نظرات کاربران درباره کتاب جزء از کل

خوب به عنوان یه دوست پیشنهاد میکنم کتاب صوتی جزء از کل را گوش بدهید، چراکه نسخه الکترونیک و pdf جزء از کل حدود ۱۶۳۵ صفحه است خوب بسیار طولانی هست. اما محتوای کتاب خیلی جالبه و مطمئنم شما رو جذب خودش می‌کنه من فعلاً بخشی از کتاب رو خواندم و داستان پسری است که با توصیه ها ، مزخرفات ، و تربیت بد پدرش بد جوری از نظر روحی و در روابط اجتماعی به مشکل خورده (و کلا دل پری از پدرش داره)، برخی قسمت های کتاب طنز سیاه داره و لبخند به لبتون میاره همچنین جملات تعامل بر انگیز بسیاری داره، من که توصیه میکنم 😊⁦👍🏻⁩

عالیترین کتابی بود که در سال گذشته خواندم یکدنیا از برنامه ی طاقچه سپاسگزارم 🙏💐

اصلا جالب نبود بریده جملاتش جالبه ولی سیر کلی داستان خیلی غیر واقعی و کسل کننده است

یه رمان کمی طنز و فلسفی با داستان پردازی فوق العاده که یه جاهایی واقعا سورپرایزم کرد و همینطور ذهن رو خیلی درگیر میکنه🕴️

سخت و سنگین بود. خیلی بخشها رو باید دوباره بخونی اما جذاب بودوبه اندازه ی کافی کشش داره که بخواهی تمومش کنی . بهرحال برای من از اون کتابا نبود که تهش بگم عجب چیزی بود ...

یه رمان از فراز و نشیب های زندگی یه پدر و پسر، اول زندگی پدر و بعد پسر پدر و پسری بسیار شبیه هم منفی و پوچ گرا، فیلسوف، بسیار اهل کتاب، دارک و بیشتر طرفدار و معتقد به صرفا بعد دنیوی و دنیای ماده اما نگاه عمیق و ریز به اتفاقات و ذهن فیلسوفانه و معناگرا و تقریبا آتئیست تقریبا شخصیت های اصلی داستان خیلی جاها کاملا متضاد با من و اعتقاداتم بودن اما اگر به قصد نقادانه و شناخت نوع نگاه این قبیل ادم ها بخوایم بخونیم خیلی جالب میتونه باشه جملات هدفمند و سنگین خوب و زیادی داره و باید براش وقت گذاشته بشه دو نوع واکنش یه این کتاب وجود داره یا فرد خیلی خوشش میاد و میگه عمیق و جالب بود و نوع نگاه نویسنده و قدرت قلم جالبی داشت که بدون اینکه بخواد داستان ابرقدرت یا هیجان انگیز کاذب ارائه بده، با زندگی یه پدر و پسر یه رمان طولانی و با کشش خوب نوشته یا اینکه متنفر میشه و اصلا خوشش نمیاد و میگه خیلی پوچ و افسرده و بی محتوا بود و اخرم نفهمیدم سر و تهش چی بود... نه کاملا، اما تقریبا سلیقه ایه

عالی جذاب پرحادثه

کتاب بسیار عالی بود من کتاب چاپیش خوندم ولی بعضی از جملاتش بسیار گنگه مخصوصا ۳۰ صفحه اول اصلا جمله بندی درستی نداشت هرچند میدونم اقای خاکسار مترجم بسیار قابلی هست ولی بعضی از جاها واقعا بد ترجمه شده بود

یک رمان واقعی و پر از محتوا و معنا گرا. خواننده رو در تمام مسیر وادار میکنه فکر کنه به گذشته اش به خانواده اش به فرزندش و به معنای زندگی اش. از این بهتر نمی‌شد واقعا. و یه حس جالب اینکه آخر کتاب احساس کردم میتونم خیلی بیشتر از الانم به پدرم که چن سال هست از دستش دادم افتخار کنم .

