بریده‌هایی از کتاب من ملاله هستم

به جای شنیدن خبر بزدلی تو در میدان جنگ، بدن گلوله‌باران شده‌ات را با افتخار در آغوش می‌گیرم. «شعر پشتو»

من دختر سرزمینی‌ام که تفنگ‌ها را برای جشن تولد یک پسر آتش می‌کنند در حالی که دختران پشت پرده‌ای پنهان می‌شوند و تنها نقش آنان تهیه غذا و مراقبت از فرزندان است.

بنیاد ملاله معتقد است که همه دختران و پسران می‌توانند دنیا را دگرگون کنند و فقط به فرصت شکوفایی نیاز دارند.

برخی از پسران محل زندگی پدرم عازم جنگ افغانستان شدند. پدرم به یاد می‌آورد که روزی مولانایی به نام صوفی محمد به روستا آمده و از مردان خواسته بود که به نام اسلام برای جنگ با روس‌ها به او بپیوندند. بسیاری از آنان از او پیروی کرده و خود را با سلاح‌های قدیمی یا تبر و بازوکا مجهز نمودند. سال‌ها بعد همین تشکیلات مولانا تبدیل به طالبان سوات شد. در آن هنگام پدرم تنها دوازده سال داشت و برای جنگ بسیار جوان بود.

من متوجه شدم مداد و کلماتی که به وسیله آن نوشته می‌شود می‌تواند بسیار قدرتمندتر از مسلسل و تانک و هلیکوپتر باشد. به این ترتیب روش مبارزه را ‌آموختیم و یاد گرفتیم وقتی سخن بگوییم قدرت بیشتری خواهیم داشت.

او و دوستانش «انجمن صلح جهانی» را راه‌اندازی کردند که برخلاف نام آن، مشکلات و مسائل محلی را شامل می‌شد.

در آن روزها روستا برق نداشت به این ترتیب مطالعه در چنین شرایطی مشکل بود. او زیر روشنایی چراغ نفتی در حجره درس می‌خواند و شبی پدر از فرط خستگی به خواب رفته و چراغ افتاده بود. خوشبختانه مادربزرگم او را پیش از شروع آتش‌سوزی پیدا کرده بود. نیروی ایمان مادربزرگ به پدرم سبب شد که او با شجاعت مسیر سربلندی خود را در زندگی بیابد و این همان مسیری است که بعدها به من نشان خواهد داد.

ماهاتما گاندی می‌گفت: «آزادی ارزش نخواهد داشت مگر این که آزاد باشیم گاهی اشتباه کنیم.»

ناآگاهی مردم این فرصت را در اختیار سیاست‌مداران می‌گذارد که آنان را فریب بدهند و مدیران بی‌کفایت دوباره انتخاب شوند.

ما در زبان پشتو شعری دو سطری به‌ نام تپی داریم و او وقتی برنج را برای پرندگان می‌ریخت یکی از آن‌ دوبیتی‌ها را می‌خواند: «کبوترهای باغ را نکش، اگر یکی را بکشی کبوترهای دیگر نخواهند آمد.»

«اگر می‌خواهید به روشی نادرست کار خوب انجام دهید با این حال این کار ناپسند است. از سوی دیگر اگر به روشی پسندیده کار بد انجام دهید باز هم آن کار ناپسند است.»

پدر به او می‌گفت: «طر پیکای پاکدامنی در حجاب نیست، در قلب انسانه.»

رود بزرگ سند که از رشته کوه‌های هیمالیا به سوی خیبر پختونخواو از پنجاب به کراچی و دریای عرب جریان دارد

ما به ندرت تشکر می‌کنیم زیرا معتقدیم که یک پشتون هرگز کار خوب را فراموش نخواهد کرد و به زودی جبران خواهد کرد، درست مانند تلافی عملی ناخوشایند.

پدر به او می‌گفت: «طر پیکای پاکدامنی در حجاب نیست، در قلب انسانه.»

لینکلن در نامه خود به معلم پسرش نوشته بود: «به او بیاموزید که وقتی شکست خورد چگونه وقار خود را حفظ کند و از آن پند بگیرد.»

«اگر شکست بخورید بسیار پسندیده‌تر است تا این که برای دستیابی به پیروزی به فریب متوسل شوید.»

«راستگویی بهترین سیاست است.»

اگر هنگام نیاز به کسی یاری برسانید به طور غیرمنتظره‌ای به شما کمک خواهد شد.

«آزادی ارزش نخواهد داشت مگر این که آزاد باشیم گاهی اشتباه کنیم.»