بریده‌هایی از کتاب جهان مکتوب

هنگامی که چیزی را می‌دانی، دانستن آنکه آن را می‌دانی و آنگاه که چیزی را نمی‌دانی، پذیرفتن آنکه آن را نمی‌دانی؛ معرفت این است.

داستان گوتنبرگ و لوتر همچنین نشانگر تغییراتی است که در چگونگی تولید و انتقال متن‌ها و همچنین مخاطبان و اهداف متون به وجود آمده و از سویی به تأثیرات قابل‌ملاحظهٔ چاپ بر جوامعی اشاره دارد که حول متن کتاب مقدس شکل گرفته‌اند. این درس مهمی برای ما در آغاز قرن بیست‌ویکم است که در حال تجربهٔ انقلابی دیگر در فناوری‌های نگارش هستیم، فناوری‌هایی که بسیار اساسی‌تر از انقلاب چاپ هستند.

پسر او صفحاتی را حروف‌چینی کرد که در آن خداوند به زبان انگلیسی جهان را خلق می‌کرد و اساس کتاب مقدسی شد که در سال ۱۹۶۸ فرانک بورمن و خدمه‌اش آن را در آپولو ۸ قرائت کردند.

لوتر، راهب بی‌چیزی که صرفاً به سوءاستفاده‌ها اشاره می‌کرد و به‌تدریج می‌آموخت چگونه با مردم عادی و برای آنها صحبت کند، موفق شد مرجعیت بیشتری نسبت به پاپ پیدا کند، زیرا او یک مؤلف بود و پاپ فقط پاپ بود

اکثر این زنان نیز همچون موراساکی شیکیبو (۳۱۳) دختران فرمانداران ایالتی بودند به‌قدر کافی به جامعهٔ دربار نزدیک بودند که به‌خوبی با آن آشنایی داشته باشند، اما در عمل فاقد نفوذی سیاسی بودند و این مسئله سد راه آنان برای نویسنده شدن بود.

جهان غرب در کمال شگفتی پی برد رمان‌نویسی، که بسیاری آن را جزو عطایای اروپاییان به ادبیات می‌دانستند، هزار سال پیش به دست یک زن ژاپنی که نامش را نمی‌دانیم ابداع شده است.

اگرچه موراساکی شیکیبو به نظام درباری که به مردان اجازه می‌داد زنان را بربایند و بعد آنان را در اتاق‌هایشان محبوس کنند نمی‌تازد، به خوانندگانش نشان می‌دهد که این مجموعه‌قوانین چه سلطهٔ اندکی می‌تواند بر امیال، ترس‌ها و خیال‌بافی‌های کسانی داشته باشد که زیر سایهٔ آنها زندگی می‌کردند

دشوار می‌توان جهانی پرقیدوبندتر از این را خصوصاً برای زنان درباری تصور کرد که در اتاق‌های اندرونی محبوس بودند و از صحبت  کردن با هرکسی غیر از ملازمان خود منع می‌شدند. مردان درباری دست‌کم می‌توانستند خطر کنند و به بیرون شهر بروند و گاهی اوقات به دیدن یکی از خویشان یا دوستان خود بروند، اما آنها نیز همه‌جا در قیدوبند قوانین و رسوم بودند.

یا اینکه دور نگاه داشتن زنان از این نظام‌نامهٔ فرهنگی به‌عنوان شیوه‌ای ساده برای حفظ برتری مردان دنبال می‌شد، چیزی که موراساکی مؤلف به‌خوبی به آن واقف بود.

اختراع خط سیر تکامل بشر را به دو دوره تقسیم می‌کند: دورانی که در آن هیچ‌چیز دستیاب و فهم‌پذیر نیست و دورانی که در آن به اذهان و عقول دیگران دسترسی داریم.