بریده‌هایی از کتاب درمان شوپنهاور

فردی از خردمندی می‌شنود هر راهکاری، تو را از سایر راهکارها محروم می‌کند و در برابر هر پاسخ مثبت، یک پاسخ منفی هم وجود دارد.

دوران کودکی فاقد عشق آرتور، تأثیرات مهمی بر زندگی آینده او گذاشت. اعتمادی که نخستین ضرورت عشق به سایر افراد و باور کردن عشق آنها به خویشتن، یا به زندگی است، در کودکان محروم از عشق مادر، ایجاد نمی‌شود. آنها در بزرگسالی، از ترس همگان، به درون می‌گریزند و بقیه مدت عمر به روابط خصمانه می‌اندیشند. گستره روانشناسی که جهان‌بینی آرتور از آن تأثیر پذیرفت، چنین بود.

هیجان و خلسه در مهرورزی. همین! این جوهره واقعی و محور همه رویدادها، همان هدف و مقصد نهایی همه هستی است.

عبارات نیچه، به انسان توصیه می‌کند که باید چنان زندگی کرد که برای تکرار ابدی زندگی مشتاق ماند.

باید سرنوشت خود را دوست داشته باشد و به پرسش پرتکرار زرتشت، توجه نشان دهد که آیا می‌خواهیم تا ابد با همین سرنوشت زندگی کنیم؟

«رستگاری را در آن می‌دانم که عبارات (چنان بود) را به (چنان خواستم)، برگردانم». جولیوس از واژه‌های مورد استفاده نیچه، چنین برداشت می‌کرد که باید سرنوشت را برگزیند

در صورتی که انسان لباس از تن بیرون نیاورد و وارد صحنه بازی نشود، بخش زیادی از نمایش زندگی را از دست خواهد داد، چه رسد به اینکه پیش از پایان نمایش، از صحنه خارج شود.

مگر انسان غیر از لحظات شگفت‌انگیز و مقدس میان بودن و خودآگاهی، چه دارد؟

پزشکان دو دستخط دارند. یکی ناخوانا برای نوشتن نسخه؛ و دیگر خوانا برای نوشتن حق ویزیت و سایر هزینه‌ها.

سخنان تلخی هم راجع به پزشکان زده است. روزی چنین اظهار نظر کرد: ــ پزشکان دو دستخط دارند. یکی ناخوانا برای نوشتن نسخه؛ و دیگر خوانا برای نوشتن حق ویزیت و سایر هزینه‌ها.

مطالب زیادی راجع به تیزهوشی آرتور شنیده می‌شد. روزی یکی از مدعوین ناهار، پرسشی را مطرح کرد و شوپنهاور، به سادگی پاسخ داد: ــ نمی‌دانم. مرد جوان پرسش‌کننده، گفت: ــ عجیب است! فکر می‌کردم فرزانه‌ای بزرگ مثل شما، باید در مورد هر موضوعی بداند! آرتور پاسخ داد: ــ نه. دانش محدود است، ولی حماقت، هیچ حد و مرزی ندارد!

همه‌جا حضور دارد. سقراط آشکارا می‌گوید: «اگر می‌خواهی خوب زندگی کردن را بیاموزی، باید خوب مردن را یاد بگیری». از سنه‌کا هم چنین نقل می‌شود: «هیچ انسانی، طعم واقعی زندگی را احساس نخواهد کرد، مگر زمانی که برای ترک کردن آن، آمادگی داشته باشد».

آرتور چنین نوشت: «هرکس می‌خواهد همه چیز بشود، نمی‌تواند هیچ چیز باشد. »

مستعد، همانند تیراندازی است که تیر را به هدفی می‌زند که سایر افراد قادر نیستند این کار را انجام دهند. نابغه، همانند تیراندازی است که هدفی را با تیر می‌زند که سایر افراد، قادر نیستند آن را ببینند.

مستعد، همانند تیراندازی است که تیر را به هدفی می‌زند که سایر افراد قادر نیستند این کار را انجام دهند. نابغه، همانند تیراندازی است که هدفی را با تیر می‌زند که سایر افراد، قادر نیستند آن را ببینند.

مستعد، همانند تیراندازی است که تیر را به هدفی می‌زند که سایر افراد قادر نیستند این کار را انجام دهند. نابغه، همانند تیراندازی است که هدفی را با تیر می‌زند که سایر افراد، قادر نیستند آن را ببینند.

«رستگاری را در آن می‌دانم که عبارات (چنان بود) را به (چنان خواستم)، برگردانم».

اگر آینده‌نگری داشتیم، مواردی را می‌یافتیم که در آن کودکان به نظر زندانیانی بی‌گناه می‌آیند که نه به مرگ، بلکه به زندگی محکوم شده‌اند، ولی از مفهوم مجازات خویش، آگاهی چندانی ندارند. با این همه، هر کودکی، آرزو دارد به دوران سالخوردگی برسد، یعنی همان دوره‌ای از زندگی که امروز آن، بد است؛ هر روز آن، بدتر از پیش می‌شود؛ و بدترین روز نیز فردا فرا خواهد رسید... »

رستگاری را در آن می‌دانم که عبارات (چنان بود) را به (چنان خواستم)، برگردانم

رستگاری را در آن می‌دانم که عبارات (چنان بود) را به (چنان خواستم)، برگردان