بریده‌هایی از کتاب قبایل

قاعدهٔ دوم نیز از این قرار است که عملکردگذشته تضمین‌کنندهٔ موفقیت آینده نیست. همه صنایع تغییر می‌کنند و درنهایت از میان می‌روند.

اولین قاعده‌ای که صنعت موسیقی نتوانست درک کند این بود که وقتی چیز جدیدی ظهور می‌کند، احتمالا بدتر ازمدل قدیمی است. اگر به دنبال روشی باشید که بتواند از همان ابتدا وضعیت موجود را بهترکند، هرگز دست به کاری نخواهید زد. خیلی زود مدل جدید بهتر از قدیم می‌شود، اما اگر تا آن زمان صبر کنید، فرصت را از دست خواهید داد.

وضعیت موجود پایدار و مقاوم است، چون همه می‌خواهند که این طور باشد. به عبارت دیگر همه اعتقاد دارند که آنچه نقداً در اختیار دارند، بهتر از وحشت و مخاطره‌ای است که با تغییر خواهد آمد.

دگراندیشان آئین‌ها را به چالش می‌کشند، اما این کار را از سنگر مستحکم باورها انجام می‌دهند. برای رهبری کردن، ناچار هستید آئینی که تحت سلطه‌اش قرار دارید و وضعیت موجود آن را به چالش بکشید.

باور مشخصهٔ متمایز انسانیت است و انسان بدون آن قادر به ادامه حیات نیست. لیکن آئین‌ها بسیار متفاوت از باورها هستند و تنها مجموعه‌ای از پروتکل‌های مصنوع و قوانینی برای پیروی در زمان حال محسوب می‌شوند.

رهبران قبیله بیش از این‌که درپی کسب پاداش فردی باشند، به گسترش چشم‌اندازشان تمایل دارند. در تاریخ ثبت نشده است که مارتین لوترکینگ یا گاندی زمانی گلایه داشته باشند از این‌که اعتباری کسب نکرده‌اند. زیرا هدف رهبر کسب اعتبار و شهرت نیست، بلکه تغییر و تحول است.

قصد و نیت رهبر بسیار مهم است، زیرا قبایل می‌توانند درک کنند که چرا رهبران به دنبال جلب توجه هستند. وقتی بی‌چشم‌داشت رهبری کنید، ازخودگذشتگی داشته باشید و به‌دلیل باورهای خود خطر نمایید، ایمان خود را به قبیله و چشم‌انداز آن نشان داده‌اید.

جابز می‌کوشید قبیله‌ای «منسجم» بسازد که افراد در آن، هماهنگی و ارتباطات تنگاتنگی با یکدیگر داشته باشند و به توصیه‌های رهبر گوش فرا دهند.

«جذبه و گیرایی» امری ذاتی نیست. شما می‌توانید تصمیم بگیرید فردی جذاب و گیرا باشید، اما این مسأله به‌تنهایی شما را به «رهبر» تبدیل نمی‌کند. بسیاری از رهبران اثرگذار، برای غلبه بر ترس از سخنرانی در مقابل مردم، ساعت‌ها تمرین کرده‌اند. این افراد به‌جای آنکه به وضعیتی کمتر از شایستگی خود رضایت دهند و در هراس‌های خود غرق شوند، اهداف خود را رتبه‌بندی کرده و توان انجام کارها را در خود پرورش داده‌اند.

بسیاری از افراد نسبت به تأثیرگذاری اهداف و اعمال خود برشرایط موجود، بدبین هستند و بدین‌ترتیب، کسالت و تنبلی خود را توجیه می‌کنند. بدبینی راهی فلج‌کننده و غیرمؤثر برای انجام امور است و امید را از بین می‌برد

آنچه افراد را می‌ترساند شکست نیست، بلکه سرزنش و انتقاد است

قاعدهٔ بازار امروز از این قرار است: ایده‌هایی که منتشر می‌شوند به پیروزی می‌رسند، ایده‌های کسالت بار منتشر نمی‌شوند و سازمان‌های کسل‌کننده نیز رشد نمی‌کنند.

«در نظام سلسله‌مراتبی هر کارمند لاجرم به سوی ناکارآمدی در حال صعود است.» به بیان دیگر وقتی که شما کار درخشانی انجام می‌دهید، ارتقاء درجه پیدا خواهید کرد و این فرآیند تا جایی ادامه می‌یابدکه دیگر از عهدهٔ وظایف موردانتظار درآن مرحله برنمی‌آیید.

بسیاری از سازمان‌ها به جای توجه به کیفیت حضور افراد، به تعداد افراد اهمیت می‌دهند، از این رو تعهد و همبستگی نیرومند هواداران حقیقی را از یاد می‌برند. درواقع، پیروزی اصلی در سایه تبدیل کردن هواداران غیرجدی به هواداران حقیقی به دست می‌آید. لذا بهتر است تمرکز خود را بر جذب هواداران حقیقی و نه انبوهی از تماشاچیان قرار دهید

به‌جای داشتن قبیله‌ای بزرگ، به قبیله‌ای صمیمی، منسجم و با ارتباطات قوی فکر کنید

توده همان قبیله است اما فاقد رهبر. توده همان قبیله است اما بدون ارتباط. بسیاری از سازمان‌ها وقت خود را صرف بازاریابی برای توده‌ها می‌کنند، ولی سازمان‌های باهوش قبیله می‌سازند.

رهبر به روش‌های زیر می‌تواند به افزایش اثرگذاری قبیله و اعضایش کمک کند: ـ تبدیل علاقهٔ مشترک به هدفی پرشور و ایجاد میل به تغییر ـ فراهم کردن ابزارهایی برای تحکیم ارتباطات اعضا ـ جذب اعضای جدید

رهبران بزرگ، جنبش‌ها را با توانمندسازی قبیله برای برقراری ارتباط به‌وجود می‌آورند و به‌جای دستور دادن و انتظار پیروی محض، شرایطی را مهیا می‌سازند که مردم برمبنای آن با یکدیگر در ارتباط باشند

ماهیت رهبری این است که دست از تکرارکارهای گذشتگان بردارید، چرا که در غیر این صورت پیرو محسوب می‌شوید، نه رهبر.

اگر دیروز راه و روش موفقی برای کسب درآمد داشتید، دلیلی وجود ندارد که فردا نیز با همان روش به موفقیت برسید. افراد با سرعتی باورنکردنی می‌توانند پله‌های ترقی را بپیمایند و با استانداردهای جدید عمل کنند. ولی به خاطر داشته باشید پیشرفتی که آن زمان گامی فراتر تلقی می‌شد، با همان سرعت به فعالیتی روزمره تبدیل می‌شود