آتلانتیک — شما امروزه به گستردهترین شبکۀ اینترنت که تاکنون وجود داشته دسترسی دارید. با کلیککردن و اسکرولکردن بر روی صفحات وب، شما یکی از پنج میلیارد و اندی افرادی هستید که در تولید مجموعهٔ بیپایان اطلاعات شبکهبندیشده -تریلیونها بایت اطلاعات که روزانه تولید میشوند- مشارکت میکنید.
گستردگی اینترنت سرگیجهآور شده. برخی از همکارانم در رسانهها در این خصوص که چقدر اینترنت «لامکان» و بیدوام شده است مطالبی نوشتهاند، تا آنجا که گویی اینترنت در حال «تبخیر» شدن است. شاید دلیل این امر، همانطور که همکارم، یان بوگوست، گفته است، این باشد که «عمر رسانههای اجتماعی رو به پایان است» و جایگزین مشخصی هم برای آنها وجود ندارد. یا شاید هوش مصنوعی با انبوهی از اطلاعاتِ ترکیبیِ برگرفته از الگوریتمها تدریجاً فضای اینترنت را در بر میگیرد و وب قدیمی را از بین میبرد. در پس همۀ این نظریهها یک انگارهٔ کلی وجود دارد: درک اینکه در دنیای برخط چه اتفاقاتی در حال وقوع است از همیشه سختتر شده است.
اینترنت مدتها قبل ایدۀ تکفرهنگی را از بین برد، اما امروزه مسائل جدیدی بر زیستبوم فضای مجازی سایه افکنده است، همچون سیستم مبهم محتواهای پیشنهادیِ «فور یو» در شبکۀ اجتماعی تیکتاک، روند روبهافزایش پیوالها[۱] که دسترسی شما را به برخی از وبسایتها -همچون وبسایت خود نشریۀ آتلانتیک- محدود میسازند، انحلال توییتر و ظهور ایکس با مالکیت ایلان ماسک، و ناهمگونی و ارتباط بسیار ضعیف میان اخبار منتشره در وبسایتهای رسانههای اجتماعی. تأثیر گستردۀ این امر این است که هر فردی، بسته به طرز تفکر و عادات وبگردی خود، تجربۀ منحصربهفردی از فضای مجازی را دریافت میکند. ایدۀ محبوبیت در فضای مجازی کماکان محل بحث …
