بریده‌هایی از کتاب پنهان‌نوشته‌های یک عاشق قرمطی

به نزدیک من شانه مزن بر آن گیسوان مشکی تا شب حلول نکند در لباس من

زنان پیانو هستند مردان اما موسیقی نمی‌دانند بسیار اندک‌اند مردانی که موسیقی آموخته باشند زنان چون کلماتِ یک زبان‌اند مردان اما در تمام زندگی یک کتاب هم نخوانده‌اند زنان چون مزرعه‌ای حاصلخیز مردان چون بولدوزری ویرانگر

تو نمی‌دانی و نمی‌خواهی بدانی عالم بی‌تو چه اندازه زشت است

مأمور امنیتی از من پرسید: چندساله‌ای؟ گفتم: ۶۵ قصیده. گفت: خدایا! چه اندازه تو گذر عمر را به‌شوخی گرفتی! گفتم: آری اما تو مایل بودی من آزادی را به‌سخره بگیرم

روزی خواهد آمد که به تو عشق بورزم و می‌دانم که عاشقی دیوانگی است. عاشق شدن خودکشی است. پس اگر قطارم در رسیدن به تو تأخیر داشت نگران مشو، قطعاً به آرامش رسیده‌ام

مرا تنها مگذار در حصاری از سپیدی و سیاهی که من عاشقم و بی‌تفاوتی شکنجه‌ای است عاشق‌کُش

دستان تو پیشوایم هستند چون کتاب مقدس دستان تو نور و روغن چراغ من دستان تو خانه و سقف خانه‌ام دستان تو سایه‌ای است استوار بر سرم

گل را به لغت‌نامه نیازی نیست که عطرش زبان اوست

آن که به من آموخت شمشیر ساختن از سخن در برابر سلطان را آن که به من هدیه کرد کتاب انقلاب را برای همیشه، بنده‌اش خواهم بود

«عاشقت هستم» زنان هر روز شنیدن این جمله را از ما خواستارند اما برای ما گفتنش آسان نیست زیرا گفتن آن اگر بندی است بر پای زیبارویان پای‌بندی ما را نیز می‌خواهد

اکنون که ساکتم می‌شنوی صدای اشتیاقم را عزیزم؟

توجه کرده‌ای آیا؟ چگونه به سویت می‌شتابم گویی اولین‌بار است می‌بینمت

در شهر من عاشقان را دیوانه می‌خوانند در سرزمینم عشق را همقطار حشیش و افیون می‌پندارند به نام عشق، کیفر می‌دهند به نام عشق، قانون می‌نویسند و به نام عشق، گردن می‌زنند پس من نیز تصمیم گرفتم شعر و جنون را پیشهٔ خود سازم.

میان آن که به دنبال قصهٔ عشق است با آن که وطنش را زیر خاکستر می‌جوید تفاوتی است بسیار

من تفنگ می‌خواهم و برای خرید تفنگ انگشتر مادرم را فروختم. برای خرید تفنگ کیفم را گرو گذاشتم، حتا دست‌نوشته‌هایم را. زبانی که آموخته‌ایم کتاب‌هایی که خوانده‌ایم اشعاری که به حافظه سپرده‌ایم برای خرید تفنگ یک دِرهم هم نمی‌ارزند.

تنها یک‌بار و تنها یک‌بار نه بیشتر خواهم گفت: «دوستت دارم.» درخشش هرگز تکرار نمی‌شود

اگر زنی به نزدت سر فرود آورد و گفت: «تا ابد دوستت می‌دارم، و تو آراسته‌ترینِ مردانی و نه پیش و نه پس مانندی تو را نبوده و نخواهد بود.» این سخن را کلامی زنانه بدان که برای زنان در برابر مردان هر دقیقه، ابدیتی است.

روزی خواهد آمد که دوستت خواهم داشت آن روز خواهد آمد اگر فصل بهار دیر آمد، نگران نباش و اگر باران دیگر نبارید، غمگین مشو آسمان را چاره‌ای جز تغییر رنگش نیست و ماه را غیر قرص کامل شدن راهی نیست روزی خواهد آمد که دوستت خواهم داشت

زنان چون کلماتِ یک زبان‌اند مردان اما در تمام زندگی یک کتاب هم نخوانده‌اند

خانم عزیز این سرزمینِ سربریده در پس پرده‌ای پنهان است خودت بگو من زیر آوار چگونه از بوی عطر زنانه لذت ببرم