آیا کسی که در زندگیاش مرتکب خطایی میشود دیگر هیچوقت میتواند به آدمی معمولی در جامعه تبدیل شود؟ در بیشتر موارد، چنین بازگشتی ناممکن است. آن خطا برچسبی روی شخصیت فرد میچسباند که هیچچیز نمیتواند آن را پاک کند. اما به نظر میرسد جامعه بعضیها را راحتتر از بقیه میبخشد و فرصت دوبارهای به آنها میدهد. پژوهشگران دریافتهاند که این بخشش قواعدی دارد و مشخصاً سه چیز بر آن تأثیر بسیاری میگذارد: معذرتخواهی، خودتحقیری و جبرانکردن خسارات.
بوستونریویو — اندکی پس از آشوب مرگبار اخیر در کاخ کنگره، رسانهها شروع کردند به انتشار مقالههایی که ظاهراً هدفشان ارائۀ تصویری کاملتر از شورشیان بود. همچنانکه در جایی دیگر تأسف خود را ابراز کردهام، بیشترِ این تلاشها بهشکل رقتباری ضعیف بودند، اما یک استثنای شایانتوجه وجود داشت. در ۱۸ ژانویه، نیویورک تایمز گزارشی از کلت کلر ارائه کرد، قهرمان شنای المپیک در سال ۲۰۰۸ که در آشوب کنگره مشارکت داشت و حالا به جرمهای مختلفی متهم شده بود.
تصویری که مقاله از کلرِ ۱۹۸سانتیمتری ترسیم میکند یک غولِ باتربیت است. مربیان و همتیمیهای سابقش از او با عنوان «قهرمان شیطنتبازی» با «خندههای قهقههوار» یاد میکنند که «طوری زندگی میکرد که دوستش داشته باشند». اما فقط سبکسری و سرخوشی نبود، و کسانی که او را بهتر میشناختند در پشت آن خندهها غمی را میدیدند. آنان از «یک سویۀ مالیخولیایی» در شخصیت او سخن میگفتند که وقتی دوران قهرمانیاش به پایان رسید، بر او غالب شد. یکی از شناگران همردیف او در المپیک دربارهاش گفته «شخصی بزرگ، روحی بزرگ، همتیمیای بزرگ. اما برای پیداکردنِ جایگاهش خارج از استخر و در سطح جامعه دوران سختی را گذراند». تلاشهایش برای …
