غلط و صحیح، سره از ناسره، حق از باطل، خوب از بد، مفید از مضر و توانایی‌هایی که بتوان چنین تصمیماتی را به نحو مطلوب اتخاذ گردد فقط از طریق تحصیل علم امکان‌پذیر است. شما ممکن است فرصت‌های مختلفی را به دست آورید، اما یک تصمیم غلط می‌تواند همه این فرصت‌ها را نابود کند. هیچ‌کس نمی‌تواند برای شما تصمیم بگیرد، این خود شما هستید که باید برای خودتان تصمیم بگیرید

مهم نیست که من چه کاری را انجام می‌دهم، هر چه باشد دوست دارم آن را به نحو احسن و تا انتها انجام دهم. این کلید رمز موفقیت است.

یکبار «مارتین بوبر» حرف مؤثر و جالبی زد او گفت زندگی واقعی انسان با ملاقات‌های او آغاز می‌شود.

هر لحظه تنها یکبار فرامی‌رسد و به همین دلیل بسیار ارزشمند است.