بریده‌هایی از کتاب دو کبوتر، دو پنجره، یک پرواز

مردم دیده‌های خویش را باور می‌کنند که هنر نیست، هنر در باور کردن ندیدنی‌هاست.

اگر خدا فرمود که لیاقت شهادت ندارد بگو مگر آنچه را که تا به‌حال داده‌ای لیاقتش را داشته‌ام؟ کدام نعمت تو را من لیاقت داشته‌ام که این یکی را داشته باشم، اصلاً مگر تو تا به‌حال در بذل نعمت‌هایت به لیاقت نگاه می‌کرده‌ای؟..

مردم دیده‌های خویش را باور می‌کنند که هنر نیست، هنر در باور کردن ندیدنی‌هاست.

بله، من در این یک سال مردان را به مقاومت می‌خواندم و نه زنان و کودکان را، تا هفته پیش که رفتم و زن و بچه‌هایم را هم به میهمانی شهر شما آوردم. هم‌اکنون که اولین موشک، نعمت شهادت را نصیب خانواده من کرد و شما به تسلای من آمدید، می‌توانم زنان و کودکان را هم به مقاومت بخوانم. پیش از این نمی‌توانستم، مردانگی نبود که زن و بچه‌هایم در امان باشند و زن و بچه‌های شما را در زیر موشک به استقامت دعوت کنم.