بریده‌هایی از کتاب باید با هم حرف بزنیم

بهتر است ساکت باشید و دیگران تصور کنند احمقید تا اینکه سخن بگویید و همهٔ شک‌وشبهه‌ها کنار بروند.

از اینکه می‌توانستم فوراً پاسخ بدهم، خشنود بودم. می‌گفتم نمی‌دانم. مارک تواین

ما نه با هم، بلکه به هم حرف می‌زنیم و معمولاً خبری از گوش دادن نیست.

بعضی از ژرف‌ترین بینش‌های من از شکست‌هایم حاصل شده‌اند

گفت‌وگو. گفت‌وگو چیست؟ یک راز! هنر هرگز بی‌حال به نظر نرسیدن است؛ هنر لمس هر چیزی با علاقه‌مندی، خشنود ساختن با چیزهای کم‌اهمیت و مبهوت کردن با هیچ.

بهتر است ساکت باشید و دیگران تصور کنند احمقید تا اینکه سخن بگویید و همهٔ شک‌وشبهه‌ها کنار بروند.

خلبان‌ها باید آموزش ببینند تا بهتر گوش بدهند. پیش از آن هرگز فکر نکرده بودم که بهبود شگردهای گفت‌وگو ممکن است مهارتی برای بقا باشد.

بزرگ‌ترین دشمنی که می‌توان برای ارتباط یافت توهم آن است. به اندازهٔ کافی سخن گفته‌ایم، اما گوش نداده‌ایم.

بهتر است ساکت باشید و دیگران تصور کنند احمقید تا اینکه سخن بگویید و همهٔ شک‌وشبهه‌ها کنار بروند

سخن نابجا در زمان گفت‌وگو تجربه‌ای جهانی است. همهٔ ما به‌خاطر سخنانی که گفته‌ایم یا نگفته‌ایم، چیزهایی که نشنیده‌ایم یا حرف‌هایی که شنیده‌ایم، اما نفهمیده‌ایم ضرر کرده‌ایم. پس آموختن راهی بهتر می‌تواند به نفع همهٔ ما باشد

گفت‌وگو. گفت‌وگو چیست؟ یک راز! هنر هرگز بی‌حال به نظر نرسیدن است؛ هنر لمس هر چیزی با علاقه‌مندی، خشنود ساختن با چیزهای کم‌اهمیت و مبهوت کردن با هیچ.

«قبل از اینکه بتونی رفتار کسی را تغییر بدی، باید در قلبش تغییر ایجاد کنی.»

هدف از هم‌کلام شدن صادقانه و محترمانه، باز کردن ذهن ما است، نه تغییر دادن آن.

«بیشتر مردم با هدف فهمیدن گوش نمی‌دهند. آن‌ها با هدف پاسخ دادن گوش می‌دهند.» ما با دیگران حرف می‌زنیم، زیرا می‌خواهیم چیزی بگوییم، نه اینکه چیزی بشنویم.

ما خواهان ارتباط با دیگران هستیم، اما درعین‌حال نمی‌خواهیم اوضاع از کنترلمان خارج شود؛ نه بیش از حد نزدیک می‌شویم، نه بیش از حد دور؛ سعی می‌کنیم در جای کاملاً درست بایستیم.

اگر حقیقتاً حرفی برای گفتن ندارید، فقط گوش دهید.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند حدود ۶۰ درصد از زمان گفت‌وگوهای ما به صحبت کردن درمورد خودمان می‌گذرد. بخش عمدهٔ زمان باقی‌مانده هم صرف حرف زدن دربارهٔ یک شخص سوم می‌شود، نه شخصی که داریم با او حرف می‌زنیم.

به‌قول شاعر بزرگ، الکساندر پوپ، «اندک آموختن خطرناک است.»

«گوش دادن یعنی بزرگ داشتن یک انسان دیگر صرفاً از راه گوش دادن.

جیمز استفنز، رمان‌نویس، نوشته است: «ما با سؤال کردن عاقل می‌شویم، حتی اگر بدون پاسخ بمانند، ما عاقل می‌شویم، زیرا سؤالی که به‌خوبی سازمان یافته باشد، پاسخش را بر پشت خودش حمل می‌کند، همچون حلزونی که صدفش را.»‌

هیچ‌گاه کسی را نصیحت نمی‌کنم، مگر اینکه خودش بخواهد. چیزی که آموخته‌ام و احتمالاً تنها نصیحتی که برای عرضه کردن دارم، این است که بر اساس تجربیات شخصی خودتان نصایحی نطلبیده به دیگران ارائه ندهید. تیلور سوئیفت

گوش دادن به دیگران به‌معنی موافقت با آن‌ها نیست. هدف از گوش دادن فهمیدن است، نه تأیید کردن. اغلب اوقات، فوراً تصمیم می‌گیریم که با کسی موافق باشیم یا نه.

هرچقدر هم که باور داشته باشید سرتان در لاک خودتان است، باز هم اعمالتان به‌شکلی واقعی و ملموس بر اطرافیانتان اثر خواهد گذاشت. همچون بال زدن پروانه که طبق نظریهٔ معروف ادوارد لورنز (اثر پروانه‌ای) می‌تواند نهایتاً به طوفان منجر شود، آنچه از شما سر می‌زند پیامدهایی را برای جهان اطرافتان به همراه خواهد داشت.

افرادی که سطح تحصیلات بالایی دارند، ارزش بسیاری برای منطق قائل می‌شوند و اهمیت احساسات را نادیده می‌گیرند. البته نمی‌توان با استدلال‌های احساسی برندهٔ یک مناظره شد، اما گفت‌وگو که مناظره نیست و انسان‌ها نیز ذاتاً غیرمنطقی‌اند. ما مخلوقاتی احساسی هستیم. حذف عواطف یا تلاش در جهت حذف آن از گفت‌وگوها یعنی خارج کردن بخش زیادی از معنا و مفهوم.

هدف از گوش دادن فهمیدن است، نه تأیید کردن

اگر می‌خواهید باهوش‌تر شوید، بیشتر گوش دهید. اگر خواستار پیوندی مستحکم در ازدواجتان هستید، فعالانه گوش دهید؛ و اگر به‌دنبال دوستی‌های بهتر هستید، دست از حرف زدن بردارید و گوش دهید. دکتر رالف نیکولز که در مطالعهٔ گوش دادن پیشرو بود، گفته است: «اساسی‌ترین نیاز بشری نیاز به فهمیدن و فهمیده شدن است. بهترین راه فهمیدن آدم‌ها گوش دادن به آن‌هاست.»

هدف از گوش دادن فهمیدن است، نه تأیید کردن.

تکرار به‌تنهایی می‌تواند حس انتقاد در دیگران ایجاد کند.

گفت‌وگو در بهترین حالت می‌تواند نیرویی توانمند در راستای خیر و نیکی باشد. اما اگر آن نیرو به خطا برود، می‌تواند به همان میزان آسیب‌زننده و مضر باشد.

گاهی حتی قبل از پاسخ دادن اندکی تأمل می‌کند. باورتان نمی‌شود که این کار چقدر نادر است، به‌خصوص در هنگام مصاحبه که اکثر افراد مجهز به «پاسخ‌هایی مجاب‌کننده» پا به میدان می‌گذارند.