بریده‌هایی از کتاب جهان مکتوب

البته که کتاب‌سوزی تاکتیکی بود که کلیسای کاتولیک نیز از آن در نبرد علیه مارتین لوتر و کتاب‌های قوم مایا استفاده کرده بود. به‌نظر می‌رسید که سروانتس با چنین اقدامی موافق باشد؛ دست‌کم به‌نظر می‌رسید که او با این موضوع موافق است که چرخهٔ سواد همیشه هم بی‌عیب‌ونقص نیست. مطالعهٔ بی‌قاعده، چه خواندن انواع غلط متن‌های مذهبی باشد چه رمانس‌های عامه‌پسند، می‌توانست آسیب‌های فراوانی به‌همراه داشته باشد.

این همان کاری است که متن‌ها، به‌ویژه متن‌های بنیادین، انجام می‌دهند: آنها شیوهٔ نگریستن ما به جهان را تغییر می‌دهند و نیز شیوهٔ تأثیرگذاری ما بر روی جهان را.

تاریخ ادبیات تاریخ کتاب‌سوزی‌هاست و این گواهی بر قدرت داستان‌های مکتوب است.

چهار اختراعی که جهان را متحول کرده به چینی‌ها نسبت می‌دهند: قطب‌نما، باروت، کاغذ و چاپ. دو مورد از این چهار اختراع به فناوری کتابت مربوط بودند. جای شگفتی نیست که این اختراعات به میزان بی‌سابقه‌ای به پیشرفت ادبیات در چین کمک کردند

تکان‌دهنده‌ترین لحظهٔ آموزش سقراط (۲۲۰) در سال ۳۹۹ پیش از میلاد، درست پیش از مرگ او در زندان، رخ داد، هنگامی که او به دوستانش گفت فلسفه چیزی غیر از آمادگی برای مردن نیست.

او به‌هیچ‌وجه نمی‌توانست پیروز شود و این را می‌دانست. اما ایمان او به وظیفهٔ سلحشوری‌اش چنان قدرتمند بود که لحظه‌ای درنگ نکرد. بازوهای غول بادی دن  کیشوت محکوم‌به‌شکست را از اسب به زمین افکند. سروانتس با این اثر هشدار می‌داد که با خواندن نوع اشتباهی از ادبیات به خود آسیب خواهید رساند.

اِنکیدویِ آشوبگر موجودی عجیب بود، انسانی که مایل به ارتباط با سایر انسان‌ها نبود و هم‌نشینی با جانوران را ترجیح می‌داد.

این همان کاری است که متن‌ها، به‌ویژه متن‌های بنیادین، انجام می‌دهند: آنها شیوهٔ نگریستن ما به جهان را تغییر می‌دهند و نیز شیوهٔ تأثیرگذاری ما بر روی جهان را.

آنان بدون داشتن هرگونه آموزش ادبی، با قرار گرفتن در یک موقعیت غیرمعمول، برای توصیف تجربیاتشان به استفاده از واژه‌های خود و همچنین واژه‌های یک متن باستانی روی آوردند. این سه فضانورد به من نشان دادند که مهم‌ترین قهرمانان در سرگذشت ادبیات لزوماً مؤلفان حرفه‌ای نیستند

گاگارین به فکر  بردن مانیفست کمونیست به فضا نیفتاده بود، اما تحت  تأثیر ایده‌های آن، هنگام بازگشت پیروزمندانه‌اش به زمین گفته بود: «هرچه نگاه کردم خدا را ندیدم»