شبکههای اجتماعی سیلابی از اختلاف نظر را بر روابط انسانی روانه کرده است. صبح تا شب، یا خودمان مشغول جدل با دیگرانیم یا شاهد مجادلات سایرین هستیم. این وسط، آنچه قربانی شده بحثهای سازنده و معنادار است. آناتول رَپوپورت معتقد است، برای نجات از این آشوب، باید دو اصل را محور هر بحثی قرار بدهیم: اولاً، مدعای رقیب را در کاملترین صورت خود درک کنیم، و ثانیاً، نقاط اشتراکمان با طرف مقابل را آشکارا تصدیق کنیم.
کویلیت — اختلاف نظرْ همۀ ما را به افرادی ناخوشایند تبدیل کرده. ابتذال، در جامۀ بحثهای متفکرانه، شبکههای خبری را آلوده کرده. آدمها، که قانع شدهاند میزان صحت استدلالهایشان به میزان بلندی صدایشان ربط دارد، بر شلوغی این نطقهای آتشین میافزایند. رسانههای چاپی تیترهایی میزنند که، عوض هدفگرفتن آرای مخالفانشان، شخصیت آنها را ترور میکند. دنیای مجازیْ ما را به جدالهای سطحی آنلاینی کشیده که به گفتوگوهای شخصی ما نیز سرایت کرده. تحقیق مرکز پژوهشی پیو [۱] نشان میدهد ۹۱ درصد از جمهوریخواهان و ۸۶ درصد از دموکراتها نظر ناخوشایندی نسبت به گروه مقابل دارند. نامنصفانه اما راحت است که تقصیر را گردن سیاستمداران و روشنفکران حوزۀ عمومی و روزنامهنگاران بیندازیم. ولی خود ما مردم نیز در این سقوط شریک جرمیم.
وقتی در قبیلههای اعتقادی خود دور آتش حلقه میزنیم، از تابش گرم عقاید زیرسؤالنرفتۀ خود لذت میبریم. استدلالهایی را که بهطور کامل درون حلقۀ اعتقادی ما نمیگنجند کاریکاتوروار ترسیم میکنیم. با کنارگذاشتن تأملِ دشوار به نفع لفاظی، به خلق و بقای محیطی کمک …