واقعا این کتاب را چندین بار میشود خواند .

کتاب از اون دسته کتاب‌هایی هستش که نمیشه گفت همه خوانندگان از خوندنش لذت خواهند برد! ممکنه عده ای خیلی خوششون بیاد و عده ای هم پس از خوندن چند صفحه بگن حوصله ام سر رفت و بزارن کنار! اما خوب به نظر من نکته قابل توجه این هستش که داستان این کتاب هرچی جلوتر میره جذاب تر میشه! و البته یه انتقاد از نویسنده به عنوان کسی که کتاب رو کامل و با حوصله خونده دارم و اون اینه که کاش بعضی جزئیات حال بهم زن رو اونقدر کامل توضیح نداده بود! واقعا توصیف آشکار صحنه های ابتذال و حال بهم زن و تهوع آور 🤮 توی فیلم‌ها و داستان ها رو درک نمیکنم!

نقد محتوایی کتاب جذاب (از حیث ادبی) و البته فلسفی جزء از کل 1) اگرچه شخصیت‌های اصلی داستان از نظر نژاد، یهودی و از نظر اعتقادی، ملحد و آتئیست بودند، اما در چند جای کتاب به صراحت یا به طور ضمنی به ظلم و ستمی که بر قوم یهود رفته اشاره شده است! نویسنده‌ی کتاب اصرار دارد که به مخاطب خود القا کند، مردم نسبت به قوم یهود متوهم و بدبین هستند. مثلاً در مورد ثروتمند بودن یهودیان یا در مورد فریب‌کار بودن آن‌ها و این یکی از تلاش‌های زیرپوستی و مشمئزکننده نویسنده کتاب است. چرا مشمئز کننده؟ چون شخصیت‌های اصلی داستان با وجود اصرار بر آتئیست بودن در عین حال از بدبینی مردم نسبت به یهود و مظلوم بودن اون‌ها در طول تاریخ شاکی بودند! 2)‌ نویسنده دلایلی برای اثبات درست و منطقی بودن باورهای الحادی شخصیت‌های اصلی داستان ارائه می‌کند! دلایلی که بیشتر مغالطه‌آمیز است تا منطقی و پاسخ‌های روشن و مشخصی هم دارد، اما به هیچ وجه در گفتگوهای کتاب، پاسخ‌های معقولی را که در رد دلایل بی خدایی وجود دارد، ذکر نمی‌کند! حتی این احتمال را هم مطرح نمی‌کند که این مغلطه‌ها ممکن است پاسخ منطقی و متقنی هم داشته باشد! 3) در جای جای کتاب معتقدان به دین و حتی خدا، افرادی ساده لوح و سطحی‌نگر (و در مواردی هم ریاکار و متزوّر) و البته با ذهن‌های بسته نشان داده شده‌اند! نویسنده مکرر در مکرر اصرار دارد بگوید آن معتقدان واقعی به خدا و دین، کسانی هستند که به جهت ترس و ضعفشان به این مفاهیم باورمند شده‌اند. تقریباً مثل حرف‌های مزخرفی که امثال نیچه می‌گویند! و شما در کتاب هیچ شخصیت معقول، منطقی و مطلوبی را نمی‌بینید که به خدا و دین معتقد باشد و این بسیار قابل تأمل است و تا حدودی هم ممکن است نشان‌دهنده‌ی دیدگاه‌های واقعی خود نویسنده در این خصوص باشد. 4)‌ یکی از جفنگیات بزرگ کتاب،‌ جایی است که شخصیت اصلی داستان می‌گوید: بر فرض محال اگر خدایی هم باشد،‌ هرگز از این بابت که او را نپرستیدم یا چیزهایی نظیر این من را مؤاخذه نمی‌کند! بلکه اگر بنا باشد مرا بابت چیزی مؤاخذه کند، برای این خواهد بود که چرا برای خودم خوب زندگی نکرده‌ام! و این روی دیگر اومانیسم است؛ تا جایی که اگر قرار باشد خدایی باشد، بنا نیست به ما امر و نهی کند یا ما موظّف به پرستش او باشیم،‌ (و اساساً وظیفه‌ای نسبت به خالق بر فرض وجودش نداریم!) حداکثرش باید از این فرصت حیات خوب استفاده کنیم و از زندگی لذّت ببریم! 5) اصرار وحشتناک نویسنده که می‌خواهد مخاطب از طریق داستان و شخصیت‌هایش بپذیرد که چیزی به نام خدا و دین وجود ندارد. حتی منشأ تله‌پاتی (که نمونه‌ای از آن در آخر کتاب ذکر شده است) را به ذهن و روان باز می‌گرداند و نه فراتر از ماده و محسوسات، و البته اصرار مکرر شخصیت اول داستان که مکاشفه‌هایش در حالت اغما را نیز زاییده ذهن خودش بپندارد و نه مشاهده‌ی روح به واقعیات بیرونی! (طعنه‌ و تشکیکی غیر مستقیم به مسئله وحی!) 6) شرایط کتاب از نظر مسائل اخلاقی نیز روشن است و نیازی به توضیح ندارد. فقط بعضاً با نکاتی جالب نظیر این نیز مواجه می‌شویم: شخصیت اصلی داستان از یک طرف ادعا می کند که پایبندی به اصول اخلاقی مضحک است و چیزی به اسم اصول لاتغیّر اخلاقی وجود خارجی ندارد (نظیر خزعبلات برخی به اصطلاح فیلسوفان و اندیشمندان)، اما از طرف دیگر به خاطر اینکه مثلا همسرش با برادرش رابطه دارد، در رنج و عذاب است. 7)‌ شخصیت اصلی داستان نگاهی بسیار منفی و تحقیرآمیز به جامعه و مردم دارد و این عامل دیگری است که در کنار سایر موارد ذکر شده آن را به اثری سیاه و مخرّب برای روح تبدیل می کند. و در آخر باید بگویم: حمایت زیر پوستی از قوم یهود و مظلوم‌ و قربانی‌ نشان دادن آن‌ها؛ اثبات عدم وجود خدا و غیر منطقی بودن اعتقاد به آن با وجود وضع دنیا و مردمانش همچنین تأکید بر ساده‌لوحی، سطحی‌نگری و عدم ایمان مؤمنان به دین و خدا و اینکه اساساً چنین باورهایی ریشه در ترس و ضعف و ساده‌لوحی اشخاص دارد شالوده و پیام اصلی کتاب است.

برای کتابی که ۲۶۵ نظر دارد نظر ۲۶۶ را میگذارم بدون اینکه بفهمم چرا قربتا الی الله،،، الله و اکبر! (سندروم رند کردن اعداد/۲۶۶ از ۲۶۵ رند تره) داستان از سوال «جاسپر کیست و چرا توی زندان است» آغاز میشه و خواننده رو دو نسل عقب میکشه که داستان خانواده جاسپر را بخواند و بفهمد چرایی و چگونگی خانوادگیش رو. میشه گفت با یک طنز خوب از نگاه ناتورالیستی طرفید. درس اخلاقی داره اما درس اخلاقش هم مثل زبان کتاب امروزیه یعنی نه خیلی اخلاقی و نه مذهبی فقط انسانی. اما نمیشه این کتاب رو بخاطر جملات نغز و درس اخلاقیش خوند این کتاب به معنای واقعی کلمه رمان هست برای سرگرمی با یک خط داستانی حقیقتا قوی مقدار زیادی قوه تخیل و همزاد پنداری. شخصیت ها کمی اگزجره هستند و البته اونها اندازه لحن کتاب رئالیستی نیستند و جملات نغز کتاب تنها با شناختی که شخص شما از شخصیت ها دارید معنا پیدا میکنه و معانی اخلاقیش هم همینطور وگرنه چه کسی به نصیحت های یک قانل سریالی یک پسر فراری از مدرسه یا پدر فیلسوف روانی و منزویش احتیاج داره؟ تازه پسری که تناسخ زود هنگام پدرش باشه پس لطفا اگر توقع خاصی از کتاب دارید سراغ رمان دیگه ای برید و اساسا سراغ اثار تولتز نیاید. لحن داستان از هر عاملی بیشتر روی من تاثیر داشت. اینکه شخصیت ها طوری حرف میزنند که ما میزنیم بدون خزعبلات قلمبه با شوخی های سر راست و صریح مشکلات تربیتی و فرهنگی و اجتماعی رو بیان میکنه. طنز و نقد که شبیه به نصیحت یا غرغر و مهمل نیست. این طنز شما رو میخندونه به فکر فرو میبره اما سر عقل نمیاره. نحوه تفکر شخصیت های داستان که منو قانع میکرد سعی کنم توی روانشناسی تیپ شخصیتیشون رو حدس بزنم و منسجم بودن افکار و شخصیت پردازیشون واقعا هنرمندانه ست. از همه بیشتر نوع افکار مارتین من رو به خودش جذب میکرد.(وقتی به تصورش از بچه ش میگه کچل زرزرو ⁦ಠ⁠◡⁠ಠ⁩) خط داستان هم از اتفاق خالی نمیشه. غافلگیری، کشف، تغییر، تصمیم، و کمی جنون و تنفر از اجتماعی که شخصیت ها رو با توجه به پتانسیل خوش تراش درونیشون وادار به تبدیل شدن به چنین کسانی میکنه و خواننده میتونه حقیقتا با اونها همراه بشه و در کل کتاب واقعا خوبیه آموزنده هست؟ خیر ابدا اما بد اموزی هم نداره یک جور بافه ی سرگیجه وار مدرن است از احوال بشر مدرن من کتاب ها رو به نگاه آموزنده بودن نمیخونم از آموزش لفافه وار رمان هم خوشم نمیاد پس میگم جالب بود درسته عاشقش نیستم و تا سالها قصد دوباره خوندنش رو ندارم شاید تا ابد اما ارزش خوندن رو داشت و کتاب خوبی بود.

یادمه چند سال طول کشید تا مجالی پیدا کنم این کتاب رو بگیرم تا بلاخره این افتخار نصیب من شد جز از کل کتاب قطوریه ششصد و اندی صفحه و ششصد و اندی احساس افکار و عقاید مختلف و ناب 😍 نمیشه کتاب رو زمین گذاشت کتاب دارای حقایق، واقعیت های زندگی است و مضامین در غالب طنز سیاه نوشته شده هشدار: این کتاب عامه پسند نیست

داستان کتاب درمورد زندگی دوتا برادره که خیلی زیاد از هم متفاوتن و کلیت ماجرا از زبان برادر بزرگتره. ترجمه‌‌ی بسیار خوب و روانی داره و داستان هم خواننده رو به دنبال خودش می‌کشونه. در‌ مجموع این کتاب یکی از مورد علاقه‌های منه.

عالیی شاهکار به تمام معنا پ.ن: میشه کتاب تو این سبک معرفی کنید؟

این کتاب برای من انقد لذت بخش بود که بعد تموم کردنش حس کردم یه تیکه از زندگیم نیست.من با این کتاب زندگی کردم هنوزم صوتیشو گوش میدم و لذت میبرم.انقد این کتاب کامل و بی نظیر بود که کتابای دیگه نمیتونن جاشو پر کنن.

اولین کتاب استیو تولتز.. و یک داستان بی نظیر و گیرا

کتاب رو توصیه میکنم تورو به یه ماجرای مبهم ولی عمیق میبره وارد یه داستانی میشی که دوست داری طولانی باشه من در مدت زمان زبادی خوندم دویت نداشتم زود تموم شه و در اولین فرصت دوباره می خونم

عالی بود خوندنش خالی از لطف نیست