بریده‌هایی از کتاب من وسواس دارم؛ حالا چی؟

در اسکن‌ها مشاهده شده که بیماران OCD فعالیت‌های غیرعادی در نواحی خاصی از مغزشان دارند که مرتبط است با اضطراب، شکل‌گیری عادات و رفتار، و یادگیری مهارت‌ها. این نواحی شامل کورتکس مداری پیشانی، و کورتکس سینگولات قدامی در جلوی مغز و جسم خط‌خطی و تالاموس در قسمت‌های عمیق‌تر مغز می‌باشند.

افسانه: تمامی افراد مبتلابه OCD منظم و قاعده‌مندند.

ثابت گردیده که شکلی از CBT، موسوم به ERP، (در معرض قرار گرفتن و اجتناب از پاسخ)، به‌طور ویژه و استثنائی برای معالجه بیماران OCD مؤثر است.

نشانه‌های تمامی افراد مبتلابه این اختلال از گروه‌های علائم اصلی OCD نیست. این اختلال به‌طور باورنکردنی یک بیماری شخصی است.

دنبال نمودن یک برنامه منظم روزانه و تنظیم زمان وعده‌های غذا خوردن، کار و تحصیل، کارهای منزل، سکوت و استراحت، و ساعت خواب کمک می‌کند تا یک روتین روزانه را ایجاد نمایید که به مدیریت علائم OCD کمک می‌کند.

صدایی در سر شما به‌عنوان میهمان دوم می‌گوید: مهم نیست چکار می‌کنید، آن صدا وحشت‌انگیز است، بلند است و به‌طور مداوم در حال تخریب است. آن میهمان را به صندلی عقب هدایت کنید، به او تنزل مقام دهید، راننده مزاحم را مجبور کنید به صندلی عقب برود. شما خود می‌توانید بدون کمک او اتومبیل را هدایت کنید، اگر حس کردید در حال افتادن هستید فقط برخیزید. اضطراب همیشه همراه ماست، اما نباید بیش از حد زیاد شود. شما خواهید آموخت که به صدای مزمت‌کننده در سر خود بی‌اعتنا باشید. به‌جای آنکه به خودتان شک کنید

نشانه‌های OCD ممکن است ظاهر شوند و غایب گردند. بیمار مبتلا ممکن است گاهی بهتر و گاهی بدتر شود.

خیلی از دانشمندان معتقدند که OCD ممکن است با عدم تعادل شیمیایی در مغز ارتباط داشته باشد، داروها به تراز کردن سطوح نامتعادل شیمیایی در مغز کمک می‌کنند. اصلاح این عدم تعادل و توازن می‌تواند افکار وسواسی و رفتارهای اجباری متعاقب آن را کاهش دهد. برای تمامی انواع OCD داروها لازم نیستند، اما ممکن است برای برخی مفید باشند.