بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف اهمیت ندادن

مشکل مردمی که به هر چیز پیش‌پاافتاده‌ای اهمیت می‌دهند این است که چیزی ندارند که ارزش اهمیت دادن داشته باشد تا بخواهند به آن اهمیت بدهند.

دنبال چیزی بودن، تنها باعث تأیید این حقیقت می‌شود که شما اکنون آن چیز را ندارید.

اهمیت ندادن یعنی باوجود خیره شدن به ترسناک‌ترین و دشوارترین چالش‌های زندگی، دست‌به‌کار شوید.

خواستن تجربهٔ مثبت، تجربه‌ای منفی است. و به‌طور متناقض، پذیرش تجربهٔ منفی، تجربه‌ای مثبت است.

همهٔ ما نقاط کور احساسی داریم. بیشتر این نقاط کور مرتبط با احساساتی هستند که موقع بزرگ شدنمان به ما آموخته‌اند که آنها احساسات نامناسبی هستند. سال‌ها تمرین و تلاش لازم است تا در شناسایی نقاط کور خودمان مهارت پیدا کنیم و سپس بتوانیم احساسات تحت‌تأثیر آنها را به‌طور مناسب بروز دهیم اما این کار بسیار مهم است و به زحمتش می‌ارزد.

احساسات منفی محرکی برای اقدام به عمل هستند. وقتی چنین احساسی دارید، یعنی باید کاری انجام بدهید. از سوی دیگر، احساسات مثبت پاداش‌هایی برای اقدام به عمل مناسب هستند.

پاندا گفت: «به زندگی عاری از مشکلات امید نداشته باش، چنین چیزی وجود ندارد. در عوض، به زندگی‌ای سرشار از مشکلات خوب امید داشته باش.»

باور اینکه برای همهٔ ما مقدر شده است که کاری واقعاً خارق العاده انجام بدهیم، به بخش قابل‌قبولی از فرهنگ امروزی ما تبدیل شده است. افراد مشهور این را می‌گویند. بزرگان تجارت همین را می‌گویند. سیاست‌مداران همین را می‌گویند. حتی اُپرا وینفری هم همین را می‌گوید.

فرقی نمی‌کند کجا بروید، به‌هرحال مانعی دویست کیلوگرمی سر راهتان قرار خواهد داشت و این اصلاً ایرادی ندارد. هدف این نیست که از مانع دور شوید. هدف این است که مانعی را بیابید که از دست‌وپنجه نرم کردن با آن لذت می‌برید.

۱. من فوق‌العاده‌ام و شما همگی مزخرف هستید، پس من سزاوار رفتار ویژه‌ای هستم. ۲. من مزخرف هستم و شما همگی فوق‌العاده‌اید، پس من سزاوار رفتار ویژه‌ای هستم. ذهنیت‌هایی که به‌ظاهر متضاد هستند، ولی باطن خودخواه یکسانی دارند. در واقع، شما اغلب می‌بینید که آدم‌های حق‌به‌جانب دائماً میان این‌دو حالت پرش می‌کنند.