بریده‌هایی از کتاب Iخلاق در زندگی روزمره

اگر رفتاری از دیگران سر زد و دیدم که می‌توانم در ذهنم جزئیاتِ نیت و هدف آن شخص را مو به مو تحلیل کنم و ویژگی اخلاقی منفی شکل‌گرفته در آن شخص را شناسایی کنم، تقریباً همیشه، بعد از کند و کاوی درونی، عین همان ویژگی را در خودم پیدا می‌کنم. درست مانند همان بوی عطر، یا غذا که چون خودم تجربه‌اش را داشته‌ام خوب می‌شناسمش، آن صفتِ منفی هم اگر برایم جزء به جزء آشنا آمد، از دیدِ خودم معنایش این است که «در خودم هم کم و بیش چنین صفتی، از پیش، وجود داشته است».

از شما چه پنهان، از فاصلهٔ حدودِ دومتری، سطل مکانیزه را نشانه‌گیری و کیسه را پرتاب می‌کنم. به عقیدهٔ من انسان باید از زندگی‌اش لذت ببرد، چقدر شتاب؟ چقدر جدیت؟ چقدر تنش؟ اصلاً همین بیرون گذاشتن زباله هم باید تبدیل بشود به تفریح. البته گاهی نشانه‌گیری‌ام به خطا می‌رود اما مهم نیست، تا همین الانش هم کلی صفا کرده‌ام.

روابط میان انسان‌ها اصلاً مقولهٔ ساده‌ای نیست. گاهی عملی از ما سر می‌زند و با آن عمل، ندانسته، فکری را در ذهن دیگران ایجاد می‌کنیم و باعث پر و بال یافتنش می‌شویم، که عواقبش، زنجیره‌وار، به پایمال شدن حق‌های فراوانی می‌انجامد.