نظرات کاربران درباره کتاب جنایت و مکافات

سه اثر از این نویسنده بزرگ خواندم؛ جنایت و مکافات، برداران کارامازوف و ابله هرسه رمان خواندنی است.

این کتاب محشررر بود. هرچی بگم کم گفتم. واقعا دوستش داشتم دقیقا همون چیزی بود که میخواستم چون این ژانر(رئال و روان شناسانه) رو خیلی دوست دارم و خب داستایفسکی هم سلطان این ژانره :') شخصیت پردازی ها به شدت عالی و پخته بود و قشنگ میتونستی داستان رو درک کنی و باهاش همراه شی. اگر از شخصیت پردازی های طولانی و گسترده خوشتون نمیاد، شاید کتاب مدنظرتون نباشه. خلاصه که خیلی باهاش حال کردم. چند وقت پیش تمومش کردم و دوست دارم دوباره بخونمش. اینم بگم که نسخه چاپیش رو خوندم و ترجمه ی نشر یوشیتا رو خیلی دوست داشتم. حق مطلب به خوبی ادا شده بود. ی سوال، اگر کسی کتابای داستایوفسکی رو خونده میتونه بگه بنظرش کدوم کتابش بهترین بوده؟

داستایفسکی چنان وضعیت یک شخص و یک موقعیت را توصیف می‌کند که من را تا یک قدمی تجربه‌ی آن پیش برده و دقیقا در مرز میان واقعیت و خیال نگه میدارد. او احساس دیوانگی راسکلنیکلف، ناامیدی مارمالادف، هوسبازی سویدریگایلف، معصومیت سونیا، غرور کاترینا ایوانونا و ... را طوری به نمایش می‌گذارد که حتی اگر خود این شخصیت ها زنده بودند و میخواستند شرح حالشان را بنویسند قطعا نمی توانستند مثل داستایفسکی آن را بیان کنند او در نمایش احساسات انسان استاد است. علاوه بر اینها داستایفسکی در توصیف مکان ها عالی عمل میکند تمام شهر پترزبورگ در قرن نوزدهم بعد از خواندن کتاب در ذهنتان مثل یک نقاشی کلاسیک نقش میبندد. قدرت ادبیات را تا به حال به این صورت ندیده بودم.

راسکلنیکف، رنجِ مجسم است. انسانی که عمیقاً رنج می‌کشد و در رنج و تنهایی و بی‌پناهی‌اش، عمیقاً تنهاست. شاید تا به حال رنج و اضطراب هیچ شخصیتی را به اندازه‌ی راسکلنیکف، این همه در رگ و گوشت و استخوانم حس نکرده بودم. در دو هفته‌ای که خواندن این کتاب طول کشید، با راسکلنیکف زندگی کردم. شب‌ها خواب چشم‌های رنج‌کشیده‌اش را دیدم و روزها به رنجِ یگانه‌اش فکر کردم. و بعد خواب چشم‌های بی‌قرار خودم را دیدم و به رنجِ یگانه‌ی خودم اندیشیدم. بعد فکر کردم که انسان چقدر در رنج‌ها و بی‌قراری‌هایش تنهاست؛ چراکه هرکس رنجش یگانه است و هیچ کس دقیقاً عین دیگری رنج نمی‌کشد. و بعد فکر کردم که این رنج چقدر جهان‌شمول است از این حیث که رنجی انسانی‌ست؛ رنجی همه‌گیر، مثل طاعون، مثل کرونا. رنجِ انسان‌بودن. ______ . . . «و عشق، تنها عشق، تو را به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس و عشق، تنها عشق، مرا به وسعت اندوه زندگی‌ها برد مرا رساند به امکان یک پرنده‌شدن.» ___ . . . همیشه به دلایلی نامعلوم، از ادبیات روسیه می‌ترسیدم و ازش فرار می‌کردم. این بار در بستر بیماری بودم که طی یک تصمیم تکانه‌ای، آمدم سراغ جنایت و مکافات. فکر می‌کردم با یک متن سخت‌خوان و خشک روبه‌رو خواهم شد و فکر نمی‌کردم که بتوانم تمامش کنم. اما همین که شروع کردم به خواندن، ورق برگشت و من اسیر شدم. ترجمه‌ی اصغر رستگار را خواندم؛ روان و خودمانی و گرم بود.

