در سال ۱۹۷۱، کتاب اکنون اینجا باش کمک کرد یوگا در غرب معرفی شود، این کتاب را پیشوایی معنوی به نام رام داس نوشته بود. اکثر اوقات، ما جای دیگری هستیم. در سال ۲۰۱۰، متیو کیلینگزوُرث و دانیل گیلبرت مطالعهای را منتشر کردند که در آن، با استفاده از نرمافزاری در گوشیهای آیفون و بهصورت تصادفی، در طول روز از داوطلبان میپرسیدند دارند چه کار میکنند، به چه چیزی فکر میکنند، و چقدر شاد هستند. این پژوهشگران دریافتند که، تقریباً در نیمی از نمونههای مورد بررسیشان، ذهن افراد سرگردان بوده، بیشتر در خاطرات گذشته یا در فکر آینده. بهطور میانگین، این زمانها کمتر از زمانهایی که صرف حضور در اکنون شده بودند لذت به همراه داشتهاند. فکر آینده معمولاً با اضطراب و نگرانی همراه است؛ فکر گذشته ممکن است با پشیمانی، خجالت و شرم همراه باشد.
نیویورکر — دوام تجربۀ احساسشده بین دو تا سه ثانیه است -بهقول مارک ویتمان، روانشناسِ آلمانی، همانقدر که طول میکشد تا پل مککارتنی، خوانندۀ گروه بیتلز، کلمات «هِی جود» را با آواز بخواند. هر چیزی قبل از این به حافظه تعلق دارد، هر چیزی بعد از این نیز پیشگویی است. واقعیت عجیبی است و بهسختی قابل درک است که چطور زندگیهای ما در این پنجرۀ کوچک و متحرک زیسته میشوند. کسانی که مراقبه انجام میدهند معمولاً میکوشند آگاهی خود را، در حین مراقبه، به حالت سکون برسانند. بقیۀ ما شاید در بعضی از لحظات که با زمانِ حال درگیر هستیم با چیز مشابهی مواجه شویم -شاید در حین صخرهنوردی، بداههنوازی، عشقبازی. گفته میشود درلحظهبودن یکی از مزایای سادومازوخیسم است، چنانکه یکی از هواخواهان بیدیاِساِم زمانی گفته بود «شلاق راه فوقالعادهای است برای اینکه طرف را به اینجا و اکنون …
