دنیای نوجوانها همیشه تا حدی برای بزرگترها عجیبوغریب بوده است. کلمههای نامفهوم، خندهها و گریههای افراطی، احساساتِ متناقض و فکروخیالهای فانتزی. اما این سالها ماجرا سرعت دیوانهکنندهای به خود گرفته است، طوری که انگار نوجوانهای امروزی اساساً ساکنِ دنیای دیگری هستند که بقیه چیزی از آن نمیدانند. تیکتاک، شبکۀ اجتماعیای که نوجوانها به تسخیر خود درآوردهاند، سیارۀ بیگانهای است که در آن چهاردهپانزدهسالههای معمولی از فوقستارههای هالیوودی مشهورترند. در تیکتاک چه میگذرد و چطور به اینجا رسیده است؟
آتلانتیک — طبق برنامه، روز همکاری در «کلابهاوس بِوِرلیهیلز» باید ساعت دو بعدازظهر شروع میشد، اما ساعت از دو هم گذشت و عمارت همچنان، مثل صبحهای یکشنبه در خوابگاه، سوتوکور بود. در یکی از چهار اتاق این خانه، نقاشی رنگروغن بزرگی از جورج واشنگتن بر فراز یک مبل رنگورورفتۀ چرمی خودنمایی میکرد. فهرستی از ایدههایی برای ویدئوهای آیندۀ تیکتاک روی وایتبرد نقش بسته بود: سالن تمرین تیراندازی، نوشیدنی، کارتینگ و بازدید از پارک ملی جاشوا تری. در محوطه، کنار استخر، باغچهای مملو از مجسمههای خدایان یونانی قرار داشت و توپهای همستری به بزرگی پیکر انسان به چشم میخورد.
کاسیوس دین هجدهساله و اهل هاوایی برای دریافت مستمری کروناویروسش به لسآنجلس آمده بود و حالا تماموقت در این خانه به عکاسی مشغول بود. او در آشپزخانه به من گفت روزهای همکاری، که هفتهای یک بار برگزار میشوند، فرصتی هستند تا «افرادِ کموبیش بانفوذ در رسانههای اجتماعی با هم تولید محتوا کنند». یک ویدئونگار توانسته بود از همین راه به استارباکس راه پیدا کند. کاسیوس چشمغرهای رفت و گفت «دخترها هنوز حتی آرایش هم …
