درآمدی بر روش‌های پژوهش کتابی از نیکلاس والیمن کوششی‌ است برای ارائه مسائل اساسی دربارهٔ ماهیت پژوهش و روش‌هایی که برای اجرای انواع مختلف پژوهش در حوزه‌های متفاوت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

درباره کتاب درآمدی بر روش‌های پژوهش

در این کتاب روش‌های پژوهش در حوزه‌های مختلف علوم طبیعی، علوم اجتماعی، انسان‌شناسی اجتماعی، روان‌شناسی، علوم سیاسی، ورزش و فراغت‌پژوهی، علوم مهمان‌داری، بهداشت، درمان و پرستاری، محیط زیست، تجارت و کسب و کار، علوم تربیتی و آموزشی و علوم انسانی معرفی می‌شوند.

تقریباً هر درس دانشگاهی شامل مؤلفه‌ای پژوهشی است که باید به طور مستقل، توسط دانشجو به اجرا درآید. این پژوهش‌ها می‌تواند در قالب طرح‌های پژوهشی و پایان‌نامه‌ها باشد، و هر چه سطح علمی بالاتر رود، محتوای پژوهش نیز گسترده‌تر می‌شود. در محل کار نیز، اغلب نیاز به پژوهش احساس می‌شود. این امر، اغلب اوقات، به منظور توسعه و ترقی در کسب و کار و خدماتِ ارائه‌شده صورت می‌گیرد به طوری که ادامهٔ حیات برخی از تجارت‌ها و کسب و کارها در گرو اجرای طرح‌های پژوهشی است.

فصل‌هایی از این کتاب به توصیف زمینه‌های نظری پژوهش و اندیشه‌های متفاوتی که به ایجاد روش‌های مختلف پژوهش منجر شده است می‌پردازد. بنابراین، این کتاب به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود. بخش اول که دربردارندهٔ فصل‌های ۱ تا ۵ است، شامل مقدمه‌ای بر نظریه‌ها و به طور کلی کاربردها در پژوهش است. بخش دوم کتاب، فصل‌های ۶ تا ۱۱، شامل روش‌های اصلی پژوهش است که برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این بخش همچنین به ارائهٔ پیشنهادهای روشن و کاربردی در زمینهٔ اجرای مسائل عملی پژوهش می‌پردازد.

خواندن کتاب درآمدی بر روش‌های پژوهش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

دانشجویان و پژوهشگران در هر زمینه‌ای می‌توانند این کتاب را بخوانند و از مطالب کاربردی و مفید آن در انجام پژوهش‌های خود استفاده کنند.

بخشی از کتاب درآمدی بر روش‌های پژوهش

همهٔ ما آگاهیم که در عصر اطلاعات زندگی می‌کنیم. گفته شده است که هر ماه یا هر هفته (؟) میزان اطلاعات در جهان دو برابر می‌شود. چه کسی می‌داند؟ چیزی که با اطمینان می‌توان اظهار کرد این است که ما همه روزه در دنیای اطلاعات غرق می‌شویم. داده‌ها در واقع همان خرده‌اطلاعاتند. در پژوهش، از داده‌ها به عنوان مواد خام پژوهشی استفاده می‌کنیم، تا دربارهٔ برخی مسائل به نتایجی دست یابیم. اینکه در پژوهش چه داده‌هایی باید جمع‌آوری شوند، بستگی به موضوع تحت بررسی دارد.

اگر چه به نظر می‌رسد که بسیاری از داده‌ها واقعیت محض‌اند و تا ابد معرّف حقیقت‌اند، واقعیت چیز دیگری‌ست. داده‌ها نه تنها مبهم و فریبنده‌اند، بلکه عمر بسیار کوتاهی نیز دارند. آن‌ها شاید در یک مکان خاص و برای یک مدت خاص، آن‌چنان که یک فرد خاص مشاهده‌شان کرده است، درست باشند، اما روز بعد، همان داده‌ها ممکن است کاملاً متفاوت باشند. به عنوان مثال، یک نظرسنجی روزانه را دربارهٔ اهداف مردم از رأی دادن در انتخابات آینده در نظر داشته باشید. در این حالت، نتایج هر روز با روز بعد متفاوت خواهد بود، حتی اگر دقیقاً از افراد یکسانی خواسته شود تا در هر دو نظرسنجی شرکت کنند. دلیل این امر این است که در این فاصله، برخی افراد نظر خود را بر اساس آنچه شنیده یا دیده‌اند، تغییر می‌دهند.

داده‌ها، نه تنها عمر بسیار کوتاهی دارند، بلکه تباه‌شدنی نیز هستند. شایعات، گزارش‌های دست دوم و دیدگاه‌های متعصبانه اغلب به عنوان حقیقت ظاهر می‌شوند. هر چه بیش‌تر از یک رویداد فاصله بگیرید، احتمال وجود تناقضات و اشتباهات بیش‌تر می‌شود. اطلاعات از حافظه‌ها محو می‌شوند، جزئیات از دست می‌روند، روش‌های ثبت اطلاعات اجازه دست‌یابی به یک تصویر کامل از یک رویداد را نمی‌دهند و در نهایت انحراف در تفاسیر رخ می‌دهد.

از آنجا که پافشاری پژوهشگر بر این ادعا که داده‌ها و یافته‌های حاصل از آن مصون از خطایند، امر مخاطره‌آمیزی است، اغلب نتایج پژوهش‌ها با استفاده از عباراتی "غیرقطعی" بیان می‌شوند. از میان آن‌ها، می‌توان از عبارات "به نظر می‌رسد که"، "این احتمال هست که "،"منجر به این گمان می‌شود که" و غیره یاد کرد. با این حال، این بدان معنا نیست که دانش به دست آمده عبث و بیهوده بوده است، بلکه معنایش آن است که دانش حاصل شده، همانند بسیاری از مسائل دیگر در این دنیا، مطلق و قطعی نیست.