یک عمر جنگیده‌ام تا گلها بماند

آوا پازوکی؛ بنیانگذار گروه موسیقی/ ارکستر آوای شورانگیز دو دهه است که به تنهایی بارِ سنگین مسئولیت احیای برنامه موسیقی گلها را بر دوش می کشد – همان برنامه ای که به باور اهل فرهنگ و هنر، دانشنامه ی موسیقی فاخر ایران زمین و از تاثیرگذارترین برنامه های تاریخ رادیو ملی وقت ایران به شمار می رود ، بیشتر به افسانه می ماند!؛ آری؛ در همین سرزمین به ظاهر یخ زده، که متاسفانه به دلیل تنگ نظری ها و کوته فکری های عده ای قلیل، به جای پرداختن به آبادانی و شکوهِ فرهنگ ایران و ایرانی، در بندِ زلفِ دختران و خواهران و مادران این سرزمین هستند! نخست، ابوالحسن پازوکی (پدر فرزانه ی آوا پازوکی) را به واسطه ی یکی از دوستان هنرمند در گوشه ای از شمیران، در کلبه ی دنجی تکیه داده بر کوهی سترگ در محدوده ی منطقه حفاظت شده ی ورجین در حاشیه ی شهر فشم ملاقات کردیم. توگویی به گنجی پنهان در دل کوه دست یافته بودیم که از چشم اغیار در دل کوه پناه گرفته بود؛ استاد پازوکی که خود در زمره ی نسل طلایی و آفریدگاران موسیقی فاخر ایران زمین و از خانواده ای هنردوست و اهل دل برآمده، معتقد است ازدواجش (با شورانگیز ظهیرالدینی، نوه ی حاج علی اکبر خان شهنازی) خود، اصلِ گنج بوده است! حاصل این وصلت نیک فرجام، ملودی و آوا بوده اند؛ ملودی در مسیر مادر، موسیقی کلاسیک غرب و پیانو و آوا (بانوی گلهای ما) به دنبال پدر، موسیقی اصیل ایرانی و آواز گلهایی را پی گرفته اند. به نمایندگی از مجله ی موفقیت موقعیتی فراهم آمد تا در کنار دو تن از اعضای این خانواده ی هنرپرور باشیم؛ بی اغراق، شنیدن و به رشته ی تحریر درآوردن خلاصه ی داستان های شنیدنی پدر (استاد پازوکی) به تنهایی ده ها گفت و گوی اختصاصی می طلبد! بنابراین؛ تمام تلاش خود را به کار گرفته …