بریده‌هایی از کتاب چگونه انسان‎ هایی موفق تربیت کنیم

بچهٔ شما، خوب یا بد، آینهٔ خود شماست.

در نهایت معنای زندگی کامل ما این است: بهبود خودمان، جوامع‌مان و سیاره‌مان.

تقریباً در همه‌چیز بارقهٔ امیدی یا درسی برای یادگیری وجود دارد، حتی اگر پیدا کردنش سخت باشد.

احترام مهم است ولی نظرداشتن نیز مهم است

امروز بیشتر از همیشه به متفکران خلاق، مستقل و انقلابی نیاز داریم.

آدم‌بزرگ‌ها ممکن است علاقه‌ای به تغییر عادات خود نداشته باشند، در نتیجه سروکار داشتن با نوجوانان برای‌شان سخت می‌شود اما مامان که خودش یک «عاقله‌زن» به‌حساب می‌آید کاملاً برعکس است، به همین دلیل دانش‌آموزان دورش جمع می‌شوند.

والدینی که بچه‌های‌شان را ساکت می‌کنند مهارت‌های اشتباهی به آن‌ها می‌آموزند. به آن‌ها یاد می‌دهند درمورد مسائلی که برای‌شان مهم است، صدای‌شان در نیاید. احترام مهم است ولی نظرداشتن نیز مهم است. به بچه‌های‌تان یاد بدهید بخواهند با بچه‌ای که هیچ‌کسِ دیگر با او دوست نمی‌شود، دوست شوند؛ با بچه‌ای که شاید نظرش با آن‌ها متفاوت باشند دوست شوند و دربارهٔ آن نظرات صحبت کنند. به بچه‌های‌تان یاد بدهید به معلم کمک کنند و داشته‌های‌شان را با دانش‌آموزان دیگر به اشتراک بگذارند، حتی اگر از نظر دیگران باحال نباشد. وقتی بچه‌تان شجاعت به خرج می‌دهد، حتماً از او قدردانی کنید. اگر هوای بچه‌ای را داشته باشد که همه مسخره‌اش می‌کنند، نشان‌دهندهٔ شجاعت و احساس همدردی اوست.

استفاده از تلفن همراه هنگام غذا ممنوع، چه در خانهٔ خودتان، چه در خانهٔ دیگران. تحقیقی در سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد افرادی که هنگام شام از تلفن‌شان استفاده می‌کنند، بیشتر احساس حواس‌پرتی می‌کنند و لذت کمتری تجربه می‌کنند.

. اگر سعی کنیم چیزی را ممنوع کنیم، فقط باعث می‌شود افرادِ بیشتری آن را بخواهند.

فرزندپروری یعنی انتقال فرهنگ از نسلی به نسل بعدی.

اول از همه، این‌قدر اسباب‌بازی نخرید! (درسی که باید در جایگاه مادربزرگ می‌گرفتم.) اول مطمئن شوید از اسباب‌بازی‌هایی که دارند لذت برده‌اند.

خوراکی‌ها، روی میز قرار داشت. به بچه می‌گفتند می‌تواند بلافاصله مارشمالو را بخورد یا صبر کند تا محقق برگردد و به جای یکی، دو مارشمالو بگیرد. (صبرِ پانزده‌دقیقه‌ای برای یک بچه، عملاً مثل یک عمر است) بعضی از بچه‌ها فوراً تسلیم می‌شدند.

خودم را درگیر این نمی‌کردم که والدین دیگر بیشتر از من خودشان را قاطی می‌کردند. به دخترهایم می‌گفتم: «من بهت ایمان دارم، این پروژه رو می‌تونی خوب انجام بدی. هرچی بشه من ازش خوشم میاد.

ن دخترهایم را تشویق می‌کردم که «از کلمات‌شان استفاده کنند». می‌گفتم: «می‌دونم ناراحتی و یه چیزی می‌خوای، ولی تا وقتی قشقرق راه بندازی نمی‌تونم کمکت کنم.» بچه‌های کوچک هم انسان‌اند (که مغزشان در حال رشد است). بیشتر از یک بار می‌گفتم: «به مامان بگو چی می‌خوای.» با گذر زمان بچه‌ها یاد می‌گیرند دربارهٔ احساسات‌شان صحبت کنند.

برای فرزندان‌تان کاری نکنید که خودشان می‌توانند انجام دهند

«پایان‌بندیش جای کار داره. می‌خوای کمکت کنم یا می‌خوای خودت بهش فکر کنی؟» و

وقتی بچه‌ها متخصص چیزی باشند، احساس خوبی نسبت به خودشان پیدا می‌کنند. می‌توانند در زمینهٔ بازی ماینکرفت یا حشرات یا هر چیزی که می‌خواهند، متخصص بشوند. مهم نیست. فقط باید متخصص بشوند.

بچه‌ها باید برای ترمیم اعتمادی که خدشه‌دار کرده‌اند، گامی فعال بردارند. به‌این‌ترتیب تأثیری را که گذاشته‌اند، درک می‌کنند. ولی من در این مورد بدجنسی نمی‌کنم.

فرزندتان زمانی به اعتمادتان خیانت خواهد کرد. این بخشی از زندگی و بخشی از فرآیند یادگیری است. یک‌بار یکی از دانش‌آموزانم گفت می‌خواهد به یکی از دوستانش که «روز بدی» داشته است، کمک کند. اول فکر کردم، وای، چقدر مهربان؛ اما بعداً فهمیدم به فروشگاه روبه‌روی مدرسه رفته و بعدازظهرش را نه صرف کلاس من، نه صرف کمک به یکی از دوستانش، بلکه صرف خوردن کلوچه کرده است!

(دادن بودجه‌ای مشخص به بچه‌ها روشی فوق‌العاده برای آموزش مسئولیت‌پذیری مالی به آن‌هاست)؛