کتاب دزدانِ معبد خدا

عبد الرزّاق الجبران، نویسنده‌، و روشنفکر عراقی در سال ۱۹۷۱ م در شهر بصره متولّد شد. مهم‌ترین آثارش: لُصوص الله، جمهوریّة الله، جمهوریّة النّبی، مبغی المعبد، انقلاب المعبد، جیندار... است. نوشته‌های الجبران در میان خوانندگان عرب جدال برانگیز بود و این باعث شد تا کتاب‌هایش در بسیاری از کشورهای عربی ممنوع شوند؛ اما در میان جوانان محبوبیّت خاصی پیدا کرد. وی برای انسانیّت، زیبایی و آزادی اهمیّت بسیاری قائل است و این فلسفه منحصربه‌فرد او است. عبد الرّزاق جبران برخی از آثار دکتر علی شریعتی را نیز به عربی ترجمه و منتشر کرده است و در یکی از مصاحبه‌های مطبوعاتی درباره شریعتی گفته است: شریعتی یک غول به معنای تمام کلمه بود؛ او برای من حتی فراتر از مصلحانی چون جمال الدّین افغانی(اسد آبادی)، محمد عبده، طهطاوی، کواکبی، اقبال، و مالک بن نبی بود! آنان که قلباً به شریعتی ایمان داشتند، به خاطر ترس و مصلحت به او خیانت کردند و او را کوچک نمودند!» «دُزدانِ معبدِ خدا» اثر عبد الرزّاق الجبران، درباره سرگردانی انسان معاصر در جریان خداشناسی است و درگیری‌های ذهنی و روحی بشر را در ارتباط با شناخت خدا و هستی و پیامبر، از خلال دنیای مدرن و تمدن سرسام‌آور و دین‌ستیز امروزی واکاوی می‌کند. در جایی از کتاب می‌خوانیم: «انسان پیش از ظهور تمدّن، در خوشبختی (بهشت) به سر می‌برد و هرگز نمی‌پرسید: چرا؟ اما چون تمدّن را کشف نمود، هر روز به سر خاریدن خود پرداخت و دربارهٔ علاج مشکلات تازه‌اش اندیشید! مشکلاتی که نیاکانش دچار آن نشده بودند. رفیق شیطان شد و به آفرینش پرداخت. برخی از روشنفکران ساده لوح می‌پندارند می‌توانند تمدّن را تجزیه و طبقه بندی‌کنند. و این درحالی است که منطق جدید تمدّن را پدیده‌ای کلّی و غیر قابل تجزیه می‌داند. هرگاه تمدّن وارد جامعه شود، خوبی‌ها و بدی‌هایش را با هم می‌آورد.» و در بیان نیاز انسان به خدا و پرستش می‌خوانیم: «تاریخ خدا و پیامبر را نباید نادیده گرفت؛ وگرنه به فراموشی سپرده می‌شود! و اگر جایشان در معبد نباشد، خداوند، خشن و پیامبر وحشی می‌گردند! پس نه خداوند آن خداست و نه پیامبر آن پیامبر!! آیا می‌شود انسان بدون معبد باشد؟ بدون تاریخ باشد؟ برای اینکه درونش پر از خدا شود، چگونه می‌تواند خالی از معبد باشد؟ و برای اینکه از تاریخ تهی باشد، باید پر از حقیقت گردد.»