بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف اهمیت ندادن

اهمیت ندادن یعنی باوجود خیره شدن به ترسناک‌ترین و دشوارترین چالش‌های زندگی، دست‌به‌کار شوید.

شما همواره با پیام‌هایی بمباران می‌شوید که می‌گویند همیشه باید به همه‌چیز اهمیت بدهید. به یک تلویزیون بهتر اهمیت بدهید. به داشتن تعطیلات بهتر نسبت به همکارانتان اهمیت بدهید. به خریدن آن ماشین چمن‌زنی جدید اهمیت بدهید. به داشتن نوع مناسبی از مونوپاد اهمیت بدهید. چرا؟ حدس من این است: زیرا اهمیت دادن به چیزهای بیشتر، به نفع تجارت است. به تجارت خوب هیچ ایرادی وارد نیست، اما مشکل اینجاست که اهمیت دادن بیش از حد، برای سلامت روان شما ضرر دارد. باعث می‌شود به چیزهای سطحی و جعلی بیش از اندازه وابسته شوید و زندگی خود را وقف تعقیب سرابی از خوشبختی و رضایت بکنید. کلید دستیابی به یک زندگی بهتر، اهمیت دادن به چیزهای بیشتر نیست؛ بلکه اهمیت دادن به چیزهای کمتر است، اهمیت دادن به چیزهایی که واقعی، ضروری و مهم هستند.

هرچه بیشتر به تاریکی خیره می‌شوم، زندگی روشن‌تر می‌شود، دنیا ساکت‌تر می‌شود و مقاومت ناخودآگاهم در مقابل، خب، همه‌چیز کمتر می‌شود.

بوکوفسکی نوشت «همهٔ ما خواهیم مرد، همهٔ ما. عجب سیرکی! همین به تنهایی باید کاری کند همدیگر را دوست بداریم، اما این‌طور نیست. مسائلِ بی‌اهمیتِ زندگی ما را وحشت‌زده و نابود می‌کند. هیچ‌وپوچ، ما را می‌بلعد.»

مردم تمام مسئولیت‌ها را رها می‌کنند و از جامعه می‌خواهند به احساسات و حساسیت‌های آنها رسیدگی کند.

من در دماغهٔ امید نیک در آفریقای جنوبی هستم، جایی که زمانی تصور می‌شد انتهای جنوبی آفریقا و جنوبی‌ترین نقطهٔ دنیاست.

آخرین کسی که باید بخواهم کنار او خودسانسوری کنم، زنی است که عاشق او هستم.

رابطهٔ سالم این نیست که شما هم به هر چیزی که شریکتان اهمیت می‌دهد اهمیت بدهید؛ بلکه اهمیت دادن به شریکتان است، صرف‌نظر از چیزهایی که او به آنها اهمیت می‌دهد. عشق بی‌قیدوشرط یعنی این عزیزم.

اگر به‌خاطر کسی که به او اهمیت می‌دهید ازخودگذشتگی کنید، باید به این دلیل باشد که خودتان می‌خواهید، نه چون احساس وظیفه می‌کنید یا از عواقب انجام ندادن آن می‌ترسید. اگر همسر/ نامزدتان قرار است به‌خاطر شما ازخودگذشتگی کند باید به این دلیل باشد که واقعاً خودش می‌خواهد، نه به این خاطر که شما با عصبانیت یا ایجاد احساس گناه، مجبورش کرده باشید ازخودگذشتگی کند.

قربانی مشکلات بیشتر و بیشتری خلق می‌کند تا حلشان کند - نه به این دلیل که مشکلات واقعی دیگری وجود دارد، بلکه این کار توجه و محبتی را که مشتاقش است برایش فراهم می‌کند. ناجی مشکلات را پی‌درپی حل می‌کند - نه به این دلیل که واقعاً به مشکلات اهمیت می‌دهد، بلکه چون باور دارد باید مشکلات دیگران را حل کند تا شایستهٔ توجه و محبت باشد.

