نظرات کاربران درباره کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش

محشره.لذت بردم از خوندنش

توصیف‌های متعدد و زیاد نویسنده در کتاب، حس واقعی بودن در آن لحظه را به خواننده هدیه می‌دهد. حس بعد از خواندن کتاب را خاکستری دیدم و نور ملایمی که در پس زمینه کلمات می‌تابید و گرمای مختصری می‌داد.

انتهای باز، چیزی که در این داستان تو ذوقم زد و انگار نویسنده یک دفعه تصمیم گرفته اخر داستان را با کلی سوال برای خواننده رها کند. و سرنوشت سوکورو بعد از این همه تنهایی و مشقت در هاله ای از ابهام باقی ماند و این اصلا برام خوشایند نبود

کتابهای موراکامی مثل خود زندگیه، زاویه‌ای که در پرداخت به موضوعات داره خیلی زیباست. مسائل عمیقی رو در قالب داستان و با شخصیت‌پردازی‌های واقعی نمایش میده و داستان خیلی باورپذیره. هربار که کتابی ازش می‌خونم حس می‌کنم خودم داخل داستانم یا یکی از دوستانم داره داستان رو برام تعریف می‌کنه. اگه طردشدن یکی از گره‌های ذهنی‌تونه این کتاب می‌تونه کمکتون کنه.

خیلی خوب بود دوستش داشتم❤

این کتاب اولین تجربه من از آثار هاروکی موراکامی بود و فوق العاده بود ، آیین کتاب به ما نشون میده که ما چقدر به ارتباط با دیگران نیاز داریم ،‌ نیاز به دوستانی صمیمی در زندگیمون داریم وقتی که اون اتفاق برای سوکورو افتاد ، او به خودکشی فکر کرد اتفاقی که ممکنه برای ما هم بیفته من از این کتاب خیلی لذت بردم خیلی هم متن ساده و روونی داره ترجمه هم عالی

عالی و بی‌نظیر با ترجمه درجه یک

از کتابهای خوب آقای موراکامی که خوندنش آدم را به تفکر وادار میکنه . ترجمه هم خوب بود

فقط تعلیق داشت. یک داستان تقریبا تکراری که هیچی به من اضافه نکرد. انگار بیشتر دلش خواسته برای موسیقی محبوبش یه داستان سرهم کنه.

از لحاظ داستان پردازی خوبه ولی دیگه خیلی کشش میده

همه چی خوب بود ولی داستان جالبی نداشت

اولین اثر از موراکامی بود که میخوندم و تصمیم گرفتم آثار بعدیش رو هم بخونم، موراکامی به شدت در فضا سازی و شخصیت سازی در این کتاب مهارت عالیی به خرج داده کتاب دنیایی از رنگ ها و بی رنگی، سکوت و موسیقی و هنر بود. داستان کمی ضعیف بود و پایان بازش تو‌ ذوق میزد ولی این ها باعث نمیشه قدرت نویسندگی موراکامی رو تشویق نکرد و اثارش رو نخوند

و موراکامی بزرگ صبر کنید اول از ترجمه بگم که باز هم آقای حقیقت عزیز،‌یکی از بهترین مترجم های در قید حیات، به بهترین نحو اون پیچیدگی و ظرافت های قلم موراکامی رو تونسته انتقال بده. اما از خود کتاب! من نویسنده مورد علاقه ام که تمام کتاب هاش رو خوندم هاروکی موراکامی بزرگه که قلمش شما رو می‌بره به یه دنیای دیگه، اما شروع آشنایی من با موراکامی با همین کتاب بود. داستان پسری که ناگهان از جمع ۵ نفره دوستان خودش بیرون انداخته میشه و بیش از یک دهه در برزخ بی اطلاعی میمونه. اما بالاخره با کمک پارتنرش تصمیم میگیره که بره و ببینه که چه اتفاقی افتاده. واقعا داستان چیزی نیست که لو دادن یا ندادنش به اصل کتاب ضربه بزنه، به جز یک مورد که همون دلیل کنار گذاشتن سوکورو هست دیگه چیزی برای اسپویل وجود نداره. کتابی که به زیبایی هرچه تمام تر تونسته تنهایی، غم، زود قضاوت کردن، ضربه هایی که ما تو زندگی میخوریم و تا سال ها همراهمون میمونه رو بازگو کنه. به نظرم این کتاب برای افرادی هست که نمی‌خوان داستان ها و کتاب های سطح پایین و بی کیفیت بازاری رو بخونن و به دنبال کتابی هستن که سطح مطالعه و احساس اونا رو چند پله ارتقا ببخشه. هر کدوم از شخصیت های داخل کتاب بیانگر یکی از خصیصه های رفتاری هر انسانی می‌تونه باشه، از کسی که میترسه بقیه قضاوتش کنن تا کسی که بی پروا تصمیم میگیره و دلش رو میزنه به دریا تا جای دیگه ای زندگی دیگه ای رو شروع کنه. به نظرم هر کسی که کتاب میخونه باید این کتاب رو تو کتابخونه اش داشته باشه. فقط ایکاش شرایط طوری بود که آثار موراکامی رو با تمام نکته سنجی و ظرافتش می‌تونستیم بدون سانسور مطالعه کنیم. #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳

این کتاب موراکامی واقعا یه رمانه خوندنی و عمیق به نظرم هرکسی میتونه باهاش ارتباط برقرار کنه و سوکورو میتونه یه بخشی از وجود هر کدوم از ما باشه...

بعد از مدت‌ها کتابی خوندم که ترجمه خوب و بی‌نقصی داشت. شخصیت اصلی رو نزدیک به خودم احساس می‌کردم. خلق‌وخوی مشابه. باعث می‌شد توی رفتارهای خودم با آدم‌ها و رابطه‌هایی که داشتم، کنکاش کنم. در کل جذاب بود.

موضوع کتاب در ابتدا برام خیلی جالب بود. همینطور معماگونه بودن کتاب که تا اواخر ادامه داشت. چیزهایی که نه برای شخصیت نه برای خواننده حل نشدند. اما خواننده با این وجود میل داشت که تا ته داستان رو بخونه. هرچند این پایان باز بعضی‌ها رو راضی نمی‌کنه اما من باهاش مشکلی نداشتم. روند کتاب رو دوست داشتم. بخش‌های تاریکی که از شخصیت می‌دیدیم رو دوست داشتم و به‌طور کلی به‌نظرم موراکامی با یک زبان خیلی ساده تونسته بود خواننده رو همراه بکنه.

از نظر فرم و محتوا فوق العاده بود اما اینکه خواننده رو وسط کار با تموم کردن داستان رها کرد رو دوست نداشتم.

خودم دقیقا سوکورو بودم در سازمانی بعنوان کارمند کار میکنم و تقریبا تمام تلاشم را کرده بودم و تقریبا همه به این موضوع اذعان داشتم ولی علی رغم تلاشم به نتیجه مطلوب و ارتقا نرسیدم ولی از اینکه بشنوم چه ایرادی دارم سوالی در مورد اینکه چرا ارتقا نمیگیرم اعتراضی نمیکردم ولی بشدت ناراحت بودم و این حس بد روی زندگی شخصیم بشدت تاثیر گذاشته بود احساس میکردم گناهکارم وهیچ کاری را درست انجام نمیدهم و ...کتابهای زیادی خواندم و نهایتا دنیا بدنبال قربانی میگردد و ارتقای بقیه به منزله بهتر بودنشان نبود فقط تعداد صندلیها به اندازه افراد نیست و ...

یک کتاب جذاب؛ جملاتی عمیق که میشه ساعتها بهش اندیشید به همراه ترجمه ای بسیار خوب

مدتها بود کتاب به این قشنگی نخوانده بودم عالی بود