اعداد جذاباند. چه از این بهتر که پدیدهای پیچیده را در قالب چند عدد و رقم ساده و قابلفهم برای همه توضیح بدهیم؟ مهم نیست پیشبینی انتخابات باشد، اندازهگیری تورم، تاثیرگذاری واکسیناسیون، یا سنجش هوش؛ همه را میتوان در چند رقم خلاصه کرد. اما کاش همهچیز به همین سادگی بود. وقتی بخواهیم دنیا و پیچیدگیهایش را در قالب اعداد جای دهیم، باید بخش زیادی از جزئیات را دور بریزیم، جزئیاتی که گاهی اصل داستاناند. و ماجرا تازه از اینجا آغاز میشود.
نیویورکر — تونی بلر معمولاً در مقابل جمعیت آرامش و چهرۀ کاریزماتیکش را حفظ میکرد. اما در آوریل ۲۰۰۵ بهوضوح میشد دید که مواجهه با یک خانم از یکی از استودیوهای تلویزیونی لندن او را بهکلی به هم ریخته است. بلر، در دوران هشتسالۀ تصدی پست نخستوزیری بریتانیا، مأموریت داشت تا سطح خدمات بهداشت عمومی را ارتقا دهد. خدمات بهداشت عمومی (ان.اچ.اس) یکی از محبوبترین سازمانها در کل بریتانیاست که درعینحال بیش از همه تمسخر میشود و مغفولماندهترین سازمان نیز است، سازمانی که ویژگیهای منحصربهفرد و ناکارآمدیهای خاص خود را دارد. در آن زمان، صدای همه درآمده بود از اینکه نمیشد، در بازۀ زمانی قابلِقبول، از دکترها وقت گرفت؛ غالباً به بیماران گفته میشد که باید برای اولین وقتِ خالی چند هفته منتظر بمانند. دولت بلر، که محل اجتماع فنسالارهای کاردُرست بود، تصمیم گرفت برای حل این مشکل هدفی تعیین کند: برای دکترهایی که حداکثر طی ۴۸ ساعت از زمان درخواست بیمار را به حضور بپذیرند مشوقهای مالی در نظر گرفته خواهد شد.
این برنامه به نظر منطقی میآمد. اما آن روز حضار از مشکلی باخبر بودند که از چشم بلر و دولتش مخفی مانده بود. درحالیکه مصاحبه بهصورت زنده از تلویزیون …
