بریده‌هایی از کتاب در جستجوی چیکا

ارزشمندترین چیزی که از خودت می‌توانی به دیگران بدهی زمانت است، زیرا هرگز نمی‌توانی آن را باز پس بگیری. وقتی به فکر پس‌گرفتن آن نباشی، رفتارت عاشقانه است.

آنچه حمل می‌کنیم چیستی ما را تعریف می‌کند. و تلاشی که می‌کنیم، میراثی است که به جا می‌گذاریم.

به‌هیچ‌وجه. نمی‌توانید کسی را که عاشقانه دوست دارید فراموش کنید.

ارزشمندترین چیزی که از خودت می‌توانی به دیگران بدهی زمانت است، زیرا هرگز نمی‌توانی آن را باز پس بگیری. وقتی به فکر پس‌گرفتن آن نباشی، رفتارت عاشقانه است.

«چرا دیگر آنجا برنگشتیم؟» «به آلمان؟» «بله.» «نتوانستیم.» می‌گوید: «منظورتان این است که من نتوانستم؟» اندکی تأمل می‌کنم. می‌گویم: «بله، درست است.» «بله، می‌فهمم.»

ارزشمندترین چیزی که از خودت می‌توانی به دیگران بدهی زمانت است، زیرا هرگز نمی‌توانی آن را باز پس بگیری. وقتی به فکر پس‌گرفتن آن نباشی، رفتارت عاشقانه است.

«حالا می‌توانید برای همهٔ عمر شادتر زندگی کنید.» حتی اگر تنها.

فروتنی و تواضعم را از دست دادم. فکر می‌کردم می‌توانم همه‌چیز را کنترل کنم؛

آموختم که به‌رغم پیچیدگی زیاد مغز انسان، وقتی بیماری سراغتان می‌آید شرایط جسمانی شما تغییر می‌کند؛ اما اگر از شدت فشار بکاهید نشانه‌ها از بین می‌روند.

یکی از بهترین درس‌هایی که کودکان می‌توانند به بزرگسالان بدهند همین تغییر نگاه، نزدیک‌ترشدن به زمین و واضح‌ترشنیدن صداهای اطراف است.

یک بچه چقدر باید کسی را بخواهد تا حاضر شود به آغوش او پناه ببرد.

چیکا، اشکالی ندارد اگر کسی فرزند نخواهد و بچه‌دار هم نشود، اما اگر بخواهد صاحب فرزند شود و این برایش ممکن نباشد، دردناک است. تقصیر من بود. هنوز هم این موضوع مرا رنج می‌دهد. دنیا پُر از خودخواهی‌های فراوان است. یکی از خودخواهی‌ها این است که همیشه از خدا بیشتر بخواهیم.

درس‌هایت را یاد گرفته‌ای چیکا؟ و اگر می‌گفتم بله، او می‌گفت اشکالی ندارد، به شرط آنکه درس‌هایت را خوب آموخته باشی.»