اگه کتاب رو نخوندید این‌نظر رو هم‌نخونید چون آخر داستان‌آمده درباره ابر انسانی که (رودیون راسکولنیکف) در نظریه اش به آن‌پرداخته و بر اساس همان به خود اجازه داده کسی را به قتل برساند کسی هست که از همه بیشتر میفهمد و اجازه دارد با استفاده از زور و اجبار و قدرت و حتی حذف دیگران به اهداف خود برسد . در انتهای داستان در یک نقدی که به نظریه خود میکند در خواب میبیندکه اگر گروه عظیمی از افراد دسته دو خودشون رو ابر انسان تلقی کنن چه میشود و میبیند که افراد تنها به فکر این هستند که عقاید خودشون رو بر دیگران غالب کنند و کسب و کار و زمین ها رو رها کرده و به بحث های طولانی و بیهوده میپردازن و بی اعتمادی در جامعه بسیار زیاد شده و بدون اینکه اندیشه جدیدی تولید شود انسان ها تنها به دنبال تلقین و اثبات نظر خود بر دیگران هستند بدون اینکه کوچکترین نقدی رو از دیگری قبول کنن و خلاصه همه فقط حرف خودشون رو حق میدونن و قحطی و فقر و بی اعتمادی در جامعه فراوان‌میشود. در نقد دوم میبینیم که بر خلاف نظریه اش که گفته بود اگر یک فرد معمولی خود رو ابر انسان بدونه و خط قرمزی رو رد کنه ،خود افراد دسته دوم‌ یعنی معمولی ها آن فرد را دستگیر و اعدام میکنن و تو ی سرش میزنن اما دید که وقتی به اشتباه خودش رو ابر انسان دانست وقتل کرد تمام افراد اطرافش از جمله دوستان دانشگاه و صاحبخانه و حتی پلیس هم سعی کردن کمکش کنن و در حکم‌قاضی تخفیف بگیرن و حمایتش کردن اما نکته آخر اینکه او در پایان کتاب به هیچ وجه وجود ابر انسان رو تکذیب نکرد بلکه ویژگی آن در ذهنش تغییر کرد او متوجه شد که ابر انسان کسی نیست که با خشم و قدرت و زور و قتل و کشتار دیگران را هدایت کند یا کسی را از دنیا حذف کند بلکه کسی هست مانند (سونیا) اوست که توانسته بود بدون خلاف یا گناهی بین‌همه زندانیان محبوب شود وحتا نفوذ زیادی در نگهبانان زندان داشته باشد و حتی به هدایت و کمک خانواده های زندانی ها هم پرداخته بود یعنی هم هدایت گری و هم نفوذ وهم پذیرش جامعه (زندان و زندان بان و خانواده ها) رو به دست بیاره و یه جور هایی همه رو مطیع خودش کنه و همه این هارو با چیزی غیر از خشونت و زور و حذف افراد یعنی با عشق و محبت و دوری از گناه به دست اورده بود. (خود فروشی: تازمانی که در شهر خود فروشی میکرد خیلی شخصیت ضعیف و آسیب پذیری بود که به راحتی بهش تهمت میزدن و تاثیر و کمک عمیق و طولانی مدتی هم نمیتوانست برای خوانوادش داشته باشد که این موضوع در داستان گفته شد) ‌و (رودیون راسکولنیکف) هم در آخر اورا به عنوان ابر انسان قبول کرد و به پای او افتاد. و همین‌موضوع میتونست درمورد (سویدریگالوف)خواستگار خواهر (رودیون) اتفاق بیفته ولی او نتوانست و خود کشی کرد یعنی( دونیا) هم میتونست ابر انسانی باشه برای هدایت و نفوذ موثر در (سویدریگالوف) برای یک زندگی بهتر . چون خیلی طولانی شد دیگه در مورد سویدریگالوف کوتاه گفتم. .

خیلی گرونه!!! کتابی که همه جا پی‌دی‌اف رایگانش هست چرا باید ۲۴تومن اینجا هزینه کنیم براش؟!!

به نظرم توصیفات بعضی صحنه هاخیلی زیاد بود ، ولی متن و درون مایه و نتیجه داستان خوب بود

من این کتابو با ترجمه پرویز شهدی خریدم...کسی میدونه که این ترجمه چطوره؟

میشه یه نفر با استدلال و منطق بهم بگه بهترین ترجمه جنایت و مکافات از کیه؟

جنایت و مکافات با ترجمه ی "مهری آهی" عالیه

خیلی گرووووونه !!! نصف قیمت چاپی کتابه ! هر برنامه یه مشکلی داره . امکانات اینجا خوبه ولی کتابها گرونه

درود. در ابتدا از مترجم محترم به پاسِ زحماتش برای نوشتنِ این شاهکارِ ادبی به زبانِ فارسی، قدردانی میکنم. به هنگامِ خواندنِ کتاب متوجهِ گفتارهای غیرتکراری، استفاده از کلمات متنوع، نظم و دقتِ نویسنده شدم که باید بگم دست مریزاد. شما از یک شاهکار،شاهکارِ دیگری ساختید. برای من جمله بندی و به کارگیری انواعِ کلمات از اهمیتِ بسیاری برخوردار هست که خوشبختانه رعایت شده بود فقط گاهی یک سری از کلماتِ ناخوشایند مثل گ.گیجه و غیره موجب میشد احساسِ بدی پیدا کنم و حس کنم ارزشِ ادبی حفظ نشده که البته این یه مشکل کوچک در برابرِ نکات مثبتِ کتاب بود. اگر نویسندگان و مترجمین، این مورد رو رعایت و از کلماتِ کاملا ادبی و عدم زننده استفاده کنند، خواندنِ کتاب ، لذت بخش تر هم خواهد شد. باز هم به پاسِ زحماتِ نویسنده ی محترم، بسیار سپاس گزاری میکنم. ایده ی کتاب،خاص هست و احساساتی که دَرِش بیان شده از آن دسته است که فراموش شدنی نیست، آن سردرگمی، نیمه هوشیاری، به آخر خط رسیدن و دوباره برگشتن یا رسیدن و بر نگشتن، لحظه ی جنون که همه اش بسته به یک فکر و به یک حرکت است، پافشاری بر عقیده ای ناشی از درد و رنج، اشتباهی پدید آمده از کینه، نفرت و تنهایی، عدمِ پشیمانی به علتِ درک نشدن و قربانیِ ناعدالتی بودن، احتیاج به محبت برای دوام در زندگی، مشاهده ی خوبی در انسانی تاریک، دروغ هایی برای انکار واقعیت و فرار از رو در رویی با خویشتن، بیراهه رفتن و در جست و جوی دلیلی برای به راه آمدن، وسواس فکری ،مسئولیتهای سنگین و عذاب وجدان، پوچی و غیره و غیره که همه اش قابلِ تقدیر و ستایش است. اگر یکی از این تجربه ها رو داشته باشید با خواندن چنین کتابی،احساس آرامش پیدا میکنید،پس یکی مثلِ من هست که همدیگر رو می فهمیم. از خواندنش لذت ببرید عزیزان. ممنون از خدماتِ خوبِ این برنامه.

👍🏾 خلاصه بخوام بگم داستان قشنگیه و با یه موضوع ساده چنان ذهنتون رو درگیر می‌کنه که شاید چند تا کتاب فلسفی و اخلاقی بخونید این طور نباشه. به عنوان یه اثر کلاسیک لذت بردم ازش و بهش پنج می‌دم و حتماً توصیه می‌کنم . 👍🏾 مفهوم «ابر انسان» نیچه رو می‌تونید به وضوح تو داستان ببینید. این که به خاطر یه هدف بزرگ وسیله رو توجیه کنیم و دست به کارهای اشتباه بزنیم تم اصلی داستانه. ناپلئون رو در نظر بگیرید که کلی جنگ راه انداخته و آدم کشته ولی ازش به عنوان یه قهرمان و آزادی‌خواه یاد می‌شه. دقیقاً همین بیان رو چند جای داستان می‌بینید. . 👎🏽 داستان طولانیه و هرچند اضافی نباشه اما من خسته شدم جاهاییش. ولی خوب نویسنده قدرت اینو داره دستتون رو بگیره ببره پیش یه آدم مست که نشسته تو میکده و شما رو بنشونه پای صحبتاش و شما هم با اشتیاق به صحبتاش گوش کنید و خسته نشید . 👍🏾 این که اتفاقات مدت اندکی مثل چند روز رو نویسنده در قالب یه رمان طولانی یک جلدی بنویسه و شرح بده جالب بوده برای من همیشه؛ مث عقاید یک دلقک هاینریش بل . 👍🏾 تو داستان عقاید سیاسی مثل سوسیالیسم، مسائل فلسفی مثل اگزیستانسیالیسم جبر و اختیار و حتی روانکاوی فروید هست، بیشتر در قالب غیرمستقیم طوری که خشکی فلسفه رو نداره و در عین حال داستان رو پیش می‌بره . 👍🏾 شخصیت پردازی نویسنده فوق العادس؛ شما رو با اعماق تفکرات و باورها و دغدغه‌های شخصیت‌ها آشنا می‌کنه. و به این شکل نه فقط با یه شخصیت بلکه با یک سیستم فلسفی آشنا می‌شین. شاید ندونید اسم این فلسفه اگزیستانسیالیسم یا نیچه یا هگل یا لذت‌گرایی یا چیه اما می‌تونین کامل درکش کنین. . 👍🏾 شخصیت مورد علاقم دونیا، خواهر شخصیت اصلی داستان، بود. شاد باشید همیشه

درود خدمت کتاب‌باز های عزیز، ادبیات روس پر قدرته. تو رو عاشق خودش میکنه. این اثر یکی از بهترین اثر های داستایفسکیه و یه شاهکاره. کتابی که کل داستان تو اسمش خلاصه میشه. پیشنهاد میکنم حتما بخونید. | خوش بخوانید.

اگه این کتاب پنج ستاره نگیره پس چه کتابی باید بگیره؟! اصلا فکرشو نمیکردم این حجم کتاب رو یک نفس بخونم و ذره ای از جذابیتش کم نشه واسم و ذهنم رو اینجوری درگیرش کنه... شخصیت پردازی عالی داستان عالی توصیفات دقیق و به اندازه...ذره ای اسراف و زیاده روی نشده همه چی به جای خود... پایان مشخص و شسته رفته تشویق ایستاده به افتخار استاد داستایوفسکی

چقدر راسکولنیکفِ #جنایت_و_مکافات شبیه من است! فکر می‌کنم اگر من هم پیر زن نزول خواری را با تبر سر به نیست کرده بودم، همانند او عذاب وجدان مرا در اقیانوس طوفانی اضطراب، هذیان و جنون غرق کرده می‌کرد. وقتی بازپرس او را بازجویی می‌کند پیچ و تاب سؤال‌هایش مرا گیج می‌کند و انگار #داستایفسکی به جای او، وضعیت روانی مرا در آن لحظات دلهره‌آور تشریح می‌کند! آگاهی باریک‌بینانهٔ نویسندۀ بصیر از لایه‌های پنهان و تو-در-توی روان انسان وی را به بلوغی رسانده است که هم به خوبی از پس برملا کردن حالات روانی شخصیت داستانش برآید و هم روح او را در کالبد مخاطب خود بدمد تا با او برنجد، خسته‌شود، به ستوه آید و به جنون برسد! اینکه روان‌شناس بصیر و کاربلدی است، منافی این است که بتواند روح جامعه را مانند روان خود انسان واکاوی کند؟! اصلا! ابدا! اگر می‌خواهید با تمام وجود احساس کنید که چگونه بازوان پرقدرت #فقر انسان را به مخمصۀ #جنایت می‌کشاند یا اینکه چگونه خرخرۀ هویت او را به دندان می‌گیرد و در نهایت و به وحشیانه‌ترین حالت می‌درد، مدتی با خیال داستایفسکی همراه و با سخنانش مأنوس شوید. ولی به نظر می‌رسد دغدغۀ اصلی او توصیف #نیهیلیسم است. نیهیلیسمی که از دل خود مفهوم #ابرمرد را تولید می‌کند، ابر مردی که شخصا خود‌آیین است و به عبارتی برای خود و دیگران، قوانین شخصی خود را اعمال می‌کند. البته که اگر تحمل ابرمرد بودن را نداشته باشی، ولی به بی‌اتکایی دنیا پی ببری، چاره‌ای نداری جز اینکه خودت را از دستش خلاص کنی! #روان‌شناسی

''شاهکاری از داستایوفسکی'' گرچه موضوع جدیدی نیست و به کرات توجامعه ما نمود داشته اما... در هر صورت از واقعیت نمیشه فرار کرد.

کتاب خوبی بود واقن تاثیر گذاره و میشه خیلی چیزا ازش یاد گرفت ترجمه هم متوسط رو به بالاست

داستان درمورد شخصیه که برطبق باورش جلو میره و مرتکب قتل میشه اما با وجود اینکه بظاهر عذاب وجدانی نداره اما درواقع تحت تاثیر فشار روانی وضعیت روحی بدی رو پشت سر میذاره بهترین کتابی که خوندم، شخصیتا فوق العاده ملموس و قابل درک بود

حدود ۱ ماه و خرده ای درگیرش بودم و بالاخره امشب تموم شد. انقدر جزئیات داشت که حس میکنم توش زندگی کردم. لذت بردم و افکار نویسنده زیبا بود. علاوه بر داستان که هم کشش داشت نظرات نویسنده راجع به مسائل گوناگون زیبا بود.