بریده‌هایی از کتاب نردبان آسمان

برخی می‌پرسند چون انسان همواره تنوع‌طلب است اگر در بهشت جاودانه باشد و بخواهد همیشه از لذت‌های بهشتی استفاده کند، بهشت ملال‌آور و خسته‌کننده نمی‌شود؟ پاسخ این است که انسان در حقیقت «تنوع‌طلب» نیست؛ بلکه همواره به‌دنبال رفع نیازهای خود است. به همین علت از اینکه هر روز غذا می‌خورد یا می‌خوابد خسته نمی‌شود و هیچ‌گاه احساس تکراری‌بودن به او دست نمی‌دهد و اگر گاهی از یک کار تکراری، خسته می‌شود ریشه‌اش در این است که آن کار فقط او را مدتی سرگرم کرده و نیاز حقیقی او را برطرف نکرده است. عالَم بهشت، عالَمِ انس با خدا، آرامش مطلق و اوج لذت است، هرچه انسان بیشتر در آن بماند بیشتر لذت می‌برد و نیازی به چیز دیگری ندارد تا خسته شود و به‌دنبال کاری جدید بگردد.

نردبان آسمان «ترک تعلق دنیا» و «توجه به‌سوی خداوند» است.

نتیجهٔ عمل بدون خدا بسیارند کسانی که در این‌سو و آن‌سویِ دنیا، کارهای خیری انجام می‌دهند؛ به مریضان و فقرا و ایتام رسیدگی می‌کنند یا با اکتشافات و اختراعات خود خدماتی عمومی را به بشریت هدیه می‌کنند. پاداش این اعمال در آخرت چیست؟ دانستیم که پاداش هرعملی، اثر تکوینی‌اش در رشددادن انسان به‌سوی خداوند است. از سویی دانستیم که نردبان آسمان، ترک تعلّق دنیا و توجه و حرکت به‌سوی خدا است. کسانی که انفاق کرده و به هم‌نوع خود خدمت می‌کنند به‌واسطهٔ این گذشت و ایثار بارشان سبک شده و آمادهٔ سفر به‌سوی خدا می‌شوند؛ اما اگر هیچ‌توجهی به خداوند نکنند و رو به آخرت نیاورند؛ هرگز ذره‌ای رشد نمی‌کنند و بالا نمی‌رود.