کامپکت — برخی ادعا میکنند که وُوک[۱] رو به افول است، اما در حقیقت بهتدریج در حال عادیشدن است، حتی افرادی که در باطن به آن شک دارند از آن پیروی میکنند و بیشتر دانشگاهیان، شرکتها و نهادهای دولتی آن را به کار میگیرند. ازاینرو، وُوک همراه با آنچه در مقابلش قرار میگیرد، یعنی شرمآوربودن پوپولیسم جدید و بنیادگرایی دینی، بیشازپیش سزاوار نقد ماست.
برای بررسی این مسئله با اسکاتلند شروع میکنیم، جایی که دولت نیکولا استورجن آرمانهای وُوکیسم و الجیبیتی را (تقریباً) در اولویت قرار داد. پس از آنکه قانونگذاران اسکاتلندی طرحی را تصویب کردند که به موجب آن افراد میتوانستند جنسیت خود را به لحاظ قانونی راحتتر تغییر دهند و ۱۶ تا ۱۷ سالهها نیز مشمول نظام جدید هویتیابی جنسی شدند، دولت اسکاتلند، در دسامبر ۲۰۲۲، آن روز را «روز تاریخیِ برابری» نامید. اساساً فرد آنچه را که احساس میکند هویت جنسیاش است اعلام میکند و این هویت همانطور که میخواهد ثبت میشود. اما مشکلی قابلپیشبینی پدید آمد: آیلا برایسون، فردی که به لحاظ بیولوژیکی مرد محسوب میشد و به تجاوز محکوم شده بود، به زندان زنان در شهر استیرلینگ فرستاده شد.
برایسون زمانی که به خاطر اتهام تجاوز در دادگاه حضور پیدا کرده بود، تصمیم گرفت که دیگر مرد نباشد. بنابراین، در این مورد فردی داریم که خودش را زن میداند و از آلت جنسیاش برای تجاوز به دو زن استفاده کرده است.این مسئله کاملا منطقی است: اگر مرد و زن بودن هیچ ربطی به بدن فرد نداشته باشد و صرفاً بر اساس تعریف ذهنی فرد از خودش باشد، پس یک متجاوز با آلت تناسلی مردانه را باید همراه با زنانِ دربند به زندان انداخت. پس از اعتراضات، برایسون به زندان مردان منتقل شد، اما این هم باز طبق …
