بریده‌هایی از کتاب قبایل

«ثبات» چیزی جز «توهم» نیست

ـ قبیله‌ای از همکاران، مشتریان، سرمایه‌گذاران، پیروان، علاقه‌مندان و خوانندگان وجود دارند که منتظر هستند میان‌شان پیوند برقرار کنید و آن‌ها را برای رسیدن به سرمنزل مقصود رهبری نمایید. رهبری کردن دشوار نیست، اما شما سال‌ها برای اجتناب از آن آموزش دیده‌اید.

قبیله یعنی باور. آیا به کاری که انجام می‌دهید باور دارید؟ هر روز؟ پس بشارتتان می‌دهم که این باور یک استراتژی درخشان است.

ترس از بین نخواهد رفت، اما آگاه بودن از آن کلید پیشرفت است.

بنیادگرا کسی است که پیش از جست‌وجو دربارهٔ هر موضوعی بررسی می‌کند که آیا آن موضوع از نظر باورهایش قابل‌قبول هست یا خیر. برعکس فرد کنجکاوکسی است که نخست درباره موضوع تحقیق می‌کند، سپس می‌سنجدکه آیا عواقب آن را می پذیرد یا خیر. تبدیل شدن به فردی کنجکاو اصلاً کار آسانی نیست، زیرا طی سال‌ها زندگی به ما یاد داده‌اند که کنجکاو نباشیم. کنجکاوها بارها و بارها تنبیه شده‌اند. ممکن نیست یک شبه وردی بخوانید و بلافاصله به آدمی کنجکاو تبدیل شوید، بلکه باید در فرآیندی پنج، ده، یا پانزده‌ساله تلاش کنید دیدگاهی خاص نسبت به مسایل و جهان پیرامون برای خود بیابید.

توده‌ها و قبیله‌ها دو مقولهٔ متفاوت: توده همان قبیله است اما فاقد رهبر. توده همان قبیله است اما بدون ارتباط. بسیاری از سازمان‌ها وقت خود را صرف بازاریابی برای توده‌ها می‌کنند، ولی سازمان‌های باهوش قبیله می‌سازند. توده‌ها هم جذابیت‌های خود را دارند و می‌توانند هرگونه مصنوعاتی را خلق نمایند و بر بازار اثر بگذارند. اما قبایل ماناتر و اثربخش‌تر هستند.

رهبران بزرگ، جنبش‌ها را با توانمندسازی قبیله برای برقراری ارتباط به‌وجود می‌آورند و به‌جای دستور دادن و انتظار پیروی محض، شرایطی را مهیا می‌سازند که مردم برمبنای آن با یکدیگر در ارتباط باشند.

چنانچه اصرار بورزید بازی امروز را با قوانین دیروز اجرا نمایید، به معنای آن است که در دام یک استراتژی کوته‌بینانه گیر افتاده‌اید.

قبیله عبارت است از «گروهی از افراد مرتبط با هم که رهبر مشترک دارند و ایدهٔ مشترکی را دنبال می کنند.»

رهبران چیزهایی خلق می‌کنند که قبلاً وجود نداشته‌اند. برای این کار، از اتفاقی که ممکن است در آینده رخ بدهد، چشم‌اندازی مقابل دیدگان قبیله ترسیم می‌کنند. همان‌طور که بدون دانش نمی‌توانید مدیریت کنید، بدون تخیل هم نمی‌توانید رهبری کنید.

قبایل زمانی رشد می‌کنند که خود افراد آن به دنبال جذب آدم‌های دیگر بروند و ایده‌ها نیز به همین شکل گسترش می‌یابند.

به سخنان و نظریات افراد گوش دهید، برای آنچه می‌شنوید ارزش قائل شوید و بعد تصمیم خود را بگیرید، حتی اگر تصمیم شما در تضاد با چیزهایی باشد که شنیده‌اید. برای همهٔ مردم مهم است که حرف‌هایشان را بشنوید وکمتربه این موضوع اهمیت می‌دهند که طبق گفته‌هایشان عمل کنید.

برای رهبر بودن نیازی نیست در رأس امور باشید. حتی قدرتمند بودن، زیبا بودن و ارتباطات گسترده نیز ضرورت ندارد، فقط باید متعهد باشید.

عناصر رهبری ـ رهبران وضع موجود را به چالش می‌کشند. ـ رهبران، فرهنگی را پیرامون هدف خود ایجاد و دیگران را در آن سهیم می‌کنند. ـ رهبران به شدت درباره جهانی که اندیشه تغییرش را دارند، جستجوگر وکنجکاو هستند. ـ رهبران از اشکال مختلف کاریزما بهره می‌گیرند تا پیروانی جذب کنند و به آنها انگیزه ببخشند. ـ رهبران چشم‌انداز خود از آینده را با دیگران سهیم می‌شوند. ـ رهبران به چشم‌اندازی متعهد می‌شوند و بر اساس آن تصمیم هایی اتخاذ می‌نمایند. ـ رهبران میان پیروان خود پیوند برقرار می‌نمایند.

رهبری کردن تا حد بسیار زیادی «هنر» است و فقط کسانی قادر به انجام آن هستند که سخاوتمند باشند و با تمام وجود با قبیلهٔ خود ارتباط برقرار کنند. به یاد داشته باشید مادامی که تعهد را سرلوحهٔ کار خود قرار ندهید، یادگیری ترفندهای رهبری هیچ سودی برای شما نخواهد داشت.

جهان پر است از کتاب‌ها و دستورالعمل‌هایی که چگونگی انجام حقه‌ها و ترفندها از هر نوعی را نشان می‌دهند. اگر انجام حقه‌ها به همان آسانی باشد که فکر می‌کنید، چرا افراد خیلی کمی مهارت انجام آن را دارند؟ اگر ترفند غیب کردن سکه بسیار ساده است، چرا فقط کار عدهٔ بسیار کمی شگفت‌انگیز به‌نظر می‌رسد؟! پاسخ این است که مسلماً این موضوع بیش از آنکه به «آشنایی با نحوهٔ انجام ترفندها» مربوط باشد، به «هنر انجام آنها» مرتبط است.

اشتباه کردن نه تنها مرگبار نیست، بلکه گاهی تنها چیزی است که باعث بزرگ شدن مردم و سازمان‌ها می‌شود. میل به شکست در مسیر رسیدن به هدفی بزرگ‌تر، راز ناگفتهٔ موفقیت است.

جمله کلیشه‌ای «زندگی بسیار کوتاه است.» را بارها شنیده‌اید؛ اما حقیقتاً زندگی کوتاه‌تر از آن است که ناراضی و معمولی باشید.

خودتان را در این آئینه ببینید و بپذیرید که همیشه قادر به تغییر هستید. همواره می توانید شغلی را مطالبه کنیدکه لیاقتش را دارید. کافی است دیگر در مسیری گام برندارید که همگان در آن حرکت می کنند.

به نظر من، استخدام افرادی که مطیع تربیت شده‌اند، دادن کارهای بی‌نهایت احمقانه به آنها و ترساندشان برای اینکه که خطایی از آنها سر نزند، درست مانند گوسفندداری است!