«از اینکه کسی نیست تا دربارهٔ حشرات با او حرف بزنم دارم دق میکنم» . این حرف را داروین در زمانی زد که کسی آنچنان به حشرات اهمیت نمیداد. صحبت دربارهٔ حشرات و نقش مهم آنها در حفظ زندگی جانداران کرهٔ زمین چند سالی است بر سر زبانها افتاده. اما اواخر ۲۰۱۷ پژوهشی در آلمان انجام شد که میگفت، طی سی سال اخیر، جمعیت گونههای بسیاری از حشرات ۸۰ درصد کاهش یافته است. گویا وقتش است کمی برای آنها نگران شویم.
آتلانتیک — در سال ۱۸۲۸ نوجوانی به نام چارلز داروین، در ابتدای نامهای به پسرعمویش، چنین نوشت: «از اینکه کسی نیست تا دربارهٔ حشرات با او حرف بزنم دارم دق میکنم». اگر داروین امروز، یعنی تقریباً دو قرن بعد از آن نامه، زنده بود، از ترس و هیجان مو بر تنش سیخ میشد، چراکه همه دارند دربارهٔ حشرات حرف میزنند اما صحبتهایشان مملو از کلماتی همچون آخرالزمان و قیامت است.
غوغای این آخرالزمان در اواخر سال ۲۰۱۷ آغاز شد، درست بعد از آنکه پژوهشی در آلمان نشان داد جمعیت کلی حشرات بومی پرنده، طی سه دهه، ۸۰ درصد کاهش یافته است. انتشار مقالهای استادانه پیرامون زوال زندگی حشرات در پایان سال قبل در مجلۀ نیویورک تایمز هشدارها را تشدید کرد. اوضاع زمانی ترسناکتر شد که در ماه جاری دو پژوهشگر به نامهای فرانسیسکو سانچزبایو و کریس ویکائوس، پس از بررسی دهها مقاله، ادعا کردند «حشرات، در معنای کلی، طی چند دههٔ آینده به مسیر انقراض خواهند افتاد». نشریهٔ گاردین هنگام پوشش این بررسی نوشت «احتمال دارد حشرات تا پایان سده از صفحهٔ روزگار محو شوند». این همان بحرانی است که سانچزبایو و ویکائوس معتقدند میتواند به «فروپاشی فاجعهبار زیستبوم طبیعی» بینجامد.
من با چندین حشرهشناس پیرامون اعتبار چنین ادعاهایی صحبت کردم، …