یک مادر ازخودگذشته ممکن است مسئولیت تمام مشکلات زندگی فرزندان خود را بر عهده بگیرد. سپس حق‌به‌جانبی‌اش، حق‌به‌جانبی را در فرزندانش تقویت می‌کند، آن‌طور که با این باور بزرگ می‌شوند که همیشه دیگران باید مسئول مشکلات آنها باشند. (به همین دلیل است که مشکلات شما در روابط عاطفی‌تان، همیشه به طرز عجیبی شبیه مشکلات رابطهٔ والدینتان است.)

افراد حق‌به‌جانب در روابطشان در یکی از این‌دو تله گیر می‌افتند. یا انتظار دارند دیگران مسئولیت مشکلات آنها را بر عهده بگیرند: «من یک آخر هفتهٔ خوب و آرامش‌بخش در خانه می‌خواستم. تو باید این را می‌دانستی و برنامه‌هایت را لغو می‌کردی.» یا بیش از حد مسئولیت مشکلات دیگران را بر عهده می‌گیرند: «او دوباره شغلش را از دست داد، اما احتمالاً من مقصر هستم؛ چون آن‌قدر که می‌توانستم از او حمایت نکردم. قرار است فردا به او کمک کنم دوباره رزومه‌اش را بنویسد.»

افرادی که در روابط سمی هستند و حدومرزهای ضعیفی دارند یا هیچ حدومرزی ندارند، همواره از پذیرش مسئولیت مشکلاتشان طفره می‌روند و/ یا مسئولیت مشکلات شریکشان را بر عهده می‌گیرند.

واقعیت این است که اشکال سالم و ناسالمی از عشق وجود دارد. عشق ناسالم شامل دو نفر است که سعی می‌کنند به‌واسطهٔ احساسی که به یکدیگر دارند از مشکلاتشان فرار کنند - به بیانی دیگر، آنها از یکدیگر به‌عنوان راه فرار استفاده می‌کنند. عشق سالم شامل دو نفر است که مشکلاتشان را مطرح می‌کنند و با حمایت یکدیگر، به آنها رسیدگی می‌کنند.

ما با انتخاب چیزی که نمی‌پذیریم تعریف می‌شویم.

همهٔ ما برای ارزش دادن به چیزی، باید به چیزی اهمیت بدهیم. و برای ارزش دادن به چیزی، باید چیزهای غیر از آن را رد کنیم. برای ارزش دادن به X، باید غیر X ها را رد کنیم.

برای جامعهٔ روسیه که چندین نسل تحت کمونیسم زندگی کرده بود، فرصت‌های اقتصادی ناچیزی داشت و در قفسی از فرهنگ وحشت حبس بود، اعتماد باارزش‌ترین واحد پول به‌حساب می‌آمد و برای ایجاد اعتماد باید صادق باشید. به این معنا که وقتی اوضاع به‌هم‌ریخته است، همان را بی‌پرده و بدون معذرت‌خواهی بیان کنید. از ابراز صداقت ناخوشایند مردم قدردانی می‌شد فقط به این دلیل که برای بقا ضرورت داشت، باید می‌فهمیدید به چه کسی می‌توانید تکیه کنید و به چه کسی نمی‌توانید، و باید این را به‌سرعت می‌فهمیدید.

سفر ابزار فوق‌العاده‌ای برای خودسازی است؛ زیرا شما را از ارزش‌های فرهنگی‌تان رها می‌کند و نشانتان می‌دهد که مردم یک جامعهٔ دیگر می‌توانند با ارزش‌های کاملاً متفاوتی زندگی کنند

«اگر در مسئله‌ای گیر کردیدهمان‌طور ننشینید و به آن فکر کنید؛ بلکه روی آن کار کنید. حتی اگر نمی‌دانید دارید چه‌کار می‌کنید، همین که روی آن کار کنید، درنهایت موجب خواهد شد ایده‌های درست به ذهنتان خطور کند.»

ما به نوعی بحران وجودی نیاز داریم تا به معنایی که از زندگی دریافته‌ایم، بدون تعصب نگاه کنیم و سپس به تغییر مسیر فکر کنیم.