بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف اهمیت ندادن

اینکه شما شخص دیگری را به‌خاطر وضعیتتان مقصر بدانید، و اینکه آن شخص واقعاً مسئول وضعیت شما باشد، تفاوتی وجود دارد. هیچ‌وقت هیچ‌کس به‌جز خودتان مسئول وضعیتتان نیست. شاید بتوان خیلی‌ها را برای خوشحال نبودنتان مقصر دانست، اما به‌جز خودتان، هیچ‌کس هرگز مسئول خوشحال نبودنتان نیست؛ زیرا شما همیشه می‌توانید انتخاب کنید که همه‌چیز را چگونه ببینید، چگونه به آنها واکنش نشان دهید، چگونه برای آنها ارزش قائل شوید

ما همیشه نمی‌توانیم اتفاقاتی را که برایمان می‌افتند کنترل کنیم، اما همواره نحوهٔ تفسیر اتفاقاتی که برایمان می‌افتند و نیز نحوهٔ پاسخ‌دهی به آنها تحت کنترل خودمان است.

وقتی که ارزش‌های بد داریم - یعنی استانداردهای بدی که برای خود و دیگران در نظر می‌گیریم - اساساً داریم به چیزهایی اهمیت می‌دهیم که مهم نیستند و زندگی‌مان را درحقیقت بدتر می‌کنند، اما وقتی ارزش‌های بهتری را انتخاب می‌کنیم، می‌توانیم اهمیت‌هایمان را به سمت چیز بهتری منحرف کنیم - به سمت چیزهایی که مهم هستند و وضعیت رفاهمان را بهبود می‌بخشند و به‌عنوان اثرات جانبی، خوشحالی، لذت و موفقیت تولید می‌کنند.

ارزش‌های خوب و سالم از درون حاصل می‌شوند. چیزی مثل خلاقیت یا فروتنی، همین حالا قابل تجربه کردن است. فقط کافی است ذهنتان را به نحو خاصی جهت‌دهی کنید تا آن را تجربه کنید. این ارزش‌ها بی‌واسطه و قابل‌کنترل هستند و شما را درگیر دنیایی می‌کنند که واقعاً وجود دارد، نه آن دنیایی که آرزو می‌کنید وجود داشت.

سؤال این نیست که آیا خودمان را با دیگران می‌سنجیم یا نه؛ سؤال این است که خودمان را با چه استانداردی می‌سنجیم؟

تکنولوژی، مشکلات اقتصادی قدیم را با ایجاد کردن مشکلات روانی جدید حل کرده است. اینترنت فقط منبع اطلاعات آزاد نیست؛ منبع آزاد ناامنی، تردید به خود و شرمساری نیز است.

بیشتر اشخاص معروف احتمالاً به اندازهٔ افرادی که احمقانه به آنها خیره می‌شوند و تمامی حرکاتشان را تقلید می‌کنند، از زندگی چیزی نمی‌دانند. همهٔ ما در اکثر موارد انسان‌های کاملاً متوسطی هستیم

خوشحالی واقعی تنها زمانی اتفاق می‌افتد که شما مشکلاتی را پیدا کنید که از داشتن و حل کردن آنها لذت می‌برید.

اهمیت ندادن به معنای بی‌تفاوت بودن نیست؛ بلکه به معنای پذیرش متفاوت بودن است.

پاندا گفت: «به زندگی عاری از مشکلات امید نداشته باش، چنین چیزی وجود ندارد. در عوض، به زندگی‌ای سرشار از مشکلات خوب امید داشته باش.»

زندگی خود نوعی رنج است. ثروتمندان به‌خاطر ثروتشان رنج می‌کشند. فقرا به‌خاطر فقرشان رنج می‌کشند. افرادی که خانواده ندارند به‌خاطر نداشتن خانواده رنج می‌کشند. افرادی که خانواده دارند به‌خاطر خانواده‌شان رنج می‌کشند. افرادی که دنبال لذت‌های دنیوی هستند به‌خاطر لذت‌های دنیوی‌شان رنج می‌کشند. افرادی که از لذت‌های دنیوی پرهیز می‌کنند به‌خاطر پرهیزکاری‌شان رنج می‌کشند. این بدان معنا نیست که تمام رنج‌ها با هم برابر هستند. بعضی رنج‌ها مطمئناً از بعضی دیگر دردآورتر هستند، ولی همهٔ ما باید رنج بکشیم.

نشانهٔ رابطهٔ ناسالم این است که هر دو نفر تلاش می‌کنند مشکلات نفر دیگر را حل کنند تا احساس خوبی به خودشان داشته باشند، اما یک رابطه زمانی سالم است که هر دو نفر تلاش می‌کنند مشکلات خودشان را حل کنند تا احساس خوبی نسبت به یکدیگر داشته باشند.

خوشحالی، از حل کردن مشکلات نشئت می‌گیرد.

سؤال اصلی این است، ما انتخاب می‌کنیم به چه چیزی اهمیت بدهیم؟ چه ارزش‌هایی را انتخاب می‌کنیم که اعمالمان را بر پایهٔ آنها استوار کنیم؟ چه معیارهایی را انتخاب می‌کنیم تا زندگی خودمان را با آنها بسنجیم؟ و آیا این انتخاب‌های خوب - ارزش‌ها و معیارهای خوبی هستند؟

چه بخواهیم چه نخواهیم، همواره در اتفاقاتی که برایمان و درونمان می‌افتند، نقش فعالی داریم. ما همواره در حال تفسیر معنای هر لحظه و هر واقعه هستیم. همواره در حال انتخاب ارزش‌هایی هستیم که با آنها زندگی می‌کنیم، و معیارهایی را انتخاب می‌کنیم که با آنها هرآنچه را بر ما رخ می‌دهد می‌سنجیم. اغلب، اتفاقی یکسان، بر اساس معیاری که برای آن به کار می‌گیریم، می‌تواند خوب یا بد باشد. منظور این است که ما همواره در حال انتخاب کردن هستیم، چه متوجه بشویم چه نشویم. همواره.

کلید دستیابی به یک زندگی بهتر، اهمیت دادن به چیزهای بیشتر نیست؛ بلکه اهمیت دادن به چیزهای کمتر است، اهمیت دادن به چیزهایی که واقعی، ضروری و مهم هستند.

. انکار شکست، خود یک شکست است. پنهان کردن آنچه مایهٔ شرمندگی است، خود مایهٔ شرم است.

مردی که اعتمادبه‌نفس زیادی دارد، احساس نمی‌کند که لازم است به دیگران ثابت کند اعتمادبه‌نفس زیادی دارد.

فرهنگ امروزی ما بیش از اندازه بر انتظارات مثبت غیرواقع‌بینانه متمرکز شده است: شادتر باش. سالم‌تر باش. بهترین باش، بهتر از سایرین. باهوش‌تر، سریع‌تر، ثروتمندتر، جذاب‌تر، محبوب‌تر، پربازده‌تر، حسادت‌برانگیزتر و تحسین‌شده‌تر باش. کامل و فوق‌العاده باش و هر روز صبح قبل از صبحانه، مدفوعی از جنس طلای دوازده‌عیار دفع کن، دو فرزند خارق‌العاده‌ات و همسرت را که آمادهٔ انداختن عکس سلفی است ببوس و با آنها خداحافظی کن. سپس با هلیکوپترت به سراغ شغل بی‌نهایت رضایت‌بخشت برو و روزهایت را صرف کارهای شگفت‌انگیز و معناداری بکن که احتمالاً روزی زمین را نجات خواهند داد.

زندگی خود نوعی رنج است. ثروتمندان به‌خاطر ثروتشان رنج می‌کشند. فقرا به‌خاطر فقرشان رنج می‌کشند. افرادی که خانواده ندارند به‌خاطر نداشتن خانواده رنج می‌کشند. افرادی که خانواده دارند به‌خاطر خانواده‌شان رنج می‌کشند. افرادی که دنبال لذت‌های دنیوی هستند به‌خاطر لذت‌های دنیوی‌شان رنج می‌کشند. افرادی که از لذت‌های دنیوی پرهیز می‌کنند به‌خاطر پرهیزکاری‌شان رنج می‌کشند. این بدان معنا نیست که تمام رنج‌ها با هم برابر هستند. بعضی رنج‌ها مطمئناً از بعضی دیگر دردآورتر هستند، ولی همهٔ ما باید رنج بکشیم.