بریده‌هایی از کتاب درمان شوپنهاور

باید اطمینان یابی که مبادا قضاوتهای ذهنی، قضاوتهای عینی را از گستره دید تو پنهان سازند.

هر بار تصمیم گرفتم به کسی نزدیک بشوم، از خودم دور شدم.

«هرکس می‌خواهد همه چیز بشود، نمی‌تواند هیچ چیز باشد. »

هیچ گل سرخی، بدونِ خار نیست، ولی خار بدون گل، فراوان است.

گل پاسخ داد: ابله! گمان می‌کنی شکوفا شدن من، برای دیده شدن است؟ من برای خود می‌شکفم، و نه برای سایر افراد. شکوفایی، مرا خوشحال می‌کند. منشاء شادی من، در وجود و در شکوفایی خودم است!

بهتر است انسان درد زودگذر را تحمل کند، ولی در همه زندگی، بی‌دست و پا به نظر نیاید...

آنچه را دشمن نباید بداند، به دوست نگویید.

سنه‌کا هم چنین نقل می‌شود: «هیچ انسانی، طعم واقعی زندگی را احساس نخواهد کرد، مگر زمانی که برای ترک کردن آن، آمادگی داشته باشد».

پم عبارتی را از کتاب نیچه، به نام چنین گفت زرتشت، بیشتر از همه دوست داشت: «باید در درون انسان، آشوبی پدید آید، تا ستاره‌ای رقصان از او زاییده شود! »

شوپنهاور می‌گوید سرنوشت زن بسیار جذاب نیز همچون مرد بسیار عاقل و باهوش، تنها زندگی کردن است، چون سایر افراد، از شدت حسادت کور می‌شوند و نمی‌خواهند فرد برتر از خود را ببینند. بنابراین چنین زن و مردی، هرگز دوست صمیمی همجنس ندارند.