بریده‌هایی از کتاب جهان مکتوب

چهارده سال قبل از آن در سال ۱۵۱۹، هرنان کورتِس از خویشاوندان پیزارو از کوبا به‌منظور کاوش به سرزمین اصلی پا گذاشت و با افتخار آن را یوکاتان نامید، چیزی که از زبان محلی‌ها شنیده بود. بعدها مشخص شد اسمی که (۳۹۹) او بر این شبه‌جریزه گذاشته به زبان مایاها یعنی «حرف زدنش مسخره است»

گرچه چاپ به همه‌فهم  کردن و رواج کتاب مقدس کمک کرد و آن را از سلطهٔ کلیسا درآورد، درعین‌حال به‌شکلی مسیحی از بنیادگرایی متنی دامن زد و این بنیادگرایی خوانندگان خود را ملزم به زندگی مطابق با قوانینِ وضع‌شده در متنی می‌کرد که در گذشته‌ای دور نوشته شده بود.

کتاب مقدس لوتر به‌شکل اولیه‌ای برای سایر ترجمه‌های کتاب مقدس بدل شد. بسیاری از آنها حالا با سانسور از سوی کلیسا روبه‌رو شدند و این موضوع در نهایت به پیدایش فهرست ننگین آثار ممنوعه انجامیدابزاری که کلیسا با آن سعی کرد کنترل چاپ را در دست بگیرد.

تنها چیزی که می‌تواند بقا را ضمانت کند استفادهٔ مداوم است. به گل یا سنگ اطمینان نکنید. ادبیات باید مورد استفادهٔ تمام نسل‌ها قرار بگیرد.

نوشتن حافظه را بهبود می‌بخشید و به آگاهی و خرد می‌انجامید. اما پادشاه مصری این هدیه را رد کرد، زیرا متوجه شد که درست عکس این صادق است. با این فناوری جدید مردم دیگر زحمت (۲۳۹) به‌یادسپاری چیزها را به خود نمی‌دادند و در عوض به آن اتکا می‌کردند و در نتیجه توانایی آنها برای اندیشیدن تحلیل می‌رفت.

این تصور که اگر ادبیات هرگز  به وجود نیامده بود و قصه‌ها فقط به‌شکل شفاهی تعریف می‌شدند و هیچ‌گاه به روی کاغذ نیامده بودند، چه بر سر ما می‌آمد.

دربارهٔ آواز قو (۲۲۶) شنیده‌اید که درست پیش از مرگ زیباترین آواز خود را می‌خواند؟ قوها به این خاطر چنین می‌کنند که در طلب مردن هستند و مرگ خویش را جشن می‌گیرند.

فلسفه چیزی غیر از آمادگی برای مردن نیست

در یکی از دراماتیک‌ترین بخش‌های کتاب مقدس، کاتبان تبعیدی حتی خدای خود را نیز همچون یک کاتب تصویر کرده‌اند. خدا ابتدا موسی را فرامی‌خواند (۱۳۹) تا به او قوانینی را دیکته کند که می‌خواهد قوم برگزیده طبق آن زندگی کنند. موسی وفادارانه همه‌چیز را می‌نویسد

این همان کاری است که متن‌ها، به‌ویژه متن‌های بنیادین، انجام می‌دهند: آنها شیوهٔ نگریستن ما به جهان را تغییر می‌دهند و نیز شیوهٔ تأثیرگذاری ما بر روی جهان را.