بریده‌هایی از کتاب درمان شوپنهاور

روزی یکی از مربیان من گفت که هیچکس نمی‌تواند فرد دیگری را ناراحت کند، بلکه خود فرد، آرامش خود را برهم می‌زند...

اگر نخواهیم آلت دست هر فرد پست؛ و مورد استهزای هر فرد تهی‌مغزی باشیم، نخستین اصل، رعایت احتیاط و غیرقابل دسترس بودن است.

زندگی هرگز جز شکنجه نیست و شهوت نیز هرگز سیر نمی‌شود.

اگر رازی را نهفته نگه‌دارم، زندانی من می‌شود؛ اگر افشا کنم، من زندانی آن می‌شوم. آرامش، میوه درخت سکوت است.

هرچه میزان هوش بالاتر باشد، شدت بیشتری از رنج را باید تحمل کرد.

«باید در درون انسان، آشوبی پدید آید، تا ستاره‌ای رقصان از او زاییده شود! »

دانش محدود است، ولی حماقت، هیچ حد و مرزی ندارد!

هر انسانی برای انسان دیگر، گرگ است

ربه‌کا گفت: ــ تونی، هنوز نیاز به آموزشهای زیادی در زمینه برقراری ارتباط با زنان داری! برای ایجاد رابطه، باید درخواست کنی، و نه التماس. التماس کردن، یعنی پذیرش اینکه آنها هر کاری بخواهند، با تو بکنند. با این روش، هم خودت را تحقیر می‌کنی و هم آنها را!

انسان در اصل، هرگز خوشبخت نمی‌شود، در عوض همه مدت عمر، سرگرم تلاش و مبارزه برای دستیابی به پدیده‌ای است که تصور می‌کند برایش خوشبختی به ارمغان می‌آورد.