شواهد روزافزونی وجود دارد که نشان میدهد بزرگشدن کودکان در فقر میتواند رشد فیزیکی مغز آنها را کاهش دهد. حال مطالعهای عظیم در آمریکا بهدنبال مشخصکردن رابطۀ علت و معلولی در این مورد بوده و راههای نوینی را برای کمک به فقیرترین کودکان ارائه میدهد، فقیرترین کودکانی که خارجشدنشان از زیر خط فقر میتواند مساوی دستیابیشان به ظرفیتهای ذهنی بیشتر و تواناییهای گستردهتر باشد.
گاردین — آزمایشگاه دکتر کیمبرلی نوبل در دانشگاه کلمبیا در نیویورک با رنگهای روشن، نقاشیهای حیوانات انساننما، و کفپوشهای رنگارنگ پازلی، که شکل وسایل دریانوردی رویشان نقش بسته، شبیه همۀ مهدکودکهایی است که پیش از این دیدهاید، البته با این تفاوت که گروهی از دانشمندان علوم اعصاب شناختی، از پشت آینهای دوطرفه، بچههای این مهدکودک را زیر نظر دارند.
آزمایشگاه «عصبشناسی شناختی، تجربیاتِ نونهالی و رشد» مرکز پژوهشهای پیشروانه دربارۀ تأثیر فقر بر مغز بچههاست، و من به این آزمایشگاه آمدهام تا ببینم نوبل و همکارانش چطور، احتمالاً بهزودی، ثابت خواهند کرد که بزرگشدن در فقر میتواند مانع از رشد و تکامل مغز کودک شود.
نوبل، خانم چهلسالهای از حومۀ فیلادلفیا، با ترکیبی از اشتیاق و محدودیتهای بالینی از کاری میگوید که آنجا مشغولش هستند. او از معدود دانشمندان علوم اعصاب و متخصصین اطفالی است که شواهدی روزافزون دربارۀ تأثیر منفی فقر بر رشد مغز کودک ارائه داده است. او حالا در حال برنامهریزی مطالعهای سراسری است که میتواند رابطهای علت و معلولی، میان فقر و رشد مغز، برقرار کند، و شاید بهاینترتیب مسیری را برای کمک به فقیرترین کودکانمان بگشاید.
این را میتوان نتیجۀ نهایی سالها تلاش نوبل دانست. او یکی از کسانی بود که، …
