بریده‌هایی از کتاب درمان شوپنهاور

پزشکانی که بیماران محتضر فراوانی می‌بینند، دریافته‌اند که میزان اضطراب ناشی از مواجهه با مرگ، در افرادی که احساس می‌کنند زندگی ناکامی داشته‌اند، بیشتر است. احساس کامیابی در امر به گفته نیچه «به کمال رساندن زندگی شخصی»، از میزان اضطراب ناشی از مواجهه با مرگ، می‌کاهد.

اگر رازی را نهفته نگه‌دارم، زندانی من می‌شود؛ اگر افشا کنم، من زندانی آن می‌شوم. آرامش، میوه درخت سکوت است.

هرچند زرتشت تنهایی باشکوه شبانه را می‌ستود و نیاز به تنهایی داشت تا اندیشه‌های بزرگ در آن زاییده شود، ولی در عین حال، خود را متعهد به دوست داشتن مردم، القای شادی و نشاط به آنها، یاری رساندن به افراد به منظور گام نهادن در مسیر تعالی، و سهیم کردن همگان در خرد و فرزانگی خود می‌دانست.

افلاطون نتیجه گرفته که عشق، درون فردی می‌شکفد که عاشق است، نه درون فردی که عاشق او می‌شوند.

«رستگاری را در آن می‌دانم که عبارات (چنان بود) را به (چنان خواستم)، برگردانم».

مگر انسان غیر از لحظات شگفت‌انگیز و مقدس میان بودن و خودآگاهی، چه دارد؟ تنها موهبت گرانبهای هستی، مقدس و شایسته احترام است. زیستن در ناامیدی به بهانه فانی بودن زندگی، یا به بهانه اینکه هدف درونی والاتری وجود ندارد، ناسپاسی ناشی از بی‌خردی است. چرا باید آن همه عشق را صرف یک تصور واهی کرد، در حالی که عشق اندکی در زمین وجود دارد؟ بهتر است از راهکار اسپینوزا و اینشتین پیروی شود: سرها را خم کنیم، در برابر قوانین و رمز و رازهای ظریف طبیعت، کلاه از سر برداریم، و سپس به دنبال زندگی کردن برویم.

در صورتی که انسان لباس از تن بیرون نیاورد و وارد صحنه بازی نشود، بخش زیادی از نمایش زندگی را از دست خواهد داد، چه رسد به اینکه پیش از پایان نمایش، از صحنه خارج شود.

حقیقت برتر بودا قرار گرفت: ۱ـ زندگی رنج است. ۲ـ رنج، تحمل دلبستگیهای متعدد به اجسام، عقاید، افراد، و زنده ماندن است. ۳ـ ترک آرزوها، دلبستگیها و خویشتن، درمان رنج است. ۴ـ پیمودن مسیری دارای هشت مرحله به سوی وارستگی، راهی ویژه برای دستیابی به زندگی فاقد رنج است.

ربه‌کا روی هر واژه، مکث می‌کرد و این امر، نشان می‌داد که احساسات سرکوب‌شده و پنهان‌مانده بلندمدت، آشکار می‌شوند.

جولیوس شیوه بسیار مؤثر و رایج در روان‌درمانگری، یعنی انتقال تمرکز از محتوی به فرآیند، یعنی اهمیت ندادن به واژگان و مطرح کردن ماهیت ارتباط میان افراد را به کار برد و گفت: ــ امروز رویدادهای زیادی شکل گرفته و می‌گیرد. بهتر است لحظاتی بیندیشیم که چه شده. نخست از همه حاضران می‌پرسم که به نظر شما، رابطه میان بانی و ربه‌کا، در چه وضعیتی قرار دارد؟ استوارت که همواره پیش از سایرین به پرسشهای جولیوس پاسخ می‌داد، گفت: ــ پرسش دشواری است... آنگاه با لحن یک پزشک متخصص، افزود: ــ... واقعا نمی‌توان گفت که بانی، یک دستور جلسه دارد، یا دو تا. بانی پرسید: