بریده‌هایی از کتاب از کودک کار تا استاندار

زندگی در بطن لحظه بودن است... زندگی را زندگی کن... فقط از خدا بخواه و بس... شک نکن می‌شود... فقط با خدا معامله کن... شک نکن پیروز خواهی شد... باور کن که این معامله‌ای دو سر بُرد است...

من سال‌های سال مُردم تا یک دَم زندگی کنم

گاهی اوقات برای بعضی افراد پیش می‌آید که با یک اتفاق تلخ یا شیرین گویی از خوابی سنگین بیدار می‌شوند؛ شاید برای همه مردم هم رخ داده باشد. انسان یکباره نگاهش عوض می‌شود، عمیق می‌شود، دیگر امور سطحی و ظاهری، اهمیت پیشین را برای او ندارند. مفهوم خدا، مفهوم دین، مفهوم عبادت و حتی مفهوم جامعه همه برای انسان عوض می‌شوند؛ همه هستند اما با یک چهره جدید، یک مفهوم تازه. ارتباط با خدا یک چیز است، اما نوع و عمق این ارتباط در آدم‌ها متفاوت است. ولی در هر صورت وقتی که پای آخرت به میان می‌آید ثبات جای تغییر را می‌گیرد؛ رفتار متغیر تبدیل به رفتار ثابت می‌شود. شخصیت ملوّن و متلاطم یکرنگ و آرام می‌گردد.

همه ما انسانیم اما نگرشمان به دنیا، به همنوع‌ها و نوع تلقی ناملایمات یا امیال و میزان مقاومت در مقابل آن‌ها و اینکه تا کجا حاضر هستیم از داشته‌های مادی خود به خاطر هدف‌هایمان بگذریم و موارد دیگر در ما آدم‌ها نسبت به یکدیگر متفاوت است و یا مرحله‌ای از زندگی یک فرد با مرحله دیگر آن فرق می‌کند. یکی در نه سالگی و یکی شاید در لحظه آخر عمر متحول شود، گاهی نیز یک بیماری موجب تحول روحی انسان می‌گردد، چون انسان به یاد مرگ می‌افتد و کارهایی را که کرده است یا نکرده است به یاد می‌آورد.

من معتقدم درست است که به فوریت مردن و زمین‌گیر نشدن یک لطف است ولی دورانی که آدم به مریضی بگذراند فرصتی است که خدا به بندگانش می‌دهد که بعضی چیزها را مرور کنند و این همان فراهم کردن زمینه‌ها برای عاقبت به خیری است. این تحول اگر در زندگی کسی حادث شد می‌تواند مسیر زندگی‌اش را بسازد و مقهور شرایط نشود.

بعضی افراد را می‌بینیم که در شرایط مختلف تغییر می‌کنند. اگر با شرایط سختی مواجه شوند تسلیم می‌شوند و فقط در شرایط عادی که خطری آن‌ها را تهدید نمی‌کند قادر هستند حرفشان را بزنند. ولی کسانی نیز یافت می‌شوند که بر اثر سختی‌هایی که در زندگی کشیده‌اند و هوشیاری که در آن‌ها ایجاد شده است به شخصیت ثابتی دست یافته‌اند و همیشه در زندگی رویه یکسانی دارند و تکلیف آدم با آن‌ها روشن است